Salzsteig-Weitwanderweg 09

datum	dinsdag 31 augustus 1993
traject	Ottensheim-Wilhering-Kürnberg-Leonding-Linz-St.Florian.
wandeltijd	8½ uur
overnachtingadres	Privatzimmer
adres diner	Gasthof Erzherzog Franz-Ferdinand
Overnachtingprijs	472
uitgaven	Ottensheim overnachting 340, supermarkt 21, pont 28, Leonding 76, St. Florian 355.

Het had 's-nachts geregend. Toen we wakker werden regende het nog. Om 7 uur ontbeten we in ons Privatzimmer te Ottensheim. Later kwam een Duits echtpaar uit de omgeving van Enschede bij ons zitten en raakten in gesprek over onze wandeling. Toen we het Privatzimmer verlieten kregen we een zak met ongeveer 25 pruimen mee voor onderweg. Die zak reduceerde we tot ongeveer 14 stuks. Eerst liepen we naar een supermarkt. Daarna naar een bakker. Vervolgens liepen we naar de pont. Deze kwam er net aan. De pont ging weer snel terug. We waren de enige op de pont. We maakten zo'n 4 foto's vanaf de pont en aan de overkant maakte ik nog een foto terug met uitzicht op de pont en Ottensheim. Aan de overkant van de Donau liepen we tot aan Wilhering langs de Donau. Van de Stift bekeken we het kerkgedeelte. Het was indrukwekkend. Maar het was teveel om in ons op te nemen. We verlieten Wilhering over een steile weg en zeiden tegen elkaar, waar zijn we eigenlijk mee bezig. Op een splitsing in het bos maakte Coos nog een foto van wandelbordjes.
Aan de voet van de Kürnberg (526m) was een open hutje waar we even uitrusten. Hier hadden we het vakantiebijbelleesrooster van maandag gelezen. Toen we verder liepen kwamen we daar even later weer voorbij omdat we een eind verkeerd hadden gelopen. Regelmatig zagen we hier informatieborden over het milieu. In één van de open hutjes zag Coos iets tegen een wand zitten. Het bleek een boekje over het Johannes-evangelie te zijn. We bereikten Leonding. Nu volgden we asfaltwegen met meestal wel een stoep er langs. Verschillende keren kwamen we langs torenhoge flats. We wilden de gehele tocht namelijk te voet afleggen, maar daar hadden we achteraf toch wel spijt van.
In Leonding begon het even wat te regenen ter hoogte van de Michaelsbergstrasse 3. Hier dronken we koffie met twee kleine hartvormige koekjes en een Leondingerstrudel in een koffieshop. We staken een spoorlijn over en passeerden het plaatsnaambord Hart. Bij stoplichten voor voetgangers wachtten we nu braaf tot het op groen sprong. We konden trouwens ook niet zo snel lopen met onze zware rugzakken. Langs kinderdorp St. Isodor bereikten we Linz opnieuw. Opnieuw staken we een spoorlijn over. Bij een kinderspeelplaats hadden we een rust. Toen het begon te regenen liepen we verder.
In de wijk Klein München begon het flink te regenen en schuilden we in een inham van een flat. Na zo'n 20 minuten was de bui over en liepen we verder. We staken drie riviertjes over waarvan er minstens één de Traun was. Na de Traun steeg de weg en kwamen we in Edelsberg. Bij de St. Floriansstrasse zagen we weer markeringen. Opnieuw begon het te regenen. Nu schuilden we in een doorgang van opnieuw een flat. Na de bui liepen we onder de snelweg door. 150 meter na de snelweg liep een smal graspad leuk verder. Vlak voor Ölkam begon het even te regenen, maar ik dacht al dat het niet zou doorzetten, hetgeen later ook bleek. en daarom deden we de regenbroek ook niet aan. In Ölkam waren de wegen niet verhard.
Verderop kwamen we in Gemering. Dit was één groot gebouw. Hier maakte Coos nog een foto van een verfraaiing boven een poort. Ik maakte een foto van het hele gebouw. In een kapelletje naast Gemering lazen we een bladzijde uit ons vakantiebijbelleesrooster. Ons pad werd geasfalteerd waarop we merkten dat we St. Florian bereikten. Na de Stift zagen we een bord met Privatzimmer, waarop we besloten hier te overnachten. Men was hier erg zakelijk en men scheen haast geen belangstelling voor de individu te hebben. In het Gasthof Erzherzog Franz-Ferdinand aten we warm.

Henri Floor & Coos Verburg