Op zaterdag 22 februari 2014 organiseerde WS78 de Rondje duinentocht. De start was vanuit buurthuis de Boschbloem te Voorschoten. De startplaats werd in noordelijke richting verlaten. Voor een bezoek aan de Voorstraat werd de doorgaande weg in Voorschoten even overgestoken. De Voorstraat is een weg omzoomd met bomen. Na de Dorpskerk en de kerk Het Kruispunt werd bij een rotonde de doorgaande weg door Voorschoten overgestoken en kwamen we langs het gemeentehuis.
Ik schrijf hier wel "kwamen we langs het gemeentehuis", maar dat is niet juist. Nog niet alle trouwe bezoekers van mijn website zijn op de hoogte van het feit dat ik, hopelijk tijdelijk, door gezondheidsproblemen niet meer aan wandeltochten kan meedoen. Mijn laatste wandeltoch was op 8 februari, de WS78 tocht vanuit Hoevelaken. Maar omdat ik het leuk vind om verslagen te maken, probeer ik dat met dit verslag weer uit. Op het vorige verslag van zaterdag 15 februari zijn alleen positieve reacties gekomen.
Daarna liepen we door het Burgemeester Berkhoutpark en langs het Adegeestpark. Over het Gerswhinpad werd koers gezet naar station De Vink. Daarbij liepen we tussen sportvelden aan onze rechterhand en de Voorschotense Golfclub aan onze linkerhand. Hier, op het noordelijkste puntje van Voorschoten, op de grens van Voorschoten en Leiden liepen we onder het treinstation door. Na eetcafé bij tante Jans betraden we nabij buurthuis Stevenshof het gelijknamige park.
We liepen nu zoveel mogelijk over het groene gedeelte langs de wijk Stevenshof. Een modderpaadje ontbrak daarbij niet. Langs een vaart stond prachtig de Stevenshofmolen. We kwamen nabij de Oude Rijn en kruisten even later de A44 snelweg. Na het Smalspoormuseum liepen we fraai langs het Valkenburgse Meer. In een gebied met kassen, tussen vliegveld Valkenburg en de N206, werd de soeppost bereikt. Deze dag stond uiensoep op het menu. De afgelegde afstand bedroeg hier 10 km. We bleven de provinciale weg N206 ongeveer 2 km volgen. Toen de N206 een bocht naar rechts maakte, richting Katwijk, werd spoedig daarna duingebied Berkheide in het Hollands Duin betreden.
Nederland heeft een van de best ontwikkelde duinlandschappen ter wereld. Met ‘duinen’ worden doorgaans de ‘jonge duinen’ bedoeld, die pas zijn gevormd sinds de middeleeuwen. Onder invloed van een grote aanvoer van zand uit zee blies de wind hoge duinen op. Het rulle zand, dat slechts weinig water kan bevatten, en de harde zeewind veroorzaken de schaarse, taaie vegetatie. De duinen dienen als zeewering, maar hebben ook een functie voor de waterwinning, de natuur en de recreatie.
Nu volgde het eerste van drie fraaie zandtrajecten. Bij een Duitse Bunker liepen we over de stenen Atlantik wal, heel indrukwekkend.
Atlantikwall was de naam van de verdedigingslinie die de Duitsers in de 2e wereldoorlog aanlegde langs de Europese kust, van de Noordkaap tot aan Spanje. De Atlantikwall liep van Frankrijk bij de grens met Spanje noordwaarts langs België, Nederland, Duitsland, Denemarken en Noorwegen. De Atlantikwall suggereert een aaneengesloten muur van verdedigingswerken. Maar dat was het niet. Op strategische punten zoals bijvoorbeeld riviermondingen waren verdedigingswerken geconcentreerd. Dat was bij Hoek van Holland en IJmuiden.
Voorbij paviljoen De Duinen werd het parkoers erg zanderig. Bij hotel restaurant Duinoord, staken we de Wassenaarseslag over. We kwamen nu bij wat je kan noemen Wassenaar aan Zee. We liepen hier langs strandpaviljoen De golfslag, strandpaviljoen De Gouden Bal, Brasserie de Badmeester en strandpaviljoen Sport. Bij De Zeester was de grote rust. Het was hier warm en er was weinig plek. Nu konden we 3 km flink uitwaaien met onze wandeling over het strand. De zon was inmiddels doorgebroken en hadden daardoor prachtige vergezichten. De Pier bij Scheveningen was heel duidelijk in de verte te zien.
Het strand werd weer verlaten en opnieuw dwaalden we door de duinen. Bij het oversteken van een verharde weg waren we verbaasd hier een politieauto te zien, die door twee personenauto's werd gevolgd. Boven ons hoofd hoorden en zagen we een politie helikopter vliegen. Het bleek dat een meisje van 8 jaar werd vermist. We bleven nu een tijdlang door duingebied Meijendel lopen waarbij we langs de Meyendelse berg kwamen. Hier in Meyendel was ook de koffiepost. De afgelegde afstand bedroeg 31 km.
Meijendel ("del" betekent duinvallei) behoort tot de zogeheten Jonge Duinen, die vanaf het jaar 1000 zijn ontstaan, terwijl de Oude duinen dateren van 5000 jaar voor Christus. In de 19e eeuw zijn delen van de vallei ontgonnen voor de landbouw. Dat liep echter al snel op een mislukking uit, omdat de voedselarme grond zich niet voor ontginning leende en de zoute zeewind een voortdurende bedreiging vormde voor de gewassen. De tegenwoordig rijke flora en fauna hebben zich pas goed kunnen ontwikkelen na de beëindiging van de 19e eeuwse landbouwontginningen. Midden in de vallei Meijendel ligt naast de boerderij het bezoekerscentrum. De boerderij is een van de laatste overblijfselen die herinneren aan de vroegere landbouwactiviteiten.
We kwamen nu door de zeer gegoede buurt van Wassenaar. We vergaapten ons haast aan de grote huizen. Voordat de N44 werd overgestoken ontwaarden we in de verte nog kasteel Oud Wassenaar. Na oversteek van de N44 liepen we over de Raaphorstlaan waar op 35 km van de route nog de fruitpost was gelegen. Na kruising met de spoorlijn kwamen we nog langs wandelpark Rosenburgh alvorens de finish werd bereikt. Het was een hele mooie tocht geworden. Er waren 312 deelnemers, inclusief voorlopers. Het IVV nummer was 16683. We willen de organisatie hartelijk danken voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
