Op zaterdag 7 april 2018 organiseerde WS78 een tocht vanuit Maarn. Dit was de 8e lustrumtocht. Ruim op tijd kwamen we met de auto bij de start aan. Zodoende konden we nog rustig met deze en genen praten. Even voor negen uur was de start na een korte toespraak van de voorzitter.
Vrij snel na de start liepen we bij station Maarn onder de spoorlijn en de naastgelegen snelweg door. We kregen zicht op het oude raadhuis van Maarn. Voordat bosgebied werd bereikt, liepen we langs huize De HEggemUS. De oud WS78 wandelaar had het hekwerk van zijn tuin met vlaggetjes versierd en op een bord stond WS 40 jaar. Daarop betraden we het Nationale Park Utrechtse Heuvelrug. We staken de geasfalteerde Maarnse Grindweg over en dwaalden door landgoed Huis te Maarn.
We zetten koers naar de Doornse berg met op de top uitzichttoren De Kaap. Maar ruim voor de top werd een zijpad ingeslagen waarop we de top van de Dooornse weg rechts lieten liggen. Nu kwamen we bij het poortgebouw Ruitenberg. Daarna werd de 58 meter hoge Ruitenberg beklommen. Hoewel, beklommen, je moest wel weten waar de top was, want als je er niet bekend bent, dan heb je niet gemerkt waar de top was. Vanaf de top hadden we wel uitzicht op huize Ruitenberg.
Daarna liepen we naar het Doornse Gat, een groot recreatieterrein. We zagen op een gegeven moment een wandelaarster uit een gebouwtje komen. We realiseerden ons dat dit gebouwtje waarschijnlijk een toilet was en wij liepen er ook heen voor een bezoek. Voor vakantiepark De Bonte Vlucht sloegen we af en staken de N225 over.
Nu kwamen we uit op een traject van het Stichtse Dorpen pad, dat van NS Driebergen-Zeist naar NS Rhenen loopt. Op 9 km hadden we bij een vennetje een rust op een bankje. Verschillende passerende wandelaars zette ons op de foto alsof we beroemdheden waren. Op ruim 10 km was een rustmogelijkheid voor met name 20 km lopers in restaurant d'Arthuizen. Het etablissement ging officieel om 11 uur open en toen waren de meeste wandelaars gepasseerd.
Wij staken de N225 weer over en beklommen de 36 meter hoge Donderberg. Op de top staat de Tombe van Nellesteyn, die ook als uitzichttoren dienst doet. We daalden de heuvel/berg af en even later werd de soeppost bereikt. We kwamen hier rond 11:30 uur aan en dat was voor de 40 km lopers ook de sluitingstijd. We moesten onze rust hier dus wel heel kort maken.
De Graftombe van de familie van Nellesteijn is een monument op het hoogste punt van De Donderberg (36 m), met aan de voet ervan de grafkelder van de familie Van Nellesteijn. In 1818 werd de bouw voltooid van de graftombe van het geslacht Van Nellesteyn door J.D. Zocher jr. Dit gebeurde in opdracht van Cornelis Jan van Nellesteyn, de toenmalige eigenaar en bewoner van ridderhofstad Broekhuizen. In 1830 werd hij als eerste bijgezet in het mausoleum. In 1917 werd het twaalfde en laatste familielid bijgezet. Hierna werd de ingang van de tombe dichtgemetseld. De graftombe is 14 m hoog en geeft een mooi uitzicht over de omgeving.
Spoedig na deze verzorgingspost was de splitsing. We liepen naar een tenniscomplex en vervolgens om het Leersums Bosbad heen, waarvan we echter niets zagen. Door het Zuylensteinse bos kwamen we bij de Bergweg, die overgestoken werd. Dat was vlakbij een hondenpension. In het verleden, toen wij nog Euraudax wandeltochten organiseerden, hadden wij hier een verzorgingspost ingericht, die door Coos verzorgd werd. In het draaiboek had ik toen een vergissing gemaakt in de aankomsttijd van de wandelaars, waardoor Coos toen een uur langer op de wandelaars moest wachten.
Daarna dwaalden we door het Amerongse Bos naar de top van de 68,9 meter hoge Amerongse Berg. Op de top staan volop bomen, zodat hier geen uitzicht was. Even verderop werd op een 8-sprong de eenzame eik bereikt. Rondom deze eik stonden bankjes, waar nog enkel wandelaars zaten. Iets verderop kwamen we bij een heideveldje waar we een wijds uitzicht tot over de Neder Rijn hadden. Deze plek heet dan ook Venster op de Betuwe.
