Rond 9.10 verlieten we hotel Zum Burg. Het was wat vreemd weer. Weliswaar droog, maar nevelig. Buiten de stad Witzenhausen ging het pad steil omhoog naar de Sulzberg ( 299m ). Eerst volgden we een asfaltweg, maar spoedig ging deze over in een grintweg met af en toe graswegen. We daalden af naar Wendershausen om daar vervolgens verkeerd te lopen. Om het dorp liepen we verder. Na een stevige klim kwamen we bij Burg Ludwigstein. Hier kochten we 3 liter orangensaft en ansichtkaarten en verrijkten onze stempelkaarten (foto 26).
Na een lange klim kwamen we op de Habichtstein. Bovenop was het uitzicht matig door de nevel. Voor de steile rotsen stonden draadhekken. Na een lange afdaling, eerst naar het Vollungsattel, zagen we dat de hellingen al ruiger werden. Sommige hellingen waren, als in de Alpen, bezaaid met stenen. Verderop was, in het verleden een gedeelte van de rots afgesprongen.
Na weer een lange beklimming stond op de Rosskopf (480m) een uitkijktoren. Nog steeds was het uitzicht niet je van het. We kwamen enige wandelaars tegen en achterop. Via Ahrenberg, waar de wandeling over het terras van een restaurant voerde, bereikten we Bad Sooden-Allendorf(foto 27).
We belden een paar maal aan bij "Zimmer frei".
Bij het vierde huis werd open gedaan, maar we namen het toch niet. Op onze vraag op dit adres of de man nog een kamer vrij had kwam geen antwoord. Ook op de volgende vraag hoeveel een overnachting kostte zei hij, ja wat zal het kostten. We werden binnen in de huiskamer uitgenodigd. Even later werd ik alleen uitgenodigd om beneden te komen kijken. Hier was een kleine ruimte waar een bedbank stond. Na wat gepraat te hebben besloot ik het niet te nemen. In 1973 was Bad Sooden samengevoegd met Allendorf tot Bad Sooden-Allendorf. Via Bad Sooden liepen we door naar Allendorf. Hier namen we Hotel Hessischer Hof dat net binnen ons budget paste. 's-Avonds aten we bij de Italiaan. Coos nam Pizza Bolognese, terwijl ik spaghetti-Bolognese nam plus tomatensla.