WS78 verslagen van Rob de Joode

21 jan 2006		Arnhem
25 feb 2006		Lunteren
11 nov 2006		Apeldoorn
20 januari 2007		Gouda
17 maart 2007		Harderwijk
17 jan 2009		Zwijndrecht
31 jan 2009		Arnhem

25-02-2006
WS'78
De Valouwetocht

Vandaag hebben wij deelgenomen aan de Valeouwetocht in Lunteren van WS ’78.
Wederom begin ik dit verslag weer iets anders, terugkijkend op vandaag, zou de schrijver van ons Gelders Volklied (1e couplet) geïnspireerd kunnen zijn door deze omgeving, maar dan wel in een mooie zomermaand. Ik heb hier vandaag dan ook vaak aangedacht, en wil u dit niet onthouden, daarom hier het 1e couplet:

Waar de beuken breede kronen, Ons heur koele schaduw biên
Waar we groene dennebosschen, Paarse heidevelden zien;
Waar de blonde rogge akker, En het beekje ons oog bekoort,
Daar is onze Vale ouwe, Kostlijk deel van Gelre's oord.
Daar is onze Vale ouwe, Kostlijk deel van Gelre's oord.

Toen wij vandaag om 08.30 uur aankwamen bij Zaal-Floor in Lunteren, was het erg druk. Eenmaal binnen liep ik meteen al tegen Willy aan, snel een handje geschud, en toen maar proberen een stoel te bemachtigen. Maar dit lukte niet, dan maar de plaats op zoeken voor de strooifolders van wandelmee / Kempentochten 2006. Toen ik dit had gedaan, nam iemand van WS ’78 het woord en daarna kon er gestart worden. Velen gingen meteen op pad zodat wij een plaatsje konden vinden om even een kop koffie te drinken. Onder de koffie zag ik Frans Cieremans binnen komen, ook hem heb ik even begroet, en een paar woorden gewisseld. Het bleef erg druk. Bij vertrek komen we in de hal ook onze Belgische vrienden Patrick & Linda tegen, hen ook begroet en even een paar woorden mee gewisseld, om dan uiteindelijk om 08.55 uur, daadwerkelijk van start te gaan.

De naam van de tocht Valouwe, is de oude naam voor de Veluwe, Nederlands grootste natuurgebied. Wij wonen zelf op de Noord-Veluwe, en hebben vanochtend ruim 50 km. gereden om in Lunteren te komen, dus dat geeft al aan hoe uitgestrekt de Veluwe is. Als we het station zijn gepasseerd komen we al snel bij de bossen, Het Lunterse Buurtbos, alleen deze gaan we niet meteen in maar laten deze links liggen.

*** Dit bos ligt op de rand van enkele uitlopers van de stuwwallen van het Veluws massief. Het bos is zo’n 100 jaar geleden aangeplant op initiatief van notaris Van den Ham. Hij heeft zich met een tweetal collega’s beijverd om het toen nog arme Lunteren in aanraking te brengen met de moderne tijd. ***

Het is droog maar er staat een koude wind, maar altijd nog beter dan regen. Na enkele kilometers bereiken we buurtschap Doesburg, deze was al bekend in 1025. We passeren de Doesburgermolen, één van de oudste nog malende standaardmolens in Nederland. Bij een standaardmolen draait het hele huis mee als de wieken in de wind worden gezet. Via de Hullenberg bereiken we het Edese Bos, aan de bordjes te zien zijn het gemeentebossen. Ook komen we dan door een Vleermuizenreservaat maar gelukkig heb je daar overdag geen last van.

Na een kleine 10 km. bereiken we de ‘soeppost’ aan de rand van Ede. De tocht gaat nu verder richting de Ede- en Ginkelse heide, dit is ook een militair oefenterrein. Ede herbergde in het verleden vele militairen op verschillende kazernes, maar ook hier word dat veel minder. We lopen nu over de uitgestrekte heidevelden, de zon laat zich ook regelmatig zien…… prima wandelweer. Af en toe worden we ingehaald door een fietsende parkoerscontroleur van WS ’78, dit kom je op maar op een paar wandeltochten tegen, ik vind het klasse.
Als we de heide achter ons hebben gelaten, komen we via de bossen, bij camping ‘De Wije Werelt ‘ uit, via het camping terrein maken we een doorsteek naar natuur gebied ‘De Zanding’. Vandaar lopen we naar het plaatsje Otterlo voor de grote rust bij Café-restaurant ‘De Waldhoorn’, ook daar binnen is het lekker druk, en weer veel bekenden, die ons groeten.

