Apeldoornse Vierdaagse, vierde wandeldag, vrijdag 14 juli 2006

Rond 6.10 uur verlieten we de startlocatie. Want op de laatste dag mogen de 40 en 50 kilometer lopers een half uur eerder starten. Deze regel is nog afkomstig uit het verleden, toen er nog een gezamenlijk intocht was. Op de speelweide bij de Acaciahal van Berg en Bos
kon je dan je medaille ophalen tot 15.00 uur. Door een half uur eerder te starten en door de laatste dag de afstand in te korten konden de meeste 40 en 50 lopers om drie uur binnen zijn. En konden dan aan de intocht meedoen. Als je niet voor 15.00 uur bij Berg en Bos was dan kon je de medaille bij de finish, destijds was dat gebouw Orpheus, in ontvangst nemen.
Het was nu bij de start lekker rustig en daar genoten we ook van. We maakten een omtrekkende beweging om de startlocatie heen en zagen de tenten vanuit de bossen er nu heel anders bij liggen. We liepen even lang de Orderbeek alvorens op de Ordermolenweg uit te komen. We staken de spoorlijn over. We kwamen weer in bosgebied uit bij sprengen en staken er één via een bruggetje over. Verderop kruisten we de A1-snelweg door er onderdoor te lopen. Meteen na motel De Cantharel betraden we weer de bossen. Ditmaal was dat het Ugchelse bos. Bij het motel zagen we enige wandelaars met de fiets naar de start rijden.
Zo op het vroege uur stond er al een jongetje bij een tafeltje om limonade te verkopen. We verlieten het Ugchelse bos weer en staken de N304 (Apeldoorn-Otterlo)
Verderop kwamen we langs het voormalige gebouw Ceasarea. Voor de deur van de kapel stond nu een korfbalnet, ten teken dat de kapel al lang niet meer werd gebruikt. Bij de voorkant van het gebouw zagen we de toren. Door het grote lichtcontrast kon niet van het geheel een mooie foto worden gemaakt.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen de bemiddelde Amsterdamse koopman Frits Caesar en zijn vrouw het idee om in Ugchelen een vakantiehuis te bouwen voor kinderen uit de Randstad. Het huis is naar hem vernoemd: Caesarea.
Amsterdamse bleekneusjes en verwaarloosde jongeren konden in de gezonde boslucht weer op krachten komen.
Tot maart 2003 was het gebouw Caesarea in gebruik door het Medisch Kinderhuis De Kubus.

Langs de Koppelsprengen werd de verzorgingspost bereikt op 6,8 kilometer. Hier viel meteen de OLAT-verzorgingspost op. Maar Coos had al een bekertje bij de officiële verzorgingspost voor mij klaar staan. Mede omdat ze die koffie lekkerder vond.
We zagen hier weer de twee dames die met twee jonge jongens de 40 kilometer liepen. We vroegen hen of we ze op de foto mochten zetten. Na de foto-opnamen gaven we hen het internetadres waar ze de foto’s konden bewonderen. Dan zullen ze zien, dat ze daarvoor al meerdere keren op de foto waren gezet.
Na de verzorgingspost beklommen we de Bakenberg en betraden bosgebied Bruggelen.

Op de Bakenberg vond de rechtspraak van de Germanen plaats en daar probeerden zij ook hun goden gunstig te stemmen.

In het Salamandergat zijn ringslangen en vele soorten libellen te vinden.

We dwaalden nu lange tijd over zeer lange boswegen. Maar omdat de paden zo slingerden viel die lengte bijna niet op, Op het moment dat je naar een bankje verlangt, merk je duidelijk langs hoe weinig banken we eigenlijk wel kwamen. Op een viersprong, uit het directe zicht van wandelaars gingen we langs de kant zitten voor een rust. Toen we daarna verder liepen, was bij de eerstvolgende splitsing een piknikbank met twee banken. En op de daarop volgende splitsing was één bankje.
We kwamen langs wildkijkscherm Het Heitje. Maar we zagen er geen wild lopen. Door het Lierderbos en boswachterij Ugchelen-Hoenderloo werd het Lierderholt bereikt. Hier was op 19,2 kilometer weer een officiële rustpost. Maar omdat wij op de naastliggende camping, de alcoholvrije camping ’t Spoek, een huisje hadden gehuurd liepen we daarheen voor een rust.