In het centrum van het sterrenbos staat de eenzame eik, een duidelijk solitair opgegroeide boom. Dit sterrenbos, dat rond 1790 werd aangelegd, heeft van origine de vorm van een wagenwiel met acht spaken. Deze eik is vermoedelijk in 1792 geplant tijdens de aanleg van het sterrenbos. De aanleg, nabij het hoogste punt van de Amerongse berg, vond plaats in opdracht van de eigenaren van kasteel Amerongen die hier een groot terrein in bezit hadden. In de loop der jaren was het karakter van het terrein sterk aangetast bijvoorbeeld door het verdwijnen van een aantal spaken. Aan het herstel werd in 1990 begonnen, in 2004 is het Douglasbos binnen de cirkel gekapt en zijn de acht spaken weer beplant met beuken. Sindsdien staat de eenzame eik weer goed opvallend in het midden van de cirkelvormige structuur die ook wel 'De Manege' werd genoemd.
Nabij Sportpark De Burgwal staken we de N225 weer over. Nu volgden we een fraai smal pad langs de Uiterwaarden. We kwamen bij het Amerongse Bovenpolder Platform en hadden vandaar een wijds uitzicht. Even verderop kwamen we langs een oud kerkhof. Op 20½ km was de grote rust. Het was hier heel rustig. Maar dat had ook met ons aankomsttijdstip te maken. Dat was 13:45 uur en dat tijdstip was ook de sluiting van deze rust.
Na de rust liepen we naar en door het centrum van Amerongen en kwamen langs molen Maallust. Na het Tabaksteeltmuseum en de Sint Andrieskerk werd kasteel Amerongen bereikt. Hier liepen we omheen tot aan de Rijnsteeg. Hier liepen we de Amerongse Bovenpolder in en volgden, heel fraai de 2½ km lange rood gemarkeerde wandelroute. Daarbij kwamen we vlak langs de Neder Rijn en liepen hier een eind over de zomerdijk.
De wandelroute door de Amerongse Bovenpolder werd op een zodanige manier verlaten, dat we de Lekdijk recht over konden steken en geen last hadden van verkeer als we de polder volgens de rood gemarkeerde route hadden verlaten. Inmiddels liepen de pijlophalers achter ons aan. Nu kwamen we op landgoed Zuylestein. We kwamen ook vlak langs het gelijknamige kasteel. Nabij de schaapskooi werd het landgoed weer verlaten. We bevonden ons nu weer in Leersum en werd koers gezet naar de koffiepost, die in de ochtend nog soeppost werd genoemd. Het was ons niet gelukt om hier voor sluitingstijd aan te komen. De sluitingstijd was officieel 15:30 uur en wij kwamen er om 15:45 uur aan. Ook hier was het weer haasten. Snel wat gegeten en gedronken en weer op weg,
Leersum werd langs de Uiletoren verlaten. Daarop werd Beschermd natuurgebied Breeveen bereikt. Daarna kwamen we bij het prachtige Leersumse Veld met de Leersumse Plassen. Bij een grote zwerfkei moesten we LA. Bij het naderen van de zwerfkei ging net een groep wandelaars, 21 man, hetzelfde pad in. Toen wij bij de groep kwamen liep daar net een smal pad langs het hoofdpad zodat we ze makkelijk konden passeren. Aan het eind van het omrasterde terrein was op 34 de koffiepost. We lieten ons een mandarijn goed smaken. En met een paar dropjes begonnen we aan onze laatste etappe. Net na de fruitpost haalden we twee wandelaars in en later nog een wandelaar. Een paar km tevoren hadden we ook een wandelaar ingehaald, die bij sommigen bekend staat als het loopwonder van Apeldoorn.
Over Landgoed Maarbergen en Landgoed Huis te Maarn werd de finish rond zes uur bereikt. De pijlophalers kwamen een kwartier later binnen. Het was een schitterende tocht geworden. We troffen het ook met het weer. Het was de hele dag droog en vrij zonnig. Met een maximum temperatuur van 20 graden was het ook warm voor de tijd van het jaar. Wij danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.
Het IVV-nummer was 16666.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