Na een kleine 20 minuten gaan we verder, het eerste gedeelte kenmerkt zich als landelijk, veel weilanden, akkers en boerderijen. Na een paar lange wegen bereiken we het Wekeromse Zand, dit is één van de laatst overgebleven levende stuifzandgebieden van de Zuidelijke Veluwe. Het is een schitterend gebied, ik maak dan ook vele foto’s, maar dat doe ik de hele wandeling al (blijken er 81 te zijn na afloop). Het landschap hier wisselt erg snel, dan weer heide en bos en zo lopen we weer in het zand. Het is constant genieten. Op 32 km. krijgen we de koffiepost, de banken daar zitten vol met wandelaars, maar deze zitten niet lang mede door de koude wind die er staat, en dat voel je goed als je tot stilstand komt.

Bij de koffiepost nog even gesproken met een wandelaar uit Voorthuizen, hij wilde wat weten over de Kempentochten 2006, en heb hem het één en ander uitgelegd. Nu nog een lusje van ruim 7,5 km. We komen door een landschap waar al 3000 jaar geleden landbouw werd gepleegd. Archeologen hebben hier dan ook al veel belangrijke vondsten gedaan. Ook een Germaanse put, waar we dan ook langs komen, de put is een eeuwen oude kuil, op een plek waar dan ook bronwater omhoog kwam. Dit trok dan ook al heel vroeg menselijke bewoning aan. De tocht voort ons nu verder door bossen en langs wederom stukjes zand, af en toe een klein klimmetje. Op een ruiterpad moeten we even uitwijken voor een wagen getrokken door 2 mooie witte schimmels. Dan lopen we richting de Galgenberg maar voor we daar zijn komen we eerst langs de fruitpost, voor een lekkere appel. De Galgenberg is het hoogste punt van het bos, in vervlogen tijden werden hier dieven, moordenaars etc opgehangen. Bij ons in Epe hebben we ook een galgenberg. Op de galgenberg heeft Dhr. Van der Ham een theekoepel gebouwd, eerst van hout later van steen, van daaruit kon hij zijn bos (Lunterse Buurtbos) overzien. Maar met het groeien van de bomen vond hij het noodzakelijk om de koepel hoger te maken, en zo is deze enkele malen verhoogd tot zijn huidige hoogte. Als we het bos verlaten komen we aan de rand van Lunteren om even later na 7.08 uur en 39.8 km. wandelen zaal Floor weer binnen te stappen.

Ook nu is het nog erg druk, maar we weten een plaatsje te bemachtigen. We zien wandelaars komen en gaan, op een bepaald moment komen er andere wandelaars ons aan tafel zitten. Als de man zijn jas uit doet valt meteen het t-shirt op: 100 XXL – wandelmee.be.
Het blijkt Marinus van Kuilenburg te zijn met zijn vriendin Hermien v/d Put. We raken aan de praat, natuurlijk over wandelmee en ook over Earaudax. Hij had de kans ingeschat om ons hier te treffen, maar op deze manier is echt toeval ( of zou het door wandelmee komen…) En zo hebben we weer een wandelmeeër leren kennen, erg leuk. Intussen zijn Patrick & Linda ook binnengekomen, voor wij vertrekken ook nog even met hen gesproken, en ze een goede terugreis gewenst.

Patrick & Linda zijn intussen goede bekenden geworden in Nederland, wandelland en bij WS ’78. Want op de route beschrijving werd zelfs nog aandacht aan hen besteed…… prima toch voor onze ‘Neder-Belgen’. WS ’78 had vandaag 584 deelnemers een record voor dit seizoen.
Ook werd Coos Verburg in het zonnetje gezet voor haar 10.00 WS-kilometers, zij is de eerste vrouwelijke wandelaar die dit heeft gehaald….Proficiat.

