Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	zaterdag 11 september 1993
traject	Donnersbachwald - Mörsbachhütte(1300) - Gstemmerscharte - St. Nikolai im Sölktal.
wandeltijd	8 uur
overnachtingadres	Zimmer bij de familie Mühlbach, St. Nikolai
Overnachtingprijs	400
uitgaven	Adeg 35, bakker 12, Donnersbachwald 79, bus 42, Mörsbachhütte 92, Mössna 36, St.Nikolai-432

Het had 's-nachts flink geregend. We sliepen in Gasthof Bernard Rüscher op de 2e verdieping. Naast het dakraam was gedeeltelijk een zinkendak waarop we de regen goed hoorden. Derhalve waren we verbaasd 's-ochtends om 7 uur naast nevel ook blauwe lucht te zien. Om 8 uur was het ontbijt en we besloten daarna de bus van 9.34 vanuit Donnersbach naar Donnersbachwald te nemen. Hier in Donnersbachwald was een winkel waar ze de kaart hadden die ik zocht, als we vanuit Donnerbach verder waren gaan lopen. Vlak voor het afrekenen zagen we andere Nederlanders lopen. In Donnersbachwald werden we ook nog herkend door een dame die we in de Mühlbacherhütte op de Ranseralm hadden getroffen. Ze kwam met uitgestoken hand op ons af. Rond 10 uur begaven we ons op weg naar de Mörschbacherhütte. Dit ging over een grintweg en was goed te doen.
Bij de Mörsbachhütte stonden tafeltjes en bankjes buiten, maar wij gingen binnen zitten en aten Fritattensuppe en dronken Almdudler. De huttenwirt had ons de vorige avond in het Gasthof in Donnersbach gezien. Vanaf de Mörsbachhütte was het eerste stuk nog een grintweg. Daarna ging het over in een smal pad. Dat was af en toe flink nat. Éénmaal voerde het pad erg luchtig over een smalle berguitstulping bij een grote steen. We deden de rugzak af, legde deze op de steen en zonder rugzak liepen we over de steen en deden daarna de rugzak weer om. Uiteindelijk bereikten we de Gstemmerscharte. Hier gebeurde iets wat we niet hadden verwacht en gehoopt. We volgden een verkeerde markering. Hier in Oostenrijk wordt elk pad gemarkeerd met rood/wit/rood.
Bij een Gipfelkreuz, de Grosser Barneck, 2074m hoog merkte we onze vergissing. Het kostte ons wel een uur extra. En we hadden haast, want er was voor de namiddag onweer voorspelt, dat uiteindelijk (gelukkig) niet kwam. Teruggekeerd op de Gstemmerscharte volgden we het goede pad. Dat ging aanvankelijk nog vrij stijl over weilanden. Daarbij gleden we beiden wel een keer uit. Op een gegeven moment wees Coos naar het hoge gras. Ik verwachtte een bloem, maar het bleek een slang te zijn. Ik zei, loop maar gauw door. De slang was naar schatting 40 à 50 cm lang. Verderop kwamen we bij een beek die we over moesten steken. Toen we de beek met moeite waren overgestoken, bleek dat we na 30 meter deze weer terug moesten oversteken en dat ging moeilijker. We besloten de beek over te steken op de plaats war we hem daarnet ook al hadden overgestoken. Later moesten we de beek nog een paar keer oversteken. Daar was een keer bij dat Coos zei "Hoe komen we daar in hemelsnaam over. Toen we er over waren zei Coos "leuk hè". Nadat we helemaal afgedaald waren konden we in Mößna nog 3 flessen met citroenlimonade met prik kopen bij een overslagpunt. Nadat we onze veldflessen hadden gevuld bleek mijn veldfles toch te "lekken". Uiteindelijk besloten we beide veldflessen te legen. Toen we St. Nikolai im Sölktal naderden, was er een verwijzing naar een Gasthof. Vlak hiervoor namen we een Zimmer bij de familie Mühlbach. We aten warm in het Gasthof.

Henri Floor & Coos Verburg