Grenslandpad: Schijf - Rijsbergen

Op donderdag 12 maart 2015 ver­volg­den we met het Grens­land­pad. Met een buurtbusje re­den we van on­ze o­ver­nachtigingsplaats Roo­sen­daal naar Schijf. Hier van­daan was het 2½ km om weer op de rou­te te ko­men. We dwaal­den hier ver­der o­ver land­goed De Re­ten. Bij een soort theekoepel had­den we een mooi zicht op de om­ge­ving. Naar het oos­ten za­gen we wei­lan­den en een kaars­rech­te sloot en naar het wes­ten een groot hei­develd.

Ver­der lie­pen we, nu o­ver bos­ge­bied van Land­goed Moe­ren. Het was de­ze dag een prach­ti­ge dag. Me­teen bij zonsopgang scheen de zon vol­op. Wel was het be­hoor­lijk koud. Au­tomobilisten moes­ten eerst de ruit van hun au­to schoon­krab­ben. Ge­luk­kig was er geen mist zo­als de voor­gaan­de dag het ge­val was.

Na een bos­ge­bied voer­de de rou­te prach­tig o­ver een hei­develd met vennetjes. Een ge­deel­te van het pad was be­hoor­lijk nat, maar we hiel­den de voe­ten ge­luk­kig droog. We kwa­men in buurt­schap Moe­ren bij de An­kerbrug en een pick­nick­bank. Een mar­ke­ring wees een ver­keer­de rich­ting op, maar we be­slo­ten toch de rou­te van het boekje te vol­gen. Maar eerst hiel­den we nog een rust, want het kon zijn dat het ver­der­op ge­le­gen herberg In den An­ker nog dicht was.

De herberg was ech­ter o­pen en zodoende rust­ten we in kor­te tijd twee keer. Want de­ze her­berg was voor ons een "must"om te be­zoeken, want het was het oud­ste ca­fé van Noord Bra­bant.

Te mid­den van na­tuurreserva­ten en land­goe­de­ren, e­ven bui­ten het West Brabantse dorp Zundert, ligt boer­de­rij/herberg “In den An­ker”. Vol­gens de o­verlever­ing liet Peter van Bernagien daar in 1635 een huis bou­wen. In het huis moet van­af het be­gin een “heerka­mer” aan­we­zig ge­weest zijn waar hij ge­bruik van mocht ma­ken. Het ont­gin­ningsge­bied en het huis kre­gen de naam “Het An­ker”. Een naam die voor de hand lag om­dat Peter van Bernagien ei­ge­naar was van brou­we­rij “Het Ancker” te Breda. La­ter werd de boer­de­rij/herberg ei­gen­dom van de fa­mi­lie Snellen. De windwijzer in de vorm van een hazewind op de schoorsteen van het huis, is ont­leend aan het wa­pen van de­ze fa­mi­lie. In 1792 werd de herberg verkocht aan de toen­ma­li­ge pach­ter. 

“In den An­ker” is sinds 1861 in de rech­te lijn ei­gen­dom van de fam. de Beer. Het ligt aan de Rucphenseweg: een vanouds door­gaan­de rou­te tus­sen Zundert en Rucphen.  Het moet er dan ook al­tijd een ko­men en gaan van passanten zijn ge­weest. Men­sen die de herberg aande­den om e­ven op ver­haal te ko­men en zich verkwikten met bier, of zich de kou uit de botten joegen met een ste­vi­ge borrel. Ter­wijl de voerman zijn brood verorberde kon­den de paar­den ge­nie­ten van hun welverdien­de rust. 

In 1856 werd de Rucphenseweg of­fi­ci­eel aan­ge­legd als pro­vin­ci­a­le weg tus­sen Zundert en Rucphen. Ge­rui­me tijd was de herbergier van “In den An­ker” tolgaarder van de­ze weg.

Ou­de tijden herle­ven zo gauw je “In den An­ker’ bin­nen stapt. De gelagka­mer is als vanouds de­zelf­de ge­ble­ven. Een der­ge­lij­ke gelagka­mer als hier is ner­gens meer te vin­den. On­der een gro­te schouw, waar vroe­ger ooit eens een groot o­pen haardvuur gebrand moet heb­ben, staat nu een ou­de potkachel. 

Een klein Mechels buffet doet dienst als toog. Aan de antieke groe­ne wan­den  hangen en­ke­le zeer ou­de a­gra­rische reclamepla­ten. Ver­der hangt er ook een antieke merklap in 1891 vervaar­digd door Bet de Beer-Muts­ters, de grootmoe­der van de hui­di­ge ei­ge­naar. De hou­ten zol­der­ing is geverfd in een ou­derwetse os­se­bloed­ro­de kleur. Op­val­lend is de vliegenkast waar­in vroe­ger de hammen hin­gen.

Mid­den in het ca­fé staat een ou­de stamta­fel. Kor­tom, al­les van vroe­ger is hier nog aan­we­zig, zelfs een bedstee. Er hangt een sfeer van rust en gemoedelijkheid. Men hoort er en­kel pra­tende men­sen, de rust wordt niet verstoord door mu­ziek. Voor wan­de­laars, fiet­sers en passanten is het dan ook goed toe­ven in “In den An­ker”.

De boer­de­rij/herberg, die in 1998 de Brabantse mo­nu­men­tenprijs ontving, is ge­le­gen aan de “Vincent van Gogh” fietsrou­te en de LF rou­te Venlo-Mid­delburg. Te­vens is “In den An­ker” ge­le­gen bij knoop­punt 79 van het be­ken­de fietsknoop­puntsysteem.

Ver­der zijn er ver­schil­len­de wan­delrou­tes, waaron­der het “LF-Grens­land­pad” en de “Henriëtte Roland Holst” rou­te. Al­le uit­ge­breide wan­del-en fietsmo­ge­lijk­he­den zijn te vin­den op de­ze web­si­te.

We dwaal­den ver­der o­ver land­goed De Moe­ren o­vergaand in bos­ge­bied Kievitspol­der. We had­den hier zicht op Trappistenkloos­ter Abdij Ma­ri­a Toevlucht. Met uit­zicht op het kloos­ter had­den we op een bank­je nog een rust in het zonnetje.

Pannenhoef was het vol­gen­de na­tuur­ge­bied dat op ons wan­delpro­gram­ma stond. We lie­pen hier ver­schil­len­de ke­ren o­ver brug­ge­tjes met één leuning. Voor­dat Rijsber­gen werd be­reikt, dwaal­den we o­ver ver­har­de we­gen in o­pen ge­bied. Rijsber­gen werd be­reikt en rond 14:45 werd de bus­hal­te be­reikt. Nu was het 5 mi­nu­ten wach­ten op bus 115 die ons naar Breda bracht. Bij de bus­hal­te stond een vrouw die al een paar tra­jec­ten van het Grens­land­pad had ge­lo­pen. On­der­weg, op land­goed Pannenhoef, had­den we nog een man in een tractor ge­zien die een zand­weg aan het egalise­ren was. Hij vroeg of we met de wan­de­ling in Sluis wa­ren be­gon­nen.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor