Borculo en omgeving

Borculo valt onder de gemeente Berkelland.

Berkelland omvat de plaatsen:
Avest, Beltrum, Borculo, Brinkmanshoek, Broeke, De Bruil, De Haar, De Heurne, Eibergen, Geesteren, Gelselaar, Haarlo, Holterhoek, Hoonte, Hupsel, Leo-Stichting, Lintvelde, Lochuizen, Loo, Mallem, Neede, Noordijk, Noordijkerveld, Olden Eibergen, Rekken, Rietmolen, Ruurlo en Veldhoek.

Borculo
Op 28 augustus 959 komt de naam Borchlo -de oorspronkelijke naam voor Borculo- het eerst voor in een schenkingsakte, waarbij Otto I aan het Sint Petersklooster te Maagdenburg verschillende goederen schonk, waaronder "de villa Borchlo in Hameland”. Borculo, dat in de nabijheid van het Hof van Borculo lag, kreeg op 1 mei 1375 stadsrechten. Bij de aanleg van de stadsgracht werd gebruik gemaakt van een oude bedding van de Berkel. De stad is vermoedelijk ommuurd geweest, maar daarvan zijn geen sporen meer. De stad en het omliggende gebied waren een twistappel tussen Gelre en het bisdom Münster. Toen bisschop Christoph Bernard van Galen (1660-1678), ook wel Bommenberend genoemd, in 1665 Borculo innam, kreeg hij een dichterlijk advies om toch maar weer te vertrekken: „O, Barendoom, keer weder en leg den degen neder“. Borculo kreeg landelijke bekendheid, toen het in 1925 grotendeels verwoest werd door een wervelstorm.
Borculo (Nedersaksisch: Borklo) is een stad in de gemeente Berkelland in de Achterhoek, provincie Gelderland. De rivier de Berkel loopt door het centrum van de stad.
Tot 2005 was Borculo een zelfstandige gemeente, daarna werd het ten gevolge van een gemeentelijke herindeling samengevoegd met de buurgemeenten Eibergen, Neede en Ruurlo tot Berkelland. Naast Borculo vielen ook Geesteren, Gelselaar, Haarlo en Leo-Stichting onder het voormalige gemeentebestuur.
Koninklijk bezoek Borculo 1925Borculo bestaat al sinds de twaalfde eeuw, toen de heren van Borculo het gebied onder hun hoede hadden. In 1375 kreeg de nederzetting bij het kasteel Borculo stadsrechten. Deze stadsrechten zijn alleen bekend uit een document dat in 1590 opnieuw vervaardigd werd, omdat het originele charter bij de stadsbrand verloren was gegaan. In 1777 werden stad en heerlijkheid gekocht door Prins Willem V. Daardoor voert de regerende koning van Nederland nog steeds de titel Heer van Borculo. De gemeente Borculo is ontstaan in 1795, net als de gemeente Geesteren, die is ontstaan uit de voormalige voogdij Geesteren, een bestuurlijk district in de heerlijkheid Borculo. In 1817 zijn de twee samengevoegd. Op 10 augustus 1925 werd Borculo getroffen door een hevige cycloon die grote verwoestingen aanrichtte. Er is nu een museum dat aandacht besteedt aan deze episode in de geschiedenis van het stadje.
Borculo
Op 28 augustus 959 komt de naam Borchlo -de oorspronkelijke naam voor Borculo- het eerst voor in een schenkingsakte, waarbij Otto I aan het Sint Petersklooster te Maagdenburg verschillende goederen schonk, waaronder "de villa Borchlo in Hameland”. Borculo, dat in de nabijheid van het Hof van Borculo lag, kreeg op 1 mei 1375 stadsrechten. Bij de aanleg van de stadsgracht werd gebruik gemaakt van een oude bedding van de Berkel. De stad is vermoedelijk ommuurd geweest, maar daarvan zijn geen sporen meer. De stad en het omliggende gebied waren een twistappel tussen Gelre en het bisdom Münster. Toen bisschop Christoph Bernard van Galen (1660-1678), ook wel Bommenberend genoemd, in 1665 Borculo innam, kreeg hij een dichterlijk advies om toch maar weer te vertrekken: „O, Barendoom, keer weder en leg den degen neder“. Borculo kreeg landelijke bekendheid, toen het in 1925 grotendeels verwoest werd door een wervelstorm.


Kasteel Borculo
De heren van Borculo werden in de 12e eeuw al genoemd. Het is niet precies bekend wanneer het bijbehorend kasteel is gebouwd, maar wel dat men het in de 19e eeuw heeft moeten afbreken. Slechts een gedeelte van de keldergewelven is nog aanwezig.
In de buurt van het kasteel was een grote stoeterij, die onder het bewind van Koning Willem III is opgeheven.