Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	zondag 12 september 1993
traject	St. Nikolai im Sölktal - Hanseralm - Winkleralm - Mahlfeldhütte - Erzhertog Johan Hütte - Sölkpas - Baierdorf - Feistnitz - Mitterdorf - St. Peter am Kammersberg
wandeltijd	10 uur (Henri 10½ uur waarvan een half uur zonder rugzak vanwege het zoeken naar een overnachtingadres in St. Peter)
overnachtingadres	Gasthof W.- St.Lindbichler, St. Peter am Kammersberg
Overnachtingprijs	200
uitgaven	Uitgaven: Overnachting St. Nikolai im Sölktal 400, Erzhertog Johan Hütte 100

We hadden een lange dag voor de boeg, officieel 9 uur lopen. We konden al vroeg om 7 uur ontbijten in het Zimmer van de familie Mühlbach in St. Nikolai im Sölktal. Rond kwart voor acht gingen we echt op pad. Eerst bezochten we de plaatselijk kerk. Net buiten het dorp liep een pad evenwijdig aan de verkeersweg naar de Hansenalm. We besloten dit pad te volgen. Het was uiteraard veel zwaarder dan de officiële weg over asfalt, maar wel veel mooier. Vlak voor de Hansenalm kwamen we weer op de asfaltweg. Bij de Hansenalm aangekomen liep een paard op en langs de weg. We hadden er in eerste instantie geen problemen mee om er voorbij te lopen. Bij de alm zelf stopten we even om onze veters van onze bergschoenen vaster te maken. Het paard werd opgeschrikt door een hard aanrijdende auto en liep toen op ons af. Daar waren we bepaald niet dol op. Gelukkig was er meteen naast het hutje van de Hansenalm een afgebakend terreintje met een draaipoortje. We wachten een paar auto's af die het paard zouden kunnen afschrikken. Maar de eerstvolgende auto's reden rustig, zodat het witte paard nu niet opschrok.
"Gelukkig" begon het wat te miezeren, waarop we onze paraplu opzochten. Van de opstekende paraplu's schrok het paard en we konden rustig verder lopen. Voorbij de Mautneralm was al de afslag naar de Haseneckscharte op 2205 meter hoogte. Ik zag op de kaart dat we bij de Winkleralm nog konden terugkeren op de asfaltweg. Dit vanwege het feit dat er nog steeds laaghangende bewolking was op ± 1800 meter hoogte. Ons pad liep nu gelukkig langs de beek en niet meer over de asfaltweg. Op een gegeven ogenblik zagen we een stier staan (één van de vele). Hij draaide zich om en liep even onze richting op. Ik voelde of mijn paraplu nog op de gewenste plaats zat om de stier zonodig hiermee ook aan het schrikken te maken. Bij de Winkleralm aangekomen vroegen we aan de Huttenwirt om advies en daarop besloten we definitief de tocht naar de Haseneck te maken. Het ging hier vrij steil omhoog, maar we hebben doorgezet. Een enkele maal vond ik de diepblik eigenlijk te steil.
Bij de Mahdfeldhütte aangekomen kwam net een man met een blote bast naar buiten om zich te wassen. Na het vluchtige wassen vroegen wij om informatie. Maar de man zei dat hij niet van hier was. Maar binnen was wel iemand van die streek. De man werd geroepen en gaf advies. Hij zei dat hij verwachtte dat de bewolking wel zo zou blijven hangen. Bij de hut stond een jeep waaruit we afleiden dat er een eenvoudiger weg naar dit hutje moest zijn. Toen we op de kaart keken bleek die weg ook op de kaart ingetekend te zijn en die kwam vlak bij de Winkleralm uit. Voorbij de Mahdfeldhütte besloten we om toch maar af te dalen maar nu via die andere weg. Op een natte, gladde steen gleed ik uit en viel in de blubber. Wel zacht, maar mijn linker bil was kletsnat. Toen ik opstond en verder liep zei Coos: De kans bestaat dat je wat nat bent geworden. Even verderop wrong ik mijn broek uit en er kwamen waterdruppels uit.
Bij de Erzhertog Johan Hütte aangekomen aten we goulashsoep en dronken Almdudler. We vervolgden ons pad over de asfaltweg in de richting van de Söllkapas, maar bij de Kaltenbachalm stond een verwijzing naar de Römerstraße en die besloten we te volgen. Dit was een oude Romeinse weg en stak éénmaal nog de verkeersweg over. Op de Sölkapas aangekomen bekeken we de kleine kapel. Deze stond al vol met mensen, zo'n vijf stuks. Daarna daalden we af en zagen af en toe weer afkortingen van de verkeersweg over de Römerstrasse. Even voor de Kreuterhütte hadden we bij een piknikbank onze middagpauze. Hier aten we boterhammen met kaas aan een pikniktafel en dronken wat uit onze veldfles. Bij de Dörferhütte zou een wandelweg beginnen, maar we troffen de afslag niet.
Ter hoogte van de Sesslerwaldhütte was wel een oud houten bruggetje, maar er stond bij dat het verboden was voor onbevoegden. De brug leek ook niet al te best, waarop we besloten de verkeersweg verder te volgen. Vlak voor het Augustinakreuz was een mogelijkheid om de beek over te steken. Maar even verderop stond dat de weg vanwege hondsdolheid Spergebiet was, dus verboden. Daarop liepen we weer terug naar de verkeersweg. Even verderop, bij het Augustinakreuz sloegen we af en bereikten later het plaatsje Baierdorf. Net buiten dit plaatsje begon het te regenen. Er hing een donkere lucht en we besloten te schuilen. Maar de regen zette niet door.
Toen we verder liepen en de paraplu hadden gepakt zette de regen wel door. Maar het was geen stromende regen. Bij Feistnitz, gemeente St.Peter sloegen we af en volgden rustiger wegen door Feisnitz en Mitterdorf. In St.Peter aangekomen bleef Coos tegenover de kerk bij de rugzakken wachten en keek ik naar een Privatzimmer, maar vond er geen. Daarop besloten we te overnachten in Gasthof Zur Post. Maar in dit 3 sterren hotel was geen plaats meer. Daarop overnachtten we in Gasthof W.- St.Lindbichler. Hier was de overnachtingprijs slechts 200. Onderweg hadden we nog twee maal een eekhoorntje gezien.

Henri Floor & Coos Verburg