Grenslandpad: Nispen - Schijf
Op woensdag 11 maart 2015 was het mistig toen we opstonden. Ook toen we naar de bus liepen en ook nog toen we met het buurtbusje in Nispen aankwamen. Aan een dorpsbewoner vroegen we of er een winkel in Nispen was waar we batterijen konden kopen. Hij wees ons de richting aan, maar we troffen de winkel niet aan. We pakten de wandelroute op. Buiten Nispen kwamen we langs een kapelletje, de Vredeskapel.
Vanwege het oorlogsgeweld en het verlangen naar vrede ontstonden tegen het einde van de Duitse bezetting in Nispen plannen om een kapel te bouwen. Kapelaan Lannoye wierp zich op als voorman om, zodra de oorlog voorbij was, een kapel te bouwen en deze op te dragen aan "Maria Koningin van de Vrede". De eerste plannen werd in het voorjaar van 1944 gemaakt maar pas in juli 1945 kreeg architect Jos Cuypers de opdracht om een kapel te ontwerpen. Landbouwer Joris van Gastel stond voor de locatie van de kapel op de hoek van de Heijbeeksestraat en Broekakkerstraat een gedeelte van zijn grond af. Voor de financiering van het gebedshuis werd een collecte gehouden onder de dorpsbewoners. Toen ontstond ook het idee om in de kapel een gedenkteken te plaatsen voor de tweeëntwintig oorlogsslachtoffers uit de parochie Nispen zodat de kapel niet alleen als gebedshuis maar ook als herdenkingsplaats kon fungeren.
Op 26 oktober 1945 werd de eerste steen voor de kapel gelegd. De bouwmaterialen werden op allerlei wijzen verkregen, vaak restanten van door de oorlog beschadigde gebouwen uit Nispen, Roosendaal en Essen. Verschillende Nispenaren hebben met hun inspanningen en de verkregen materialen een fraaie kapel kunnen bouwen. De inwijding van het gebedshuis door pastoor Fassaert vond onder grote belangstelling plaats op de eerste nationale herdenking van de Tweede Wereldoorlog op 4 mei 1946.
De eerste paar km voerde over verharde wegen. In Nispense Achterhoek liepen we naar de grens, maar net voor de grens sloegen we af. Nabij Heiblok staken we alsnog de grens over. Bij café 't Wit Uiltje hielden we een rust, noodgedwongen op het buitenterras omdat het café nog niet open was. Nabij Horendonk kwamen we bij een kapelletje waar Coos een kaarsje zette. Het betrof Kapel op Grote Horendonk “Moeder Gods” uit 1853 – Hoek: Raaiberg / Dondersteen.Via Raaiberg en de Marantvijver liepen we naar de grens en volgden deze tot aan Klaveren Vrouwke.
Hier bij Klaveren Vrouwke kwam even later een groep van 17 racefietsers aangereden. Een van de fietsers zag dat Coos een boekje (het Grenslandpad-boekje) vasthield. Hij was er van overtuigd dat in dat boekje wel wat over Klaveren Vrouwke stond en Coos las die TEKST ook hardop voor.
Dit gaat niet over een echte gietijzeren grenspaal, maar over een hulppaal of tussenpaal, nl nr. 238a. Deze arduinen grenspaal wordt in Essen (B) algemeen "De Strontpaal" genoemd. 'De Strontpaal' dankt zijn naam aan de douaniers die de grenspaal tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikten om er hun behoefte achter te doen. Op 5 mei 1916 werd Geert Schrauwen, alias Klaveren Vrouwke, doodgeschoten op de plaats waar nu de grenspaal staat. Ter herinnering aan de legendarische smokkelaar uit St.Willebrord kerfde men een kruis en de letters K.V.in de arduinen grenspaal. In 1973 verdween de legendarische paal uit de bossen bij Horendonk. Een andere paal werd ter vervanging geplaatst tot onlangs de originele grenspaal weer opdook. De oorspronkelijke strontpaal is in 2004 teruggevonden. Hij stond in de tuin van een nazaat van Klaveren Vrouwke in St.Willebrord. Op 6 mei, negentig jaar nadat smokkelaar Geert Schrauwen, de dood vond aan de Nederlands/Belgische grens, kreeg de legendarische grenspaal zijn oorspronkelijke plaats terug. Oud-douaniers, kleinkinderen en achterkleinkinderen van Klaveren Vrouwke woonden de ceremonie bij. Klaveren Vrouwke, is al negentig jaar dood, maar ze leeft verder in de legende.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog op 5 mei 1916 werd de legendarische smokkelaar Geert Schrauwen op 37-jarige leeftijd doodgeschoten. Omdat bij verschillende kaartspellen klaveren vrouw altijd troef was kreeg hij de schuilnaam Klaveren Vrouwke. Geert Schrauwen trok vaak vermomd als (zwangere) vrouw de grens over. De St.Willebrordse smokkelaar was bijzonder creatief, vooral in verkleedpartijen. Hij ging verkleed als non op bedeltocht of als pastoor op ziekenbezoek. Soms trok hij met andere smokkelaars met grote zakken op de rug over de grens. Bij de zogenaamde ontdekking werden de zakken achter gelaten. In de zakken vond de douane alleen stro, terwijl de echte smokkelwaar elders inmiddels over de grens was gebracht. Het sterkste staaltje was toch wel, dat Klaveren Vrouwke, verkleed als officier de grenswachten inspecteerde. Terwijl de grenswachten keurig in het gelid stonden en salueerden brachten handlangers van Klaveren Vrouwke de gesmokkelde goederen over de grens. Klaveren Vrouwke was niet alleen een plaag voor de douaniers maar hij maakte hun werk tot een blamage
Door bosgebied Essen-Duinen liepen we naar De Bosrust. Dit café restaurant lag iets van de route af en niet in het zicht van de hoofdroute. We dronken hier Latte Macchiato en aten een licht verteerbare pannenkoek.
We staken weer de grens over en bevonden ons weer in Nederland. Nu volgden een paar lange zandwegen met grote plassen. We kwamen op een asfaltweg. Maar deze werd spoedig weer verlaten. Daarop werd Oude Buisse Heide bereikt. Eerst was dit een bosgebied. We kwamen op een modderig pad waar lange slierten brandnetels lagen. Aan één ervan bleef Coos haken en viel op haar linker arm. Gelukkig viel het mee. Iets verderop was een hutje, 't Proathuus. Hier hadden we een rust en aten en dronken wat.
Verderop kwamen we langs de gerenoveerde Anna hoeve en de Angora hoeve. Niet veel later werd het heidegebied van Oude Buisse Heide bereikt en overgestoken.
De Oude Buisse Heide is in 1945 aan Natuurmonumenten geschonken door schrijfster en politica Henriette Roland Holst. Samen met haar man Richard Roland Holst, beeldend kunstenaar, verbleef ze in de zomermaanden op de Oude Buisse Heide om inspiratie op te doen. En tot op de dag van vandaag is het landgoed een inspiratiebron voor velen.
Op landgoed de Oude Buisse Heide ligt het voormalig zomerverblijf van het kunstenaarsechtpaar Henriëtte en Richard Roland Holst, de Angorahoeve. Zij ontvingen hier beroemde schrijvers en politici. In deze rietbedekte witte villa schreef Henriëtte Roland Holst de meeste van haar boeken. In de nabijheid is een wandeling uitgezet langs haar favoriete plekjes. Langs deze wandelroute kunt u enkele van haar gedichten lezen. De Angorahoeve werd gebouwd in 1900
Omdat het als dagetappe te ver was om naar Rijsbergen door te lopen, verlieten we de route en was het 2½ km lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte te Schijf. Tot de bus kwam, dronken we in Schijf nog Latte Macchiato in een naburig café. Daarna reden we met een buurtbus naar Roosendaal en overnachtten daar opnieuw.
Rond 11 uur was de zon doorgebroken en werd het nog een zonnige dag met een maximum temperatuur van 9 graden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |
