|
|
|
|
Met WS78 vanuit Beverwijk
|
Op zaterdag 8 december 2001 organiseerde WS78 een wandeltocht vanuit
Beverwijk. De start was vanuit het NOVA-college. Dit was een zeer ruime
startaccommodatie die op 900 meter lopen vanaf het NS-station lag. Het
eerste park waar doorheen ons parcours voerde was het park Westerhout.
Ons pad voerde over een groenstrook tussen de doorgaande weg van
Beverwijk naar Wijk aan Zee en voerde langs defabriekscomplexen van
Cores (voorheen Hoogovens). Dit was het oudste voetpad tussen de twee
genoemde plaatsen. Aangekomen bij de kenmerkende Dorpsweide van Wijk
aan Zee aanschouwden we de talrijke luxe huizen met eigen oprijlanen.
Elk huis had hier ook zij eigen naam. In het dorp sloegen we af en via
een aantal trappetjes betraden we het duingebied. Dij de beklimming van
een uitzichtsduin was een deel van het pad zeer ernstig verzakt.
Bovengekomen hadden we een fraai uitzicht op Wijk aan Zee, Beverwijk,
Heemskerk en de duinen van het Noord Hollands Duinreservaat.
Vanaf 1903 heeft de provincie Noord-Holland duingebied aangekocht ten
behoeve van de winning van zuiver drinkwater. Voor de waterwinning was
in die tijd alleen de natuurlijke zuivering voldoende. Er was evenwicht
in de toevoer van regenwater en de afname van drinkwater, terwijl een
zoetwaterbel onder het duingebied voor voorraad in een extra droge
periode zorgde. Maar doordat men steeds meer water nodig had nam deze
voorraad af en drong het zoute zeewater ondergronds steeds meer op en
werd het duinterrein steeds droger. Daarbij kwam nog de verlaging van
het waterpeil in de achter het duin gelegen poldergebied, zodat
uitstroming van zoet water naar deze kant versterkt werd. Sinds 1957 is
men begonnen met de aanvoer van water via pijpleidingen vanuit de Rijn.
De eerste zuivering vindt plaats te Jutphaas/Nieuwegein. Toch voert dit
water meststoffen aan. Rond de infiltratiekanalen gedijen riet,
brandnetels en harig wilgeroosje goed. Er wordt ook nog water ingelaten
uit het IJsselmeer, dit wordt voorgezuiverd in Andijk en dan in Bergen
gemengd met het duinwater. Het ingelaten water ondergaat een
natuurlijke zuivering, terwijl het door de zandige bodem wegzakt.
Kleine pompstations pompen het weer op en via leidingen wordt het dan
naar het hoofdpompstation vervoerd. Daar wordt het nog eens gezuiverd,
voordat het als drinkwater kan worden afgeleverd.
Die kleine
pompstations werden in het gebied van Castricum omringd door bomen om
het landschapsbederf zoveel mogelijk te beperken. De bomen in het open
duinterrein werden echter niet hoog genoeg vanwege de zoute aanslag,
aangevoerd door de westenwind. Bij Wijk aan Zee heeft men dit probleem
opgelost door de gebouwtjes half in de grond te bouwen. Tegenwoordig
experimenteert men met diepte-infiltratie. Men injekteert het water op
55-90 meter diepte. Het oppompen gebeurt ook op deze diepte. Zo treedt
er aan de oppervlakte weinig verstoring op.
In een folder van dit gebied wordt op onderstaande manier duidelijk
gemaakt wat wel en niet mag: In het reservaat kunt u wandelen,
autorijden, schilderen, van de natuur genieten,
wegen en paden verlaten, luieren, planten en dieren
bekijken, bloemen en paddestoelen plukken, spelen,
leren, fotograferen, honden los laten lopen, met de
natuur alleen zijn, er ’s nachts op uit gaan, tot rust
komen, vragen stellen, diersporen volgen, frisse lucht
inademen, het bezoekerscentrum bekijken, toezichtshouders raadplegen.
Even verderop liepen we door een grasduinlandschap waarin talrijke
kunstbeelden stonden. Het ging hier om echte kunst, want je kon niet
zien wat het voorstelde. Het zag er wel naar uit dat het materiaal
afkomstig was van de staalfabrieken uit de omgeving. Bij een
strandafgang daalden we af naar het strand. Het strand was heel breed.
Het was nog een eind (extra) lopen naar de vloedlijn, maar dat hadden
we er wel voor over. We haalden twee fietsers in die met bandenpech hun
fiets weer in orde trachtten te brengen. We zagen ook een paar amazones
op het strand. Na 1½ km over het strand te hebben gelopen verlieten we
het strand weer. We kwamen langs het gebouw waarin de reddingsboot
opgeborgen wordt. We troffen het dat de boot buiten stond en
geinspecteerd werd. Op 10½ km was de soeppost te Wijk aan Zee.
Na de soeppost betraden we spoedig het Noord Hollands Duin Reservaat.
Hier dwaalden we lange tijd door en kwamen langs het infiltratiegebied,
het Ligustervlak. We verlieten het reservaat tijdelijk en over de
Oudendijk werd koers gezet naar Heemskerk. Hier was op 19 km de grote
rust in het Sportcentrum Heemskerk. Over de Kerkweg verlieten we
Heemskerk weer. Op huisnummer 160 stond een fraaie boerderij. Deze lag
mooi in het zonnetje. Het was deze dag een mooie, zonnige maar frisse
dag. Het mooie weer had er voor gezorgd, dat maar liefst 426 wandelaars
waren op komen dagen. Bij Noorddorp staken we een verkeersweg over en
betraden opnieuw het Noord Hollands Duin Reservaat. Aan deze
verkeersweg ligt op korte afstand het Huidtoneel.
Dit is een klein momument en is gelegen op een heuvel. Dit duidt de
plaats aan waar in historische tijd rechtspraak werd uitgeoefend door
Hollandse Graven, waar de bevolking trouw kwam betuigen aan zijn heren
en waar door buurtbewoners samenkomsten werden belegd. Het monument
bevat de naam van de schenker en vermeldt ook het jaartal waarin het
werd geplaatst.
We bestegen de Kruisberg, maar het uitzicht was wat tegenvallend door
de hoge bomen die het uitzicht teniet deden.
We staken de gemeentegrens met Castricum over en liepen nu langs het
zweefvliegveld. Even verder was een uitzichtsduin waar we rechtsaf
sloegen. De beklimming van dit uitzichtsduin was vrijwillig, maar daar
maakten we gretig gebruik van. Wij komen in dit gebied toch al niet zo
vaak en nu troffen we het ook dat het zulk mooi weer was.
Bij camping Geversduin verlieten we het reservaat definitief. Nu
volgden we de Noordermaatweg zo’n 2200 meter en hadden daarbij een
wijds uitzicht. Op 32 km was de koffiepost in Heemskerk. Door de
dorpsrand van Heemskerk liepen we naar het Heemskerkerduin. Daarbij
kwamen de nog langs Kasteel Marquette en het gelijknamige bos. Doordat
de zon hier vrijwel verdwenen was hebben we van het kasteel zeer weinig
gezien. Op 37 km was nog de fruitpost ook in Heemskerk gelegen. De
totale afstand bedroeg 40,900 km
|
Henri Floor & Coos Verburg
|