Met WS78 vanuit Harderwijk

Op zaterdag 21 oktober 1995 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Harderwijk. Deze tocht was uitgezet door de penningmeester van WS78, Piet Zwikker tezamen met zijn echtgenote Bets. Daarmee legden zij de proeve van bekwaamheid af.
De binnenstad van Harderwijk
Als eerste liepen we naar het Veluwemeer. Aan de overkant van het meer zagen we, wat onduidelijk, Zeewolde liggen. We kwamen langs een gedenkmonument voor de gevallen van 1940-1945 in een parkje. Daarna kwamen we door een complex met luxe appartementen, waar vroeger de Oranje Kazerne lag. We moesten door een groot ijzeren hekwerk. Toen we er op af liepen leek het hek op slot. Daarna liepen we door de straat Blokhuis. Hier liepen we langs een stuk oude stadsmuur. Even verderop in de straat kwamen we langs de Vanghentoren. Vroeger was dit de stadsgevangenis en een gedeelte van het fort Blokhuis. Het heet nu in de volksmond soephuis omdat in de vorige eeuw in de nog aanwezige soepketel, voor de "bedeelden" soep werd gekookt. Verderop in de straat stond nog een restant van het Oude Blokhuis, de woning van de graaf van Gelre. Over de boulevard van Harderwijk met zijn vele uitgaans-"tenten" liepen we nog langs het Dolfinarium. Daarop liepen we door de Vispoort met weergang met kantelen en schietgaten. Na het historische marktplein, de Vischmarkt, volgden we een route die op de grond blauw gekleurd was. Dit was de looproete van de parkeerplaats van het Dolfinarium naar het Dolfinarium zelf.
Parkoers door industriegebied en langs drukke verkeerswegen
Na nog een parkje volgde een zeer onaantrekkelijk stuk over een afstand van ongeveer 5 kilometer. Hierbij voerde het parkoers grotendeels door industrieterrein en langs drukke verkeerswegen. Apart daarbij was dat we door een fabriekshal liepen. Ook was hier nog een parkoerswijziging. In plaats van hal 14 liepen we door hal 13 (ongeluksgetal ?). Ook liepen we nog langs het huis van de zanger Koos Alberts. Het was wel een groot vrijstaand huis. Maar de drukke weg ervoor trok ons niet aan. De eerste verzorgingspost was in Hierden op 12 km. Het was inmiddels al wat landelijker geworden en we hadden ook al een keer over een zandweg gelopen. Nu werd het parkoers mooier. We staken de spoorlijn Harderwijk-Zwolle over, meteen gevolgd door de A28-snelweg (voor de eerste keer) en dwaalden nu wat door het Koopmansbos. Spoedig daarop staken we opnieuw de snelweg en de spoorlijn over (voor de tweede keer). Hier herkenden we de omgeving van het voormalige station Hulshorst. Nu volgde een fraai stukje door bossen langs smalle sloten (Zilverbeek). De velen bladeren op de grond maakten hier een mooi herfstplaatje van. Over landgoed Hulshorst bereikten we het plaatsje Hulshorst, alwaar de grote rust was in Dorpshuis "De Wieken" op 20½ km. Na de rust kwamen we langs een molen.
Het Hulshorster Zand, hoogte- of dieptepunt
Opnieuw staken we de spoorlijn en de snelweg over (voor de derde keer). Nu kwam wel het hoogtepunt van de tocht (voor menigeen was dit echter het dieptepunt). We kruisten een grote zandvlakte (het Hulshorster Zand). Het tempo ging uiteraard omlaag. Maar door het zonnige weer hadden we hier fraaie vergezichten. De 800 voetstappen van wandelaars voor ons gaven duidelijk in het zand aan hoe we moesten lopen. Over bospaden en langs heide kwamen we bij de ruïne Hoeve Beekhuizen. Op 30½ km was de tweede verzorgingspost. Door een sterfgeval was deze niet op de oorspronkelijk geplande plaats. Maar het alternatief was hoogst waarschijnlijk veel mooier. Deze lag nu verder van een drukke verkeersweg af en daardoor rustiger. De post lag mooi in het zonnetje, maar de wandelaars konden naar keuze in de zon of in de schaduw staan of zitten. En er zaten opvallend velen in de schaduw. Daarna voerde ons pad fraai door het Harderwijkse Bos. Op één van de heuvels was een uitkijktoren geplaatst. Omdat we nog lang niet vermoeid waren besloten we deze twee verdieping tellende uitkijktoren te beklimmen, maar het uitzicht viel tegen. Over af en toe smalle bospaadjes bereikten we op 36 km de fruitpost, waar we dit keer zelf onze mandarijn moesten pellen. Via camping Verscholen Dorp staken we achtereenvolgens de snelweg en de spoorlijn over (voor de vierde keer). Door buitenwijken bereikten we de finish na 39,735 km te hebben afgelegd.

Henri Floor & Coos Verburg