Voor dit verslag heb ik gebruik gemaakt van de informatie folder van Ws ’78. Bij de laatste tocht van het winterseizoen zijn wij niet aanwezig, deze is gelijktijdig met de 1e Kempentochten van wandelmee.be in Kasterlee. Wij hopen dan ook dat veel Nederlandse wandelaar de weg weten te vinden naar België op 17 & 18 maart 2006







































21-01-2006
WS'78
De klim naar de Posbanktocht
Ik begin het verslag eens een keer waar ik normaal mee eindig.
WS ’78 bedankt voor deze schitterende wandeltocht, zwaar maar zeer de moeite waard, een perfecte organisatie, wij komen zeker terug.

Vandaag hebben wij deelgenomen aan ‘De klim naar de Posbanktocht’, uitgezet door WS ’78 vanuit Arnhem-Presikhaaf. De start bij de Hogeschool voor Arnhem en Nijmegen, op de parkeerplaats kwamen wij meteen Willy tegen en gezamenlijk zijn we naar binnen gegaan.
Nadat Aartje ons had ingeschreven en we een bak koffie hebben genomen, kunnen we van start, want het is dan 9 uur. Bij de deur zie ik een bekend gezicht, ik twijfel wel even, maar besluit de man aan te spreken, het blijkt Patrick Vanderstukken te zijn samen met zijn vrouw Linda. Zij zijn helemaal van Hemiksem, België, afgereisd naar Arnhem, ik ben blij dat ik ze nu toch even in levende lijve zie, normaal hebben we alleen contact, via de wandelportaalsite www.wandelmee.be en via email. Even later gaan we op pad, al op het 1e stukje een paar kleine stijgingen. Via Velp ( ligt tegen Arnhem aan) komen we in de gemeente Rozendaal, hier is de omgeving bekend om zijn ‘dure’ en mooie woningen. We komen in een mooie wijk, onder het wandelen deed het me denken aan de wijk ‘Zonnedaal’, waar de familie Flodder woont. Maar voor we daar zijn hebben we al een klim gehad naar een roestig kunstwerk in bloembladeren. We gaan nu verder door Rozendaal en gaan dan het bosgebied ‘Rozendael’ in, daar lopen we slingeren en stijgend door af en toe een daling, die je lekker voelt in je kuiten. Kuitenbijters zo worden ze ook wel genoemd, ik voel nu spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. We krijgen nu ook te maken met een beetje regen, gelukkig houd dit niet erg lang aan. De omgeving hier is erg wisselend, dan weer een bospad om ven later in de open vlakte te lopen met mooie heidevelden. Dan krijgen we de 1e rust, daar is het erg druk, dit is een z.g. ‘soeprust’, erg lekker, de rust was bij een werkschuur van Natuurmonumenten aan de rand van de Eerbeek (gem. Dieren).

Na ca. 10 minuten vervolgen we onze tocht, nu gaan we echt beginnen aan de ‘Klim naar de Posbank’. De omgeving kenmerkt zich hier door heidevelden, een grote zandbak en leuke beklimmingen. Als we natuurgebeid ‘Nationaal Park Veluwezoom’ in gaan, word het toch wel een stukje zwaarder, om te lopen. Dan gaan we richting de ‘Posbank’, het pad voert ons omhoog. En dit voelen wij goed, na een paar beklimmingen met ook mooie uitzichten bereiken we dan echt de ‘Posbank’, wij genieten daar even van het uitzicht en vragen een medewandelaar om een foto te maken van ons beiden op de ‘Posbank’. De Posbank is daar geplaatst ter ere van de ANWB-pionier G.A. Pos. Het gedenkteken vermeldt:

‘Duizenden bracht hij tot de natuur. Den Nederlanders deed hij Neerlands schoonheid kennen, waarderen en liefhebben’.

