Op zaterdag
14 mei 2012 was alweer de derde en laatste dag van de driedaagse wandeltocht Ronde van Zuid-Limburg.
Na kruising met de N281 kwamen we
langs de Eikendermolen, een oude watermolen.
Bij een oude plantaan sloegen we af en zetten koers naar kasteel Terworm.
De plataan van Terworm
Vlakbij het voormalige adellijk goed Eyckholt staat de indrukwekkende "Eik van Terworm", zoals hij in de volksmond genoemd wordt. Het is echter geen eik, maar een plataan, die waarschijnlijk in 1749 geplant is ter gelegenheid van de geboorte van de erfopvolger op Terworm. De plataan is een van de weinige solitaire bomen op het landgoed die overgebleven zijn
Net voor het kasteel liepen we nog door de Orangerietuin.
We staken de A76-snelweg over.
De brug over de A76 is aan beide zijkanten ingericht als een Ecoduct.
Nu werd kasteel Cortenbach bereikt. We besloten even van de route af te gaan en naar een binnenplaats van het kasteelterrein te lopen.
Dit omdat we het nog erg druk op het parkoers vonden en hoopten hierdoor bij het vervolg van de wandeling rustiger te kunnen lopen.
We liepen naar winkelcentrum Furenthela in Voerendaal.
Daarbij kwamen we nog langs De Koffiemuuele. Hier aten we de meeste dagen warm.
Op een bankje zagen we een bekend echtpaar uit Heerlen zitten.
Verderop liepen we langs vijvers.
Bij één van de vijvers stond een bankje mooi in de zon. Daarop besloten we hier nog een rust te nemen. Op dit soort banken zit een leuning. En de banken op de verzorgingsposten hebben geen leuning.
We verlieten Voerendaal en kruisten de A79.
In Barrier sloegen we af en liepen nu naar Craubeek.
In Craubeek kwamen we nog door een beeldentuin. Vooral de twee ooievaars leken levensecht. De beelden kostten euro 50 per stuk. Tegen de eigenaar zeiden we dat we de beelden wat zwaar vonden om in onze rugzak mee te nemen.
Na wat klimmen werd in Klimmen op 9,3 km de verzorgingspost bereikt.
Via buurtschap Dolberg werd Klimmen weer verlaten.
Via buurtschap Walem liepen we nu naar De Kluis.
De voormalige kluis, op de plek van een houten schuilhut boven op een heuvel ten noorden van het Geuldal, werd in 1688 gesticht door Gerard Ernest Hoen van Cartiels, heer van Schaloen. De franciscaner pater Laurentius Ploumen was de eerste kluizenaar; een vrome kloosterling die verdreven en ontheemd was. De vierde kluizenaar, Arnoldus Haesen, had een bijzonder heremietenleven op deze plek. Vanuit zijn jeugd te Wijlre, waar hij opgroeide op een hoeve, had hij kruidenkennis en diergeneeskunde opgedaan. De kruiden uit het bos rond de kluis verwerkte hij in de ‘Anthoniusbroodjes’, die veeboeren aan hun dieren voerden. De gezondheidsresultaten in de stal waren verbluffend, de kapel werd al snel te klein voor de dankbare veetelers. De kluis werd vergroot, ‘De Gank’ (bedevaart) was geboren; het aantal pelgrims nam toe.
Een Bokkenrijdersbende, die hoorde van de gunstige financiële situatie, beroofde de kluizenaar en lieten hem berooid achter. Er werden beveiligingsmaatregelingen genomen. De ramen werden van tralies voorzien en de sloten werden verzwaard.
Er zouden nog 12 kluizenaars volgen. De kleine St. Antoniuskapel (1690) met trapgevel en een dakruitertje, gebouwd met mergelstenen werd in 1903 uitgebouwd met een lager driezijdig gesloten koor en een aangebouwde woning. De laatste kluizenaar vertrok in 1930.
We kwamen bij een spoorlijn waar bomen waren gekapt.
Nu viel het heel duidelijk op hoe steil het hier omlaag liep naar de spoorlijn.
De staken de spoorlijn over.
Langs de Geul werd kasteel Oost bereikt.
Hier ontbraken markeringen. Er waren hier werkmensen in de tuin van kasteel bezig. Mogelijk dat zij de markeringen hebben weggehaald.
Omdat wij hier al veel vaker zijn geweest, wisten we wel hoe we hier verder moesten lopen.
In het centrum van Valkenburg was een parkoerswijziging vanwege afgesloten wegen. De loop van de Geul werd hier ook gerenoveerd. De afgelegde afstand bedroeg hier 15 km.
Valkenburg werd langs de kasteelruine verlaten
Nu volgde een paar steile wegen en paden.
We liepen nog op korte afstand langs de Wilhelminatoren, maar de toren zelf zagen we niet.
Het nu volgende traject, nabij de Sibbergrubbe, was behoorlijk steil en we wisten dan ook niet zeker of we deze route gelopen zouden hebben indien het glad was geweest door regenval.
Door bosgebied Biebosch liepen we naar de Sint Jansberg. Vandaar hadden we een mooi uitzicht op Oud Valkenburg.
Daarbij kwamen we nog langs de St. Jansboskapel
St. Jansboskapel 1915
Oud-Valkenburg. De kapel ligt aan de rand van Oud-Valkenburg op een splitsing van twee veldwegen, de Sint-Jansbosweg en de Kapelkesveldweg in de schaduw van aangebrachte begroeiing. De kapel wordt omgeven door een lage haag. De kapel dateert uit ca. 1915.
De open wegkapel heeft een rechthoekig grondvlak en een zadeldak met rode dakpannen. De ingang wordt gesloten met een ijzeren hek en beschermd door plexiglas om vandalisme tegen te gaan. Hoog in de gevel is een kruis aangebracht, terwijl op de hoeken twee pinakels de kapel versieren. De mergelsteen is van binnen in verschillende kleuren geschilderd. Aan de wand is een kruisbeeld in reliëf aangebracht. Daarvoor staat op een altaar een beeld van Moeder en Kind. Naast de kapel staat een zitbank.
Nu werd kasteel Schaloen bereikt. Even verderop kregen we uitzicht op kasteel Genhoes.
We staken de brug over de Geul over bij de drie beeldjes. Nu blijkt dat er ook nog een 4e beeldje is
De drie beeldjes
De Drie Beeldjes, een Calvariegroep, de enige "Calvaire" die Nederland rijk is, bestaat uit een kruis op een hardstenen niskapelletje, geflankeerd door twee kapelletjes. De kapelletjes dateren uit 1739, getuige ook de inscripties aan de bovenzijde ervan. De beelden in de kapel zijn kopieën uit 1973. Het kruis met corpus, beschermd door een zadeldakje, staat op een hardstenen Rochuskapelletje en dateert uit ca. 1900. De mergelstenen niskapellen met beelden van Maria en Johannes staan op een harstenen sokkel.
Aan de overzijde in de dikke boom (links van het bruggetje) ziet u een Mariabeeldje met kind. Dit is het vierde beeldje.
Opnieuw was er een parkoerswijziging. Dit jaar volgden wij de parkoersbeschrijving niet.
De markering was prima en zonder de beschrijving is het makkelijker lopen.
Nadat we de spoorlijn waren overgestoken liepen we onder langs de Dolkesberg.
Daarna kwamen we nog langs bungalowpark Schin op Geul.
Door de buurtschappen Walem, Koulen en Termaar werd de laatste verzorgingspost in Klimmen bereikt.
De afgelegde afstand bedroeg 23,2 km.
Verder liepen we naar Craubeek.
Bij het kapelletje waren we op de heenweg ook al geweest.
Maar de pijlen van de heenroute waren nu verwijderd.
Daarna kwamen we in Barrier dat op zijn Limburgs 't Breer wordt genoemd.
De A79 werd gekruist.
Langs een golfterrein en de spoorlijn Valkenburg-Heerlen werd station Voerendaal bereikt. Hier hadden we op een bankje nog een laatste rust.
De temperatuur was inmiddels opgelopen naar waarden rond de 19 graden en dat was vrij warm in vergelijke met de andere wandeldagen.
Via kasteel Ter Worm werd de finish bereikt.
Het waren weer drie hele mooie dagen geworden met mooi wandelweer.
We willen de organisatie dan ook hartelijk danken voor deze tocht.
Het IVV-nummer was 11430.