Apeldoornse Vierdaagse, eerste wandeldag, dinsdag 11 juli 2006

Dit jaar werd de Apeldoornse vierdaagse georganiseerd van 11 t/m 14 juli 2006. De start was voor het derde achtereenvolgende jaar vanuit sportcomplex van voetbalvereniging Victoria Boys. Op het terrein waren twee grote tenten opgetrokken. De ene tent was voor het aan- en afmelden met een paar stands. De andere tent was de consumptie tent. Er hadden in totaal 4786 wandelaars ingeschreven. 416 deelnemers kwamen niet opdagen, zodat er met 4370 deelnemers werd gestart.
Wij liepen het 40 km parkoers. Op maandag 10 juli hadden we ons ’s-middags aangemeld. Daarna deden we nog wat inkopen bij een supermarkt in Beekbergen alvorens naar ons overnachtingadres te gaan. Dit was een huisje op de alcoholvrije camping ’t Spoek. Voor de 40 en 50 kilometer lopers: dit is de camping naast camping Het Lierderholt, bekend van een grote rustpost op de vierde wandeldag. Op dinsdag 11 juli 2006 was de start vanaf 6.30 uur. Toen wij enige minuten voor half zeven bij de start verschenen stond er al een flinke groep wandelaars te wachten op hun startknip. We maakten hier verschillende foto’s, die tezamen met alle andere foto’s elders te zien zijn.
Na de start liepen we eerst naar de Laan van Spitsbergen en staken de spoorlijn Apeldoorn-Amersfoort over. Na een kruising met verkeerslichten volgden we de Laan van Westenenk. De twee genoemde wegen zijn grote verkeerswegen met naastliggende fiets- en voetpaden en zijn een onderdeel van de ringweg om Apeldoorn. We passeerden een gebouw van het Wegener concern. Langs een hoge voorruit zagen we een deel van het productieproces van een krant, doordat talloze kranten vliegensvlug door een pers gedrukt werden en de genoemde hoge ruit passeerden.
We sloegen spoedig af en volgden wegen door de wijk "De Bouwhof". Verderop liepen we fraai langs de Winkewijert-spreng en passeerden hier de markeringen van ’t Jagerspad, een door de NWB uitgezette wandelroute. We kruisten een grasveld met daarop een bankje met de tekst “Vrouwenvereniging Ugchelen”. Opnieuw liepen we langs de Winkewijert-spreng. Door het heuvelachtige bos met de naam Dennenheuvel wordt op 5,7 kilometer de eerste verzorgingspost bereikt. Coos, die al vooruit was gelopen, had de koffie al klaar staan en een stoel gereserveerd. Na de verzorgingspost liepen we onder de A1-snelweg door. Na de splitsing met het 20 kilometer parkoers dwaalden we nu naar buurtschap Engeland. Spoedig daarop werd het centrum van Beekbergen bereikt.
Bij HCR De Smittenberg staken we een verkeersweg over. Even volgden we de Arnhemse weg in zuidelijke richting. Deze verlieten we weer en sloegen af de Hietveldweg in. Bijna aan het einde van deze weg stond rechts Huize Hietveld. Volgens de routebeschrijving zouden we in het Texeira de Mattos park langs de muziektent lopen, maar de muziektent was al voor het tweede achtereenvolgende jaar weg. Dit was dus een slordigheidje in de parkoersbeschrijving. Dit duidt er op dat bestaande trajecten niet elk jaar opnieuw worden gecontroleerd door de parkoersuitzetters. Ten opzichte van voorgaande jaren was er nu een parkoerswijziging omdat een bosgebied nabij Huize Rauwenhul was verdwenen. Op de Ruggeweg kwamen we weer op het oude vertrouwde parkoers uit. We passeerden een wandelwegwijzer van de Marskramerweg en het Maarten van Rossumpad. Hier liepen we langs de bosrand en hadden uitzicht op het plaatsje Lieren, één van de vele plaatsjes die onder de gemeente Apeldoorn vallen. We passeerden nog een boerderijtje in buurtschap Oosterhuizen. Verderop staken we de Toeristische Spoorweg over. Hier voert De Veluwsche Stoomtrein Maatschappij een dienstregeling uit over het traject Apeldoorn, Beekbergen, Loenen, Eerbeek en Dieren.
Nu volgden we een lange asfaltweg waarbij we langs talrijke bungalowcentra liepen, zoals De Valouwe, Mary Rose en Eldorado. We bereikten de Vrijenbergspreng. Hier was de splitsing met het 30 km parkoers. Het verschil in starttijd tussen de 40 en 50 km lopers enerzijds en de 30 km lopers anderzijds is slechts een half uur. Deze relatief korte tijd had er voor gezorgd dat we al door enige lopers van de 30 km waren ingehaald.
Bij deze splitsing stond de vierdaagse fotograaf. Doordat we nu samen liepen konden Coos en ik ook samen op de foto. Dat scheelt bij het bestellen ook weer een foto. We volgden de Vrijenbergspreng tot aan de eerder genoemde toeristische spoorlijn. Vanaf hier volgden we de Vrijenbergspreng aan de andere zijde terug. Bij de Grote Waterval verlieten we de Vrijenbergspreng, ook wel Oosterhuizerspreng genaamd. Aan de overzijde zagen we de 30 kilometer lopers lopen.

Grootste waterval van Nederland
In Loenen vindt u de grootste natuurlijke waterval van Nederland, waar het water een val van zo’n 15 meter maakt. De watervalspreng uit 1869 ontspringt in de bossen van het Schalter. De spreng bestaat uit twee delen, de Vrijenbergspreng en de Veldhuizerspreng, die ieder ongeveer zes kilometer lang zijn. Door de vele zijsprengen wordt er geleidelijk een brede beek gevormd. Met stuwbalken wordt het water op diverse plaatsen op peil gehouden. U vindt de waterval bij parkeerplaats Vrijenberg aan de grote weg van Loenen naar Beekbergen.

