11e PWN Egmond Wandel Marathon. 25 januari 2014

Op zaterdag 25 en zondag 26 januari 2014 werd voor de 11e keer de Eg­mondse wandel Marathon georganiseerd. De start was vanuit Sportcentrum De Watertoren te Eg­mond aan de Zee. Wij waren op vrijdag 24 januari afgereisd naar Eg­mond aan Zee en o­vernachtte daar in hotel Zuiderduin. Op zaterdagochtend 25 januari 2014 liepen we naar de start. Coos was al niet lekker toen we naar Eg­mond aan Zee waren gereisd en deze dag voelde ze zich nog steeds niet lekker en besloot niet te lopen. Wel heeft ze de startstempel gehaald en later ook de finishstempel om zodoende ook de startkaart voor de tweede wandeldag te ver­krij­gen.

Er waren vier routes uitgezet. Er was een 10½ km en een 21 km parcours uitgezet, zowel in zui­de­lij­ke richting als in noordelijke richting. Ik startte even na half 10. Het was droog weer. Door de noordkant van Eg­mond aan Zee liepen we naar het strand. Dit volgden we ruim 7 km. We liepen deze dag dus de Noordroute. Op 4 km was de splitsing. De 10½ km route verliet het strand terwijl wij o­ver het strand verder liepen.

We volgden het strand tot voorbij Bergen aan Zee. Bij Bergen aan Zee kwamen vier wan­de­laars het strand opgelopen. Wij dachten dat dit wan­de­laars van de Eg­mond Wandel Marathon waren die wat warms waren gaan drinken. Maar toen ze dichterbij waren gekomen vroeg één van hen om wat voor wandeltocht het ging. Voor hen was het de eerste etappe van het Trekvogelpad. Dit pad begint in Bergen aan Zee en voert ongeveer 700 meter o­ver het strand.

Hier bij Bergen aan Zee zagen we een heel bijzondere vlieger. De vlieger had de afbeelding van een zeilschip met twee masten en aan elke mast zaten vier zijlen boven elkaar. We bleven het strand volgen tot aan De Kerf. Hier was weer een stem­pel­post.

De Kerf is een inham in de duinen bij Schoorl aan Zee, waar zeewater bij hoogtij de duinen in kan stromen. Bij de Kerf werd na een periode van o­verleg met Staatsbosbeheer in 1997 de duinen doorgestoken. Hierdoor ontstond een gat waar naast het zeewater, het kalkrijke strandzand de kalkarme duinen in kon stuiven. Hierdoor werd het water in de "Parnassiavallei" brak en kwam er ruimte voor allerlei organismen die door het strakke voorafgaande beheer steeds zeldzamer werden. De natuur kreeg hierdoor de kans een andere flora en fauna te ontwikkelen. In de Parnassiavallei ligt nu een brakwaterpoel. In 2009 is de Parnassiavlakte al flink o­vergroeid. De doorsteek is door de wind al weer helemaal dicht zodat het zoute water niet meer naar binnen kan stromen. Er groeien nu zeer bijzondere brakwaterplanten als zeelathyrus, zeewolfsmelk en zeedistel. Deze planten zullen verdwijnen als het water zoeter wordt.

Bij De Kerf verlieten we het strand. We liepen o­ver een smal pad naar een duintop en via een trap weer omlaag. Daarop werd boswachterij Schoorl bereikt. We kwamen uit op een mountainbike route en deze volgden we even waarbij we meer­de­re keren door fietsers werden gepasseerd. We kruisten nu enige malen kale passages. Dat had mede te maken met de oudere naaldbomen die hier stonden. Naaldbomen hebben een le­vens­duur van ongeveer 90 jaar. En de bomen die hier stonden waren ongeveer 75 jaar oud.

We kwamen weer terug in Bergen aan Zee. Maar nu liepen we door of meer langs het centrum en o­ver de boulevard. Er was hier weer een stem­pel­post. We kregen hier een frisdrankje, in een kar­ton­ne­tje verpakt, aangeboden. Alle stem­pel­posten zijn in de open lucht en ook hier vonden we het te koud om er bij te gaan zitten. Wel keken we even een muziekoptreden van een shantykoor.

In het volgende traject door het Noord Hollands Duin Reservaat troffen we meerdere keren Schotse Hoog­lan­ders. Ook zagen we een keer een waarschuwingsbord van een steile helling. Er stond een helling van 10% aangegeven. Dat was het bij lange na niet. Maar als je geen steile helling verwacht dan kon je met de fiets op deze helling toch problemen krijgen.

Bij nog een stem­pel­post kregen we een krentenbolletje en kon je koffie, thee of soep kopen. Op één van de laatste duinhellingen hadden we uitzicht op de "dode" kant van de startlocatie. Na ongeveer 4½ uur werd de finish bereikt. Hier zou ik Coos treffen. Maar vanwege de luide muziek was ze naar de hotelkamer vertrokken.

Klik HIER voor het verslag van 26 januari 2014.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor