Zaterdag 1 mei 1999 vervolgden we het pad voor de laatste 29 km. Met de eerste trein uit Zutphen kwamen we om 9.23 uur in Ruurlo aan. Vanuit de trein zagen we op een akker een ree lopen. Het was weliswaar bewolkt, maar de zon was in ieder geval beloofd. We volgden enige tijd de Kaaldijk. Deze weg was wisselend geasfalteerd (bij een boerderij) of onverhard. We kwamen nu in een gebied dat Het Vlakke Midden wordt genoemd. Heel indrukwekkende was hier de rust en de uitgestrekte landerijen. We voelden ons hier een beetje in het buitenland met al die rust.
Verderop liepen we langs de Baakse Beek. Op verschillende plekken was het graspad langs de beek verzakt en moesten we goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Daarna werd het parkoers technisch even wat minder mooi met meer asfaltwegen. Bij café De Tolhut te Mariënvelde bij Halle hadden we een rust en dronken een kopje koffie. Deze koffie smaakte niet best, maar we haalden er wel weer een stempeltje voor onze stempelkaart. Even verderop kwam een groep fietsers langs gereden. Het waren er ongeveer 30 in de leeftijd van 12-15 jaar. Ze werden gevolgd door twee volgauto’s.
Over een zandweg kwamen we bij een sluisje over de Veengoot. Even verderop lagen een hoop omgezaagde bomen op elkaar. We zagen daarin een ideale plek om onze lunch te verorberen, aangezien de bankjes hier uitermate schaars waren. Er kwamen twee wandelaars voorbij gelopen die, naar later bleek, ook het Graafschapspad liepen. We vervolgden ons pad. Op een lange weg zagen we opeens vier wandelaars. Twee wandelaars die ons waren gepasseerd en twee wandelaars die ons tegemoet liepen. Deze twee liepen ook het Graafschapspad. Het bleek dat zij controleurs van het pad waren. Ze vroegen ons hoe wij vonden, dat het pad gemarkeerd was. Wij zeiden dat de markering te wensen overliet. Veel markeringen waren zichtbaar meerdere jaren oud. Maar het was over het algemeen wel een hele mooie route.
Verderop liepen we opnieuw over een erf van een boerderij. Nog weer verderop kwamen we langs een grote boerderij, waar vrijwel alleen lama’s in de weide liepen. Daarna betraden we de bossen van landgoed Slangenburg. Ook op het gelijknamige kasteel wierpen we een blik. Eigenlijk meerdere blikken, want we liepen er een stuk langs. Op relatief korte afstand liepen we langs de Abdij St. Willebrordus. We liepen naar de A18-snelweg toe en kruisten deze door een viaduct. Even voor de snelweg zagen we midden uit de droge zandweg water opborrelen. Als je niet beter wist zou je denken aan een bron. Wellicht was een waterleiding kapot gegaan.
Hier hielden we rust in café restaurant ’t Onland. Het was een leuk ingericht café.
Na nog een laatste bosgebied De Wrange met een grote kinderboerderij complex bereikten we Doetinchem. Bij het NS-station was ons eindpunt. Met de trein reden we huiswaarts. Het was weer een fraaie dag geworden met een maximum temperatuur van 19° met toch nog veel zon.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|