Vlak voor Loenen passeerden we een gedenkteken voor gevallen uit de tweede wereldoorlog. We betraden de bebouwde kom van Loenen bij Huize HuisDenEnk. We passeerden een welkomstbord, waarbij we werden uitgenodigd om de schaapskudde te bezoeken. In Hotel Restaurant Café "Den Eikenboom" te Loenen was op 18,4 km een rustpost.
We besloten door te lopen, na wel eerst de waterfles bijgevuld te hebben, en naar een bankje of iets dergelijks uit te kijken. Maar net na de rust begon het wat te regenen. We zagen twee bankjes onder een boom staan. Op één bank zaten al twee wandelaars en de andere was leeg. Even later begon het wat harder te regenen, waarop twee dames bij ons in de buurt onder de bomen gingen staan. Eén van de twee wandelaars op het andere bankje nodigde de dames uit om bij ons te komen zitten of staan omdat het daar nog droog was. Even haalde ik nog mijn paraplu te voorschijn. Spoedig was het weer droog en vervolgden we ons pad.
We waren helemaal vergeten dat 1900 meter na de grote rust een verzorgingspost van de NWB was op 20,3 kilometer. Toen we daar aankwamen besloten we door te lopen. Hier was ook de splitsing en de samenkomst met de 50 kilometer. De eerste lopers van de 50 kilometer hadden hun lus er al opzitten. De 50 km lopers waren in de Loenermark geweest en langs de daar aanwezige schaapskooi.

De Loenense schaapskudde werd in 1993 door de Loenense dorpsbevolking opgericht toen de gemeente Apeldoorn, waar het dorp onder valt, besloot de gemeentelijke kudde op te doeken. Het dorp nam het initiatief tot het oprichten van een eigen stichting. Deze stichting verkreeg van de gemeente en van de stichting het Geldersch Landschap de benodigde medewerking en startte met een eigen kudde van 150 schapen.
De voornaamste doelstelling van de stichting schaapskudde Loenen is de vorming en instandhouding van een schaapskudde met heidebeheer, waarbij ook de toeristische en recreatieve waarde, alsmede de cultuurhistorische waarde een belangrijk aspect vormen. In 2001 werd de stichting benaderd door het Geldersch Landschap om een verregaande vorm van samenwerking aan te gaan.

Ereveld Loenen
In 1947 besloot de Nederlandse regering de stoffelijke resten van de Nederlanders die in Duitsland waren omgekomen, over te brengen naar Nederland. Deze slachtoffers rustten op vijandelijke bodem en hadden vaak geen behoorlijke begrafenis gehad.Om dit besluit uit te kunnen voeren, begon de Oorlogsgravenstichting in 1948 met de aanleg van een ereveld in Loenen(gemeente Apeldoorn).Op 18 oktober 1949 opende H.K.H. Prinses Wilhelmina het ereveld waar nu ruim 3600 Nederlanders begraven liggen. Regelmatig vinden hier nog herbegravingen plaats.
Een belangrijk kenmerk van ereveld Loenen is de inrichting. De graven liggen bijna onopvallend verspreid over een bosgebied met een totale oppervlakte van 17 hectare. Hier zijn geen rechte rijen met kruisen, maar graven, ingericht met liggende stenen. Achter elk opschrift schuilt een eigen geschiedenis. Het ereveld Loenen geeft een goed beeld van de verscheidenheid aan slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Onder hen bevinden zich gesneuvelde militairen, maar ook veel burgers: verzetsstrijders, politieke gevangenen, Engelandvaarders en slachtoffers van de gedwongen tewerkstelling (Arbeitseinsatz) in Duitsland.

Door bosgebied Loenenseveld werd de Vrijenbergspreng weer bereikt bij de "Kleine Waterval". Arbeiders waren bezig om de zijkant van de spreng te voorzien van nieuwe houten palen. We volgden de Vrijenbergspreng tot aan de parkeerplaats "Loenense Waterval".
Na de verzorgingspost op de parkeerplaats "Loenense Waterval", die op 24,5 km lag, dwaalden we door bosgebied Reeënberg. Daarbij liepen we langs een vennetje en heidegebied Klein Zwitserland.
We kwamen uit op de Schalterbergweg en staken de A1-snelweg over. Daarop kruisten we de Schalterdalweg en even later bereikten we camping Hertenhorst. Hier was een rustpost op 28,2 km. Na deze rustpost liepen we naar de Arnhemseweg, staken deze over en dwaalden door het Lierderbosch. Even later staken we de Berg en Dal weg over. Daarop kwamen we weer in buurtschap Engeland uit. Daarbij kwamen we nog langs het Spelderholt. Hier is het Instituut voor Pluimveeonderzoek gevestigd. Daarop werd bosgebied Bruggelen of Engelanderholt bereikt.
Net na de A50-snelweg was de laatste verzorgingspost op 35,1 km gelegen aan de Zuster Meijboomlaan. Even na deze rustpost was nog een parkoerswijziging. We bereikten de bebouwde kom van Apeldoorn weer en kwamen bij de Bronkerk uit van de Protestantse Kerk Nederland. Er stond een bordje OPEN. Daarbij bekeken we de kerk van binnen,
De finish werd bereikt om 14.50 uur bereikt. De dagafstand bedroeg 40,4 km. Het IVV-nummer was 10901.

Henri Floor & Coos Verburg