Nijmeegse vierdaagse 2001, derde wandeldag, donderdag 19 juli 2001

Het lukte ons weer iets minder goed met opstaan. Maar een start om 4.30 kon nog wel. En bij de startknip kon je nu zo doorlopen. Dat had ook wel weer zo zijn voordelen. Het was wel regenachtig. En dat zou de hele dag voortduren. Over dezelfde route als de vorige dag liepen we de eerste vijf km's Nijmegen weer uit. Langs de rand van Hatert zetten we koers naar Malden. Eigenlijk in elke plaats werd de doorkomst van wandelaars door veel publiek langs de kant gadegeslagen. Ook deze dag, hoewel het regende. Bij een Cadiwagentje van het leger, opgezet op kosten van het ministerie van Defensie hadden we onze eerste rust. Een weg naar het grasveld was afgezet omdat de grasweg nu een breed modderpad was geworden. Langs de zuidkant van Molenhoek staken we een spoorlijn over. Bij Mook zagen we Katwijk aan de Maas aan de overkant van de Maas liggen. Het parkoers werd hier even gesplitst in een parkoers over de dijk en een parkoers onderlangs. Dat was de route naar de pont. Op de dijk was een vernauwing. Een official van het rode kruis had een deel van de weg afgezet vanwege een ongeval van één van de wandelaars. In Mook sloegen de 30 km lopers af. Dit konden we alleen aan de markeringsborden zien. Want er waren op dit tijdstip nog geen 30 km lopers op het parkoers. Buiten Mook was opnieuw een splitsing. We liepen een stuk langs de Maas en kwamen daarbij langs een verzorgingspost met een Cadiwagentje. Op de 4e dag is hier de 3e en laatste verzorgingspost van het rode kruis. Later sloegen we af in de richting van Middelaar. Daarop kwamen we door buurtschap Katerbosch. Hier volgden we even een Zevenheuvelenweg. Maar niet DE Zevenheuvelenweg. Want die beroemde (beruchte) weg was pas na Groesbeek. Even voor Plasmolen liepen we over terrasjes. Hoewel het hier landschappelijk mooi was, wisten we niet hoe snel we hier voorbij moesten lopen. En werden namelijk onbekende muzieknummers keihard gedraaid. Hierbij liet de muziekkwaliteit te wensen over. Bovendien klonken de muziekjes ook nog eens door elkaar.
Na Plasmolen werd koers gezet naar Milsbeek. Daarna was de splitsing met de 40 km individuelen gevolgd door de splitsing met de 40 km militairen. In de verte zagen we de kerktorens van Gennep en Ottersum. Alras was de controleknip. Bij een boerderij in buurtschap Kroef hadden we opnieuw een rust. Net toen we deze boerderij weer verlieten, zagen we een donkere wolk boven de Maas hangen. Daar kregen we later ook mee te maken. We staken de Aaldonksche Beek over. De 40 km militairen voegden zich weer bij ons parkoers. Vlak voordat de 40 km individuelen zich bij ons zouden voegen hadden we weer een grote rust bij een Cadiwagentje. Voor wandelaars die dit weten zijn de prijzen bij Cadiwagentjes zeer laag. Voor een broodje ham of kaas betaalde je één gulden. Een beheerder van zo'n wagentje zei dat hij hier naar toe was gestuurd. Het ministerie van defensie betaalde toch alle (on-)kosten. Daarna volgde een traject langs de grens met Duitsland en met het grote bosgebied Reichswald. We kwamen achtereenvolgens langs de grenspalen 589 t/m 594. Vlak voor buurtschap Grafwegen zagen we een verwijsbord in het Duits naar een Gaststätte mit warme Kuchen. Daarna liepen we naar en door Bredeweg. Met de herfstdagtocht van de LAT op de tweede zaterdag in oktober kom je door het plaatsje Bredeweg in de breedte. Maar nu doorkruisten we het in de lengte. En dan is het veel langer. De plaats was ook groter dan verwacht.
Ook deze dag stonden weer talrijke kinderen langs de kant van de weg om snoepjes uit te delen. Dit tafereel deed ons denken aan Sint Maarten of Driekoningen. Hier komen dan kleine kinderen aan het eind van de middag, als het donker begint te worden op 11 november of 6 januari, thuis langs en zingen dan snoepjes, koekjes, fruit of geld bij elkaar. Met de Nijmeegse vierdaagse is het wat dit betreft de omgekeerde wereld. Volwassenen nemen snoepjes van kinderen aan. Voor Groesbeek kwamen we nog door buurtschap Colonjes. In Groesbeek kwam het 30 km parkoers erbij. Nu waren er al wel 30 km lopers. Hier in Groesbeek is het weer een drukte van belang.
Burgemeester Prick van de gemeente Groesbeek verraste zijn eregasten -burgemeesters en hoge militairen- op verse oliebollen. De bruine bakseltjes vonden met dit natte weer gretig aftrek. De bijgeleverde poedersuiker liet echter zijn sporen na op de uniformen van de druk saluerende maarschalken in de vip-tent. Een van de prominente wandelaars was Guusje Ter Horst, de nieuwe burgemeester van Nijmegen. Zij liep vanuit Mook gisteren een dagje mee. Ter Horst liet haar collega's in de vip-tent bij het gemeentehuis enthousiast weten dat ze de Vierdaagse eigenlijk best helemaal zou willen doen. "Ik heb grote bewondering voor de wandelaars", aldus Ter Horst. Wandelaars die een dag van de vierdaagse meelopen worden altijd zwartlopers genoemd. Henri heeft zich daar vorig jaar ook "schuldig" aangemaakt, omdat je voor één dag niet kan inschrijven. Loopt daar de burgemeester van Nijmegen een dag mee dan hoor je van de organisatie het woord zwartloper helemaal niet in de mond nemen.
Buiten Groesbeek begon de Zevenheuvelenweg. In wielertermen wordt dit de Alpe d'Huez van de Tour de France als vergelijking genoemd. We kwamen bij de Canadese Erebegraafplaats. Hier liggen talrijke gesneuvelden uit de tweede wereldoorlog begraven. Omdat we hier nog niet eerder in waren geweest besloten we deze begraafplaats te bezoeken. We zagen hier verschillende malen dat een paar militairen bij een grafsteen werden gefotografeerd. De fotograaf zelf werd door een andere fotograaf ook gefotografeerd. Ook zagen we militairen die één enkel graf fotografeerde. Daarna vervolgden we de Zevenheuvelenweg. Vroeger leerden we bij aardrijkskunde dat pas op een hoogte van 200 meter boven NAP van heuvels sprake is. En het hoogste punt hier lag op 90 meter. Door Berg en Dal, de Kwakkenberg en het Hengstdal, een wijk van Nijmegen, bereikten we de finish om 13.24 uur. Ook bij de finish mochten we nog een stevig buitje incasseren.

Henri Floor & Coos Verburg