eerste dag van de NS wandeling Leuvenumse Beek NS wandeling Leuvenumse beek  alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling NS wandeling Leuvenumse beek  foto's nabestellen Picasa de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat overzicht 	van de NS-wandelingen Terug naar de homepage van Henri Floor NS wandeling Leuvenumse beek, Elspeet - Nunspeet

NS wandeling Leuvenumse beek

langs de Oude Garderense weg Op woensdag 22 september2010 vervolgden wij met de 2e dag van de oude NS wandeling Leuvenumse beek. We hadden overnacht in B&B Heidezicht te Elspeet. Dit overnachtingadres lag ongeveer 2 km uit het centrum van Elspeet en het lag ongeveer 2 km van onze wandelroute af. We hadden heel goed geslapen. We konden al om 7 uur ontbijten zodat we al voor acht uur op pad konden.

Het B&B adres licht aan het onverharde gedeelte van de Oude Garderense weg. Na de zandweg volgden we de verharde weg naar de Uddelermeerweg, waar we onze wandelroute oppakten. Bij de start was het nog wat mistig maar spoedig trok de mist en nevel op. Door de vroege starttijd zorgde de zonnestralen voor prachtige kleurschakeringen. Een hele mooie foto maakte ik langs de Oude Garderense weg.

Omdat ik de vorige dag niet de aflooproute met mijn GPS specifiek had opgemeten, deed ik dat deze dag wel en ik kwam op 2,03 km uit.

NS wandeling Leuvenumse beek

kasteel Staverden Vanaf het begin van deze dagwandeling liepen we al op Landgoed Staverden.

Het landgoed Staverden bestaat uit oud bos en cultuurland langs de Staverdense beek, met beukenlanen en in het midden het kasteelachtige landhuis. Het landgoed was een bezitting van de Gelderse graven, die er al in de 12e eeuw hof hielden. Graaf Reinald I kreeg zelfs in 1291 van de keizer toestemming om van Staverden een stad te maken, maar zover is het nooit gekomen. Traditiegetrouw worden hier witte pauwen gehouden. Vroeger waren de pauwenveren voor de helm van de hertog, nu worden ze geleverd aan het provinciaal bestuur van Gelderland en in het Arnhemse provinciehuis in een vaas te kijk gezet.

Over mooie bospaden werd nu koers gezet naar kasteel Staverden. We kwamen langs een weiland met de beroemde witte pauwen. Een LAW bordje met een routewijziging troffen we aan, maar we constateerden niet waar of wat de routewijziging hier was, want de beschrijving bleef kloppen. We kwamen door het park rondom kasteel Staverden. Na een ijskelder en een theehuis werd het eigenlijke kasteel bereikt. Op de parkeerplaats stonden talrijke auto´s ten teken dat het kasteel bewoond is of dat er een bedrijf in is gevestigd.

NS wandeling Leuvenumse beek

kasteel Staverden Het witte kasteel Staverden is misschien wel het mooiste kasteel in de kleinste stad van Nederland, Staverden. Het is een schitterende locatie die dromen waarmaakt. Het kasteel met slotgracht en de schitterende tuin liggen midden in een gevarieerd bos- en cultuurlandschap. Staverden is officieel het kleinste stadje van de Benelux en waarschijnlijk zelfs de kleinste plaats met stadsrechten ter wereld. Het kasteel is inmiddels het vierde, in 1905 gebouwd op de fundamenten van het vorige kasteel uit de achttiende eeuw. De rust, natuur en rijke historie rond Staverden wordt nauwlettend intact gehouden. Het landgoed is volledig gerestaureerd met als belangrijkste voorwaarde: authenticiteit. U ziet het in volle glorie terug in de 17e eeuwse kasteeltuinen, de oranjerie, het koetshuis, de tuinmanswoning en de aankleding van alle kasteelruimtes.

Vanwege het zonnige en rustige weer weerspiegelde het kasteel fraai in de omringende slotgracht. Hier werden dan ook meerdere foto´s gemaakt. Na de watermolen uit 1925 werd het park rondom het kasteel verlaten. Verderop kwamen we nog langs een houten gebouw met opschrift Ontspanningszaal.

NS wandeling Leuvenumse beek De houten Ontspanningszaal heeft tijdens de eerste Wereldoorlog in het interneringskamp te Harderwijk gestaan. In dit kamp zaten gevluchte Belgen uit de frontlinie. De toenmalige eigenaar van Kasteel Staverden heeft het gebouw na opheffing van het kamp gekocht en in 1921 ten algemene nutte in het bos weer laten opbouwen. De buitenkant van het gebouw is nog in originele staat. De binnenkant is nog voor 90% in oorspronkelijke stijl gebleven: vloertegels, houten lambrisering met decoratie en een toneeltje.