Camping ’t Spoek is een alcoholvrij vakantieoord gelegen in de schitterende bossen even buiten het plaatsje Beekbergen (Gelderland).
In 1933 werd het terrein aan de Spoekweg door de Algemene Geheelonthouders bond aangekocht. Het was toen een ruige heidevlakte met hier en daar een dennenboompje. Eind jaren veertig zijn een groot aantal vrijwilligers aan de slag gegaan met het bouwen van een kantine, toiletgebouwen en een beheerderswoning. Ook deed toen de sta-caravan zijn intrede, maar ook de trekkersvelden zijn gebleven zodat onze tijdelijke gasten van onze diensten en vooral van de rust kunnen blijven genieten.
U ziet, ’t Spoek probeert mee te gaan met de ontwikkelingen die zich voordoen binnen het kampeer- en recreatie gebeuren. Wat niet veranderd is, is ons principe ”NIET SCHENKEN en NIET DRINKEN” van alcoholische dranken.
Door de jaren heen hebben wij veel gasten ontvangen die geen geheelonthouder zijn. Ook zij waarderen de prettige en rustige sfeer die uitgaat van een alcoholvrije omgeving.

Bij de Hoenderloo Groep verblijven jongeren die tijdelijk niet meer thuis kunnen wonen. Al meer dan 150 jaar werken zij vanuit de ervaring dat deze jongeren – hoe dwars ze zich soms ook gedragen – een gewoon leven willen leiden. Een leven zonder problemen en zorgen. Met vrienden, school, sport en hobby’s.

Na de Ottho Hoeve kwamen we vlak voor het centrum van Hoenderloo nog langs een begraafplaats.
Het bleek dat in de muziektent te Hoenderloo nu geen orkest speelde zoals voorgaande jaren vaak het geval was. Tenminste als je voor 12.00 uur in Hoenderloo was. Het speeltempo was voorgaande jaren zo ongeveer één nummer per kwartier gemiddeld. Nu moesten we het doen met mechanische muziek. Dat had als voordeel dat er nu continu muziek was. Het nadeel was, dat het nu een ander repertoire had.
In het dorpshuis hadden we in de sporthal een rust. We konden nog net een stoel bemachtigen, want men was al druk bezig om de stoelen op te ruimen. Het was ons voorgaande jaren al opgevallen dat het meeste hier op de 30 kilometer lopers is afgestemd. Als zij weg zijn, dan staat men er vaak niet bij stil dat er ook nog 40 en 50 kilometer lopers komen, die ook nog graag willen zitten. De afgelegde afstand bedroeg hier 26,3 kilometer.
We verlieten Hoenderloo weer en kwamen bij het witte kerkje op de heuvel. Voorgaande jaren stonden hier mensen buiten om wandelaars te voorzien van stempels met als afbeelding de kerk. Nu was dit voor snellere wandelaars dan wij ook wel het geval, getuige foto’s van andere wandelaars op internet. Maar toen wij hier kwamen stond alleen de tafel er nog. We liepen de kerk in en we vroegen of de stempels al waren opgeborgen. Toen onze vraag ontkennend werd beantwoord konden ook wij de stempels nog in ons wandelboekje laten zetten.
Buiten Hoenderloo kwamen we langs een oude gele bus met opschrift “schoolbus”. Daarna kwamen we nog langs gebouw “Meeting Point”. Dit gebouw leek wat op een kerkgebouw met torentje. Langs de Weikamperweg te Hoenderloo stond voor de toegang van een tuin voor een huis een fraai dubbel groengekleurd toegangshek. Hier maakten we enige foto’s van.
Daarop liepen we naar de Leesterheide, die we middels een lange trap beklommen. Bijna bovenaan gekomen graasden een kudde schapen. We wisten dat boven aan het einde van de trap twee bankjes stonden. We hadden hier geen moeite om twee flesjes limonade van een halve liter ieder naar binnen te gieten. Aan het einde van de Leesterheide keken we enige malen om, om te kijken of er nog een geschikt fotomotief was. Maar tegen de zon in is het zonder beschutting moeilijk mooie foto’s te maken. Maar bij het omkijken zagen we een achter ons lopende dame ook talrijke keren omkijken. Toen zij ons inhaalde bevestigde zij ons vermoede dat zij ook zo genoot van de vergezichten over de Leesterheide.
We werden door twee dames ingehaald die in mei hadden meegedaan aan de 200 kilometer Euraudaxtocht vanuit Amerongen. De jongste van de twee had de hele tocht uitgelopen. De andere had 10 kilometer voor het einde opgegeven. We kwamen weer bij de verzorgingspost bij de Koppelsprengen uit. We gingen bij de OLAT-post zitten omdat we ook OLAT-lid zijn. Bij de fruittent van Van Laar kochten we nog een stuk ananas. De afgelegde afstand bedroeg hier 44,7 km
Na de laatste rustpost liepen we nog langs enige Koppelsprengen. In de sprengen zaten opvallend zilvergekleurde rondjes op de bodem van de spreng. Deze zorgden ervoor dat het water op peil bleef in de sprengen. We kregen nog uitzicht op buurtschap Altena alvorens de Hamermolen te bereiken. Verderop kwamen we nog langs een afrastering waarachter 3 struisvogels zaten. Via de Ordermolenweg werd de finish bereikt. We zagen hier verschillende wandelaars die driftig aan het dansen waren vanwege de muziek die ten gehore werd gebracht.
De totale afstand bedroeg deze dag 40,7 kilometer. Het IVV-nummer was 10904.
Het was een zeer geslaagde vierdaagse geworden. We hadden alle dagen met veel plezier gelopen. Het was wel warm maar niet te warm. Alleen de eerste dag hebben we wat regen gehad. Daarbij hebben wij het zeer goed getroffen. Want toen we naderhand beelden zagen en verslagen hierover lazen konden we ons dat bijna niet voorstellen, omdat wij van de regen maar heel weinig hebben meegekregen.

