Op zaterdag 6 oktober 2018 organiseerde WS78 de Grensstedentocht. De start was vanuit Sporthal 't Veerhuis te Nieuwegein. Na de haven van Nieuwegein werd al na 400 meter het eerste graspad bereikt. Dat was nabij het Nieuwegein Veer. Even liepen we langs de Lek overgaand in Merwedenkanaal benoorden de Lek. Daarna volgde nog een traject langs het Merwedekanaal. Maar daarvoor moesten we wel eerst een trappetje af. Vervolgens liepen we om Fort Vreeswijk heen waarvan we vrijwel niets zagen.
Na een bospassage kwamen we bij het Lekkanaal. We kregen zicht op de Prinses Beatrixsluis en staken vervolgens de Prinses Beatrixbrug over. Een bord gaf aan dat we ons in buurtschap Het Klooster bevonden. Daarna liepen we ruim een km door industriegebied. Over het Vuicoppad werd het industriegebied verlaten en werd de Vuilcopsekanaaldijk bereikt. Dat was nabij de brug van de A27-snelweg over het Amsterdam Rijnkanaal. Het kanaal werd ruim een km gevolgd. Daarbij zagen we nog de daken van kasteel Heemstede te Houten. Bij de Plofsluis en de Heemsteedsebrug werd het Lekkanaal overgestoken over de Overeindsebrug. Hier voegt het Lekkanaal zich samen met het Amsterdam Rijnkanaal.
Opnieuw volgden we het Amsterdam Rijnkanaal. Tot tweemaal toe zagen we een motorboot die 6 of zeven zeilboten zonder zichtbaar zeil op sleeptouw hadden waarin kinderen zaten. Na de Nieuwegeinsebrug werd het Amsterdam Rijnkanaal definitief verlaten. Nu liepen we weer langs het Merwedekanaal benoorden de Lek. Dat was bij de Zuidersluis. In een sluishuisje zat een man die de sluis vermoedelijk bediende, indien nodig.
Opnieuw kwamen we bij een fort. Ditmaal was dat fort Jutphaas. Net na het toegangshek van kasteel Rhijnhuyzen werd de soeppost bereikt. Na een korte stop liepen we snel verder want de pijlophalers waren ook al gearriveerd.
Het Merwedekanaal benoorden de Lek werd weer overgestoken. Nu werd koers gezet naar Park Kokkebogaard en doorkruist. Na kruising met de A2-snelweg werd de Nedereindse Plas bereikt. Hier werd de Nedereindse berg beklommen. We hoorden een omroeper via een geluidsinstallatie zaken luid omroepen. Maar we konden het aanvankelijk niet plaatsen. Toen we zagen dat er een paar skihellingen tegen de Nedereindse berg aanlagen bleek dat er een wedstrijd skiën aan de gang was.
Van de top van de Nedereindse Berg hadden we een fraai uitzicht op de omgeving en de twee plassen waartussen ons wandelpad vervolgde. Nu bevonden we ons in IJsselstein. Nadat we een tramrails hadden overgestoken volgde een pad parallel aan de Europalaan. Bij stoplichten staken we de Utrechtseweg over. Bij het stoplicht vroeg een fietser geïnteresseerd naar wat voor tocht we liepen. Hij was diep onder de indruk dat we maar liefst 40 km gingen lopen. Op dat moment waren we nog niet halverwege de tocht.
We kwamen bij de Hollandse IJssel. Aan de overkant zagen we wandelaars die de grote rust al gehad hadden. Er stonden een paar vrouwen met elkaar te praten. Toen wij langs kwamen zeiden ze, die andere wandelaars liepen veel sneller dan jullie. We staken de Hollandse IJssel over via de Poortdijk en daarop werd het oude gedeelte van IJsselstein bereikt. Nu slingerde onze route flink. Daarbij kwamen we langs het Oude Raadhuis.
Voor het Oude Raadhuis was het een en al terras. Het was best mooi om hier bij te gaan zitten, maar daar hadden we nu geen tijd voor. We kwamen bij de Oude Nicolaaskerk. De kerk was open, maar toen we een begrafenisauto zagen staan besloten we de kerk niet te bekijken. Toen speelde ook een rol dat de pijlophalers ons op de hielen zaten. In het Kronenburgplantsoen werden we door hen ingehaald en melden ze dat ze ons zouden passeren want zij wilden ook op tijd huiswaarts gaan na afloop. We zeiden dat we er met de goede WS78 routebeschrijving er wel uit zouden komen.