We kwamen uit op een van de weinige asfaltwegen tijdens deze tocht. Er kwam ons een groep militairen tegemoet gelopen. Snel pakte ik mijn fototoestel en maakte er een foto van. Eén van de militairen hoorden we zeggen: "straks staan we op Twitter".

We kwamen nu bij Hotel Restaurant De Zwarte Boer. Dit hotel is recentelijk gerenoveerd en bevat nu 7 slaapkamers. Op hun website hadden we wij de prijsinformatie gezien en vonden deze overnachting veel te duur voor overnachting. In het B&B betaalden we samen € 59,00 terwijl je bij de Zwarte Boer voor 1 persoon al meer kwijt was. We hadden wel zin in koffie. Het was 10 minuten voor 10, maar officieel gingen ze pas om 10.30 uur open. Maar als we alleen koffie wilden hebben kon dat wel. De koffie smaakte zo goed, dat we nog een tweede kop namen. Maar de ene dame, die daar mee belast was, was zo druk met andere zaken, dat het meer dan 20 minuten duurde voor we het tweede kopje kregen.

NS wandeling Leuvenumse beek

Leuvenumse beek De Zwarte Boer is oorspronkelijk gebouwd als boerderij. De boerderij werd in 1855 opgetrokken van bakstenen, die vrijkwamen bij de afbraak van het vroegere Huis te Leuvenum. De landbouwer die op De Zwarte Boer woonde was tevens herbergier. Hij stond in de omgeving bekend om zijn zwarte baard ...
In 1859 werd de Postweg tussen Harderwijk en Elspeet dóór Leuvenum aangelegd, waardoor de klandizie toenam. Let op de 19e eeuwse betegelde schouw in de gelagkamer, met een ruiterportret van Koning Willem II en Anna Paulowna.


We vervolgden ons pad. Even liepen we verkeerd. Maar na 100 meter klopte de route niet met de ingetekende route en liepen we terug. Na nog een fraai bosparkoers werd even later een ander exclusief hotel bereikt te weten Hotel Het Roode Koper. Bij dit hotel stond langs ons pad een vrijstaand huis dat er heel mooi uitzag.

We betraden nu het Leuvenumse bos en even later liepen we ook langs de Leuvenumse beek.

NS wandeling Leuvenumse beek

Hulshorster Zand De Leuvenumse beek heet ook wel Staverdense of Hierdense beek. De naam verandert mee met het gebied, waar hij doorheen stroomt. De beek is met zijn lengte van 20 km één van Gelderlands mooiste en belangrijkste beken. De beek stroomt vanuit de omgeving van Uddel door de vallei tussen de beide stuwwallen van de Noord-Veluwe en mondt uit in het Veluwemeer. Omdat het een regenbeek is, wisselt de waterstand met de hoeveelheid neerslag. Het stroomgebied van de beek behoort tot de rijkste floragebieden van Nederland.

Op een gegeven moment lagen een paar takken over de beek en uit die takken waren paddestoelen verrezen, een heel mooi gezicht was dat.

Het landgoed Leuvenum is in particulier bezit van de dames Sandberg. Het statige huis is in 1923 gebouwd en is dus veel jonger dan het landgoed, waar het op staat. Het landgoed bestond al in 1300. Het kent heidevelden, bossen en landbouwgrond en omvat acht boerderijen. leuvenum is te beschouwen als een van de oudste woonplaatsen aan de Hierdense beek. De naam is waarschijnlijk af te leiden van het Germaanse 'heim' (huis) en het Westfaalse 'leve', dat heuvel betekent.

We kwamen bij een brug over de Leuvenumse beek nabij De Zandmolen. Hier kwam een eenzame wielrenster aangereden. Ze vroeg ons welke kant wij verder zouden lopen. Toen we de richting aanwees, waar zij vandaan kwam zei ze heel enthousiast : "ik heb zojuist wel 20 wilde zwijnen gezien, een paar wilde zwijnen met talrijke jonkies". Wij werden uiteraard ook enthousiast. Maar toen we ons pad vervolgden, volgde spoedig een splitsing. En die wielrenster was vermoedelijk van het ander pad gekomen als dat wij ons pad vervolgden, want we hebben geen een wild zwijn gezien.

NS wandeling Leuvenumse beek

Hulshorster Zand Op de gevel van het huis bij het watervalletje staat de naam 'De Zandmolen'. De watermolen, die op deze plaats heeft gestaan werd in 1753 gebouwd en is in 1865 weer afgebroken. Het woordje 'zand' duidt erop dat de omgeving indertijd erg veel last had van stuifzand. De Leuvenumse beek dreef in de 18e eeuw nog negen molens aan. Ze werden gebruikt voor de productie van papier. Zulke papiermolens waren op meerdere plaatsen aan de rand van de Veluwe te vinden. Daarbij kwam het heldere water goed van pas. Het Veluwse papier stond bekend om zijn witheid.