Wetenswaardigheden over Apeldoorn en omgeving:
In 1913 werd in Apeldoorn een 'arbeidersvoetbalclub' opgericht met de naam: 'Apeldoornse Geheel Onthouders Voetbal Vereniging', AGOVV. Toen de idealen niet meer zo aanspraken, zat men met de naam in de maag. Een bestuurslid kwam op het idee een andere betekenis aan de afkorting te geven. Hij bedacht "Alleen Gestaag Oefenen Voert Verder', Desnoods met alcohol! Bijzondere bomen - Wat zijn bijzondere bomen: Apeldoorn is een gemeente met veel bomen. De gemeente beheert, buiten de bomen in bossen, meer dan 50.000 straat- en parkbomen. Daarnaast staan veel mooie bomen in tuinen. Onder deze bomen bevinden zich heel wat bijzondere exemplaren. Op de lijst van bijzondere bomen staan 5.000 bomen vermeld. Een boom staat op deze lijst als hij tenminste een leeftijd heeft van 50 jaar, gezond is en ruimtelijk belangrijk is, een monumentale waarde heeft of van ecologische betekenis is. Hoe worden bijzondere bomen beschermd? De kapverordening is het belangrijkste instrument voor het behoud en de bescherming van bomen. De kapverordening verbiedt het ernstig beschadigen van bomen of het vellen zonder vergunning. Een aanvraag voor een vergunning voor het kappen van een bijzondere boom zal heel kritisch worden bekeken. Wanneer de gemeente van plan is een kapvergunning voor een bijzondere boom te geven, wordt dit voornemen gepubliceerd in de krant. Mensen die er niet mee eens zijn kunnen bezwaar maken tegen het voornemen. Pas daarna beslist het college van burgemeester en wethouders of de vergunning wel of niet verleend zal worden. Ook met behulp van het bestemmingsplan, landschapsbeleidsplannen en de monumentenlijst beschermt Apeldoorn haar bijzondere bomen. De zorg voor bomen: bomen zijn een kostbaar bezit en vragen daarom extra aandacht, zorg en deskundigheid. Daarom stelde de gemeente Apeldoorn een brochure samen waarin meer wordt verteld over situaties waarin het voortbestaan van bomen in gevaar wordt gebracht: verharding rond een boom, kabels en leidingen, bouwwerkzaamheden, ondeskundig snoeien en verarming van de bodem. De brochure heet 'De zorg voor bomen' en is verkrijgbaar bij het Gemeentelijk Informatie Centrum.
De gemeente Apeldoorn wordt gevormd door de plaatsen Apeldoorn, Beekbergen, Hoenderloo, Hoog Soeren, een gedeelte van Klarenbeek, Radio Kootwijk, Lieren, Loenen, Nieuw Milligen, Oosterhuizen, Uddel, Wenum en Wiesel.

Henri Floor & Coos Verburg