Daarna kwamen we bij de Sint Nicolaasbasiliek en vervolgens langs molen Windotter. De afslag naar de grote rust besloten we niet te nemen en meteen door te lopen. Nu liepen we bijna een km over een grasdijk langs de Weg der Verenigde Naties, nog steeds in IJsselstein. We kregen zicht op de 372 meter hoge Gerbrandytoren, beter bekend als de zendmast van Lopik.
Daarna liepen we fraai over het Biezenpad. Over de Paardenlaan werd de Hollandse IJssel weer bereikt en gevolgd. Aan de overzijde hadden we eerder deze tocht gelopen en toen hadden, zoals eerder gemeld wandelaars aan de overzijde zien lopen. Daar liepen we nu dus. We kruisten de A3-snelweg twee keer, relatief snel achter elkaar, voor een bezoek aan de watertoren.
De unieke watertoren van IJsselstein-Vreeswijk van Stulemeyer
De watertoren van IJsselstein-Vreeswijk kwam op de grens te staan. In 1908 was de drinkwatervoorziening en de straatverlichting in IJsselstein van geringe kwaliteit. Petroleum was nog de belangrijkste brandstof. Mogelijk mede door deze late ontwikkeling kwamen het water- en later ook het gasbedrijf van IJsselstein en Vreeswijk op gezamenlijke grond. De watertoren is op een bijzondere wijze gebouwd.
De gemeentepolitiek van IJsselstein deed er enkele jaren over om te besluiten over de vraag of een eigen bedrijf beter was dan het uitbesteden aan een particuliere onderneming. In 1911 besloot het tot het starten van een gemeentelijk water- en gasbedrijf. Naast de levering aan burgers in de eigen gemeente, voorzag het ook Vreeswijk (nu deel van Nieuwegein) van water en gas. Onderhandelingen met Jutphaas mislukten en levering daaraan kwam pas rond in 1928 met aanvullend in 1932 de wijk Hoograven (toen Jutphaas, nu Utrecht).
Zowel de watertoren als het dienstgebouw op het terrein zijn een ontwerp van F.J. Stulemeyer & Co.. De watertoren kent een voor Nederland erg bijzondere opbouw en is naar de stand van de betontechniek een vroeg voorbeeld van geprefabriceerde delen van beton. De prefab betonblokken zijn gemaakt naar het systeem van de Belg Dumas. Er zijn indertijd twee van deze torens gebouwd in Nederland, de toren van Oudewater is gesloopt. De toren van Nieuwegein is Rijksmonument.
Daarna liepen we langs de Krommee IJssel die later overging in de Enge IJssel. We staken de Lekdijk over en dwaalden daarna door de Bossenwaard. Daarbij hadden we zicht op de Jan Blankenbrug. Hier was duidelijk te zien hoe laag het water nog steeds stond. De Jan Blankenburg werd overgestoken. Daarbij zagen we nog de oude 4-baans brug liggen. Aan beide zijden van de brug waren de wegen met hekken afgezet. De A2 werd weer eens gekruist. Nu dwaalden we door Middelwaard met een meertje met de naam Put. Door het Viaanse Bos werd de fruitpost bereikt. Daarna werd koers gezet naar het oude Vianen.
Via de Buitenlandpoort werd de Grote Kerk bereikt. Daar liepen we over de Voorstraat met in de verte de Lekpoort zichtbaar. Maar eerst werd nog een oude vestingmuur opgezocht en werd er overheen gelopen. Na de Christelijke Gereformeerde kerk werd de Voorstraat nogmaals overgestoken. Dat was bij een oude dorpspomp.
In de Brederodestraat werden we nog aangesproken door een man die wel wat op een boer leek. Hij vertelde dat vroeger in de Brederodestraat 17 boeren woonden en dat alle boerderij door mensen met veel geld waren opgekocht. Vervolgens kwamen we nog langs de Onze Lieve Vrouw ten Hemelopnemingkerk en het stadhuis. Over de Pont Napoleon brug werd de bebouwde kom van Vianen verlaten. Bij het Vianen Veer werd de Lek overgestoken. Van een medewandelaar hoorden we op de pont dat de startlocatie rond 4 uur ontruimd was vanwege een brandalarm. Een half uur later mochten de wandelaars weer naar binnen. Omdat wij om 17.37 uur bij de finish aankwamen hadden we er geen last van. Er was zelfs geen brandlucht waarneembaar.
Het was een hele aardige tocht geworden. Wij danken de organisatie en de parkoersbouwer hartelijk voor deze tocht. Het IVV nummer was 16784.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