We dwaalden verder door bosgebied Leuvenhorst en kwamen uiteindelijk bij het Hulshorsterzand. Bij een informatiebordje werden we op de hoogte gesteld, dat in die omgeving bomen zouden worden gekapt vanwege een aan te leggen ecoduct. Over een heideveld werd een uitzichtpunt op het Hulshorsterzand bereikt. Hier hadden we een fraai uitzicht op de zandvlakte, waar wij overheen zouden lopen. De zonneschijn zorgde voor een felle weerkaatsing op het wit-geel gekleurde zand waardoor de foto´s minder goed gelukt zijn.

Midden op de zandvlakte stond een " Monument de Souvenir ".

NS wandeling Leuvenumse beek
Hulshorster Zand Op 27 september 2008 werd in de ‘Kathedraal' van Radio Kootwijk het Landschapsakkoord van Apeldoorn ondertekend door top-beslissers op het gebied van het Nederlandse landschap. De ondertekening van het Akkoord van Apeldoorn is de bezegeling van de driejarige samenwerking tussen de 46 partners van het Landschapsmanifest. De ondertekenaars, overheden en organisaties uit de groene en rode wereld, committeren aan de inhoud van het akkoord. Krijn Christiaansen en Cathelijne Montens zijn gevraagd door de provincie Gelderland om een monument te ontwerpen dat de ondertekening van het Akkoord van Apeldoorn markeert.
Zij hebben een machine vormgegeven die van een muntje van 5 eurocent een souvenirpenning walst. Op deze penning wordt een favoriet landschap van een persoon in woord weergegeven. Het monument is geplaatst op de zandverstuiving Leuvenhorst op de Veluwe, van waar de souvenirpenningen zich verspreiden over de rest van Nederland. De komende vijf jaar worden de favoriete landschappen op de penningen 9 keer gewisseld, zodat er een collectie ontstaat van verschillende ideeën over landschap. De eerste drie teksten zijn afkomstig van de ondertekenaars van het Akkoord van Apeldoorn, voor de laatste zes muntinscripties wordt een wedstrijd uitgeschreven op www.landschapsmanifest.nl. Het ‘Monument de Souvenir' is gemaakt van staal en gecoat met zand van de zandvlakte. Hierdoor zal het werk soms als een luchtspiegeling opdoemen uit de zandvlakte.


Zowel voor als na het monument, maar wel op behoorlijke afstand van het monument stond een informatiebord hierover. Vanwege het felle licht hebben we de eerste keer de info niet goed gelezen. Toen we later, toen we ruim voorbij het monument waren gekomen de info alsnog lazen, hadden we spijt dat we geen munt in het monument hadden gestopt.

Na de zandvlakte kwamen we langs een slagboom van landgoed Nieuw Groeneveld meteen gevolgd door een slagboom van het Hulshorsterzand. Daarna volgde het tweede heel van het Hulshorsterzand.

NS wandeling Leuvenumse beek

Hulshorster Zand De actieve stuifzanden van de Noordwest-Veluwe zijn restanten van een groot complex, dat zich ooit uitstrekte van Harderwijk tot Hattem. Door het afplaggen en afbranden van heide ging de vegetatie in de Middeleeuwen zo sterk achteruit, dat de wind vat kreeg op het losse zand en verstuiving optrad. In de 19e eeuw zijn de stuifzanden weer beteugeld, eerst door helmaanplant, later door het aanplanten van naaldbomen. Tegenwoordig worden de restanten stuifzand juist zoveel mogelijk kaal gehouden en als natuurmonument gekoesterd.

Daarna kwamen we nog door het gemeentebos van Nunspeet, het Willemsbos en het Hendrikbos. We kwamen bij de A1 snelweg en staken deze over. Na nog een bospassage werd NS Nunspeet bereikt. We waren best hongerig geworden. We besloten bij het nabijgelagen pannenkoekenrestaurant wat te eten. We hadden hier op 10 april 2010 ook gegeten. Toen liepen we met vrienden de NS route Elburg.

Het was een mooie dag met mooi weer geworden. ´s Avonds pakten we onze rugzak omdat we de volgende dag de NS wandeling Kaapduinen vanuit Vlissingen wilden lopen. Maar tijdens het inpakken maakte ik een verkeerde beweging en schoot het in mijn rug. Daar hield ik meer dan 2 weken last van. Later bleek ook, dat het op Walcheren erg regenachtig was geweest.

naar de top van deze pagina

Henri Floor