Met de trein reden wij op 21 september 2010 naar Ermelo alwaar de start was van de NS wandel2daagse Leuvenumse beek. Hoewel bij het station van Ermelo een paar uitbaters waren, was geen van hen op het late uur van 10.15 uur open. We hadden ieder twee halve liter flessen limonade bij ons, dus we konden wel even voort
We verlieten het station in zuidelijke richting en volgden daarbij de spoorlijn. Aan da rand van Ermelo sloegen we af en liepen de Groevenbeekse heide op. Hier was al de eerste parkoerswijziging. De routebeschrijving week af van de ingetekende route. Wij besloten om de ingetekende route te volgen.
Aan het einde van de Groevenbeekse heide betraden we bosgebied. Na een oude watertoren kwamen we langs kasteel Oud Groevenbeek.
Oud-Groevenbeek is een landgoed met rijke bossen, hakhout, schrale graslanden en een fraai landhuis in een parkachtige omgeving. Op het landgoed bevindt zich een watertoren uit 1912 die het huis en de bijgebouwen in vroeger tijden van helder stromend water voorzag en waarmee ook de tuinen beregend konden worden. De watertoren is eind jaren 90 geschikt gemaakt als winterverblijfplaats voor vleermuizen.
We kruisten de provinciale weg N303 en bevonden ons nu op Landgoed Nieuw Groeve11:27 06/10/2010nbeek. De wandeling voerde nu fraai door bosgebied. We kwamen nog een open rijtuig tegen met 2 dames dat getrokken werd door een paard. Ze hielden bij ons stil om te horen hoe ons pad was, want hun pad zat vol met kuilen. Het pad vervolgend bleek inderdaad slechter te zijn, zeker als je daar met een rijtuig doorheen moest.
We kwamen uit in buurtschap Drie. In het plaatselijke bosrestaurant gingen we achter op het buitenterras zitten. Wij waren hier bepaald niet de enigen. Toen wij koffie bestelden vroegen zij of wij er ook wat bij wilden. Dat werd een appelgebakje. Bij nader inzien konden we de letters "je" van appelgebakje wel weg laten, zo groot als het appelgebak was. Wespen bleken de appeltaart ook lekker te vinden. Een verwijderingspoging resulteerde in het verdrinken van één van de wespen in mijn koffie. We besloten daarop de taart binnen in het restaurant op te eten.
In het Speulderbos is het kleine buurtschap Drie met 55 meter boven NAP het hoogste punt van de stuwwal. De hoge beukenbomen op deze plek waren vroeger een baken voor de vissers op de Zuiderzee. Volgens overlevering zouden de bomen zijn aangeplant door drie reuzen. Nadat hun hut door kwaadwillige dwergen in brand gestoken was, bouwden ze er drie huizen. Dat zou een verklaring kunnen zijn voor de naam Drie.
We vervolgden ons pad en kwamen daarop in buurtschap Speuld. Aan de rand van het heideveld van het Houtdorper- en Speulderveld verwisselden we de lange broek voor de korte. Daarbij haalden we een horloge en de rubberen beschermdop van mijn wandelstok uit mijn zak en legde deze even op het bankje. Nadat we de korte broek hadden aangedaan namen we wel het horloge, maar niet de rubberen beschermdop mee. Indien u deze route spoedig naloopt, dan houd ik mij aanbevolen voor de rubberen beschermdop.
Op de kruising met de Uddelermeerweg verlieten wij de route en zochten wij ons overnachtingadres op. Dat was nog ongeveer 2 km lopen en was gelegen in B&B Heidezicht te Elspeet. We waren te vroeg en moesten nog een half uur wachten tot de eigenaar kwam aangereden. Toen we opgefrist waren liepen we naar het centrum van Elspeet dat ook nog eens 2 km was. In een pannenkoekenrestaurant het Vergulde hert dineerden we. Toen we weer terug waren in het B&B waren we zo moe, dat we al om 8 uur naar bed gingen.
