Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	maandag 13 september 1993
traject	St.Peter am Kammersberg - Stolzalpe - Murau - Pension Lindner
wandeltijd	9 uur.
overnachtingadres	pension Lindner, Murau
uitgaven	Uitgaven: Overnachting St.Peter-400, Adeg 190,

Om half acht hadden we ontbijt in Gasthof W.-St.Lindbichler te Sint Peter am Kammersberg. Toen we klaar waren met het ontbijt vroeg de dame die ons bediende of we nog koffie wilden. Dat wilden we wel, nadat we verder onze rugzak hadden ingepakt. Daarna deden we bij de ADEG inkopen. Hier hadden ze geen wandelkaart die ik nog wilde hebben. We werden verwezen naar de plaatselijke VVV en die verwees ons weer naar de Traffik. We zagen veel scholieren. Het leek wel alsof het de eerste schooldag was. Velen, vooral jongeren, zagen er netjes uit. Sommigen waren ook vergezeld van hun vader die er ook netjes uitzag. Daarna begaven we ons op pad. Aan de rand van St.Peter stond een waterradmolen. Het water werd via een aparte goot naar het waterrad gevoerd. Daarna volgden we ons pad. Aanvankelijk vooral over grindwegen. Af en toe hadden we terugblikken op St.Peter. Het was een lange klim naar de Stolzalpe. Na het laatste almhutje waar ook nog een auto stond, hield de grintweg op en zelfs een gewoon pad was niet meer zichtbaar. Maar we volgden de markeringen. Later werd het pad nog flink steil, met steile diepblikken.
Even na het hoogste punt op 1817 meter was op 1810 meter een kapel en hier aten we een halve plak chocolade in de luwtezijde van de kapel, want het waaide erg hard. We zetten onze naam in het kapellenboek en het resterende gedeelte van het stempel zetten we op onze stempelkaart. In het kapellenboek stond de naam van een man uit Keulen die die dag om 9.15 uur daar geweest was. Toen was er geen zicht vanwege de nevel. Wij hadden wel uitzicht maar het was wel erg heiig. We lazen hier ook een bladzijde van ons vakantiebijbelleesrooster. We daalden af en kwamen spoedig vier wandelaars tegen. Zij vertelden dat wij de eersten waren die ze tegen kwamen sinds de beklimming. Na een lange afdaling bereikten we Murau bij het ziekenhuis. We daalden via een paar trappen af en lunchten toen bij een bankje. Daarna daalden we verder af. Daarbij stapte ik nog bijna op een ± 40 cm lange slang die opeens tussen mijn voeten glipte. We kwamen bij een kerk in de buitenwijk van Murau. Toen we naar binnen wilden gaan bleek deze kerk op slot te zitten. Alleen de buitendeur was open. We waren nog lang niet in het centrum aangekomen en moesten eerst nog een bos door. Het gemarkeerde pad werd onverwacht doorsneden door een nieuwe weg, die nog werd aangelegd. Men had duidelijk geen rekening gehouden met het bestaande gemarkeerde pad. Maar we kwamen er tocht goed uit.
In Murau kwamen we opnieuw bij een kerk. Hier stonden een heleboel mensen op de begraafplaats vanwege een begrafenis. We bezochten de kerk en zetten nog een kaarsje voor oma. Dit hadden we al een hele tijd in ons hoofd om te doen, maar we waren de laatste dagen niet in een kerk geweest waar zoiets mogelijk was, vandaar. In het centrum van Murau deden we nog wat inkopen bij een Konsum. We staken de beek de Mur over en volgden een weg die we zelf op de kaart hadden gevonden. Maar deze was op een gegeven moment zo dicht gegroeid dat we besloten om te keren. Bij het station van Murau aangekomen was een informatiebureau. En zij hielpen ons aan een overnachtingadres op weg naar Metnitz. Dat werd pension Lindner. Dat was op een boerderij. Maar het was vanuit Murau nog wel zo'n half uur lopen daar heen.

Henri Floor & Coos Verburg