Bij de Posbank kunnen we Rheden al zien liggen waar de grote rust is op 21,6 km. maar voor we daar zijn krijgen we nog wat heidevelden en bossen. Het blijft klimmen en dalen, maar dat wisten we van te voren. De rust in Rheden is bij ‘Ons Huis’, een heel mooi pand met een prachtige oude gevel. Binnen is het een drukte van belang, we gaan even bij Willy zitten, nemen dan ook maar koffie met appelgebak, die we ons goed laten smaken.

Na een kleine 20 minuten vertrekken wij weer, via het station van Rheden komen we weer in het buitengebied. Als we het ‘Nationaal Park Veluwezoom’ weer in gaan komen we langs een huis, waar Aartje mij wijst op de schotelantenne, deze is beschilderd net als een muur en valt niet erg op. Ook hier krijgen we te maken met een paar leuke stijgingen, maar de ergste komt nog, we gaan nu naar de ‘Zijpenberg’ het hoogste punt van de Veluwe (110 m. boven NAP), alleen de heuvels in Zuid-Limburg kunnen hem overtreffen. Maar voor we hier zijn passeren we eerst nog de schaapskooi, de schapen grazen rustig in het naastgelegen weiland. Dan gaan we dus de klim maken naar de Zijpenberg, als we met die klim bezig zijn kijken we op de heide en de zandvlakten die we hebben gehad voor we bij de ‘Posbank’ waren. Als we het hoogste punt hebben gehad komen we in ‘Park Rozendael’, ook hier blijft het parcours glooiend. Als we het bos uit komen, gaan we richting ‘Kasteel Rozendael’, met een mooie vijverpartij, deze vijvers stromen in
elkaar over door hoogteverschillen. Het kasteel dateert uit de 14e eeuw, tegenover het kasteel hebben we de koffiepauze net naast het gemeentehuis.

Na ca. 5 minuten gaan we op pad voor de laatste 11 km., deze begint meteen goed, weer langs het kasteel, maar dan ook meteen omhoog. We gaan dan verder het bos in met nog verschillende klimmetjes. Intussen is het ook beginnen te (mot)regenen en dat zou door gaan tot het eindpunt. Ook deze omgeving is mooi glooiend, wat ik nu toch wel begin te merken aan mijn spieren. We lopen nu aan de grens van Arnhem, we komen eerst op de ‘Koningsheide’ en even later betreden we ‘Delhoven’. Hier bevindt zich een officieel verstrooiterrein voor de as van overledenen. Als we dit hebben gehad komen we langs het monument voor ‘het overleden onbekende kind in de hele wereld’. Dan bereiken we de fruitpost en krijgen een appel, onder het eten van de appel steken we de A-50 over, om een stuk parallel met de weg te lopen om dan weer het bos in te duiken. In de buurt van knooppunt ‘Waterberg’ komen we het bos weer uit en lopen op het talud van het knooppunt richting de bebouwde kom van Arnhem. Daar krijgen we nog even te maken met
wat kleine stijgingen door de wijken daar. Hier passeert ons ook een trolleybus, waar Arnhem ook door bekend is. Om 17.00 uur bereiken we dan weer het eindpunt, het was een schitterende mooie tocht, en een perfecte organisatie. Het was voor ons de 1e kennismaking met WS ’78, maar zeker niet de laatste.

Aantal deelnemers: 511 (Bij dit verlag heb ik gebruik gemaakt van de beschrijvingen verstrekt door WS ’78)

Na afloop hebben Aartje en ik besloten om te wachten op de terugkomst van Patric & Linda.
Ca. 17.30 kwamen zij binnen en hebben wij nog een tijdje nagepraat. Alleen was het jammer dat het bier was uitverkocht, maar dat doen we dit jaar nog een keertje dunnetjes over. Om 18.45 hebben we onze auto's opgezocht, wij richting het noorden en zij het zuiden. Het was plezierig om kennis met hen te maken.

































WS'78
De Hoge Veluwetocht (bron: www.wandelmee.nl)

Vandaag gaan wij dan eindelijk weer deelnemen aan een tocht van de winterserie van WS ’78, de twee vorige tochten hebben we laten schieten. In september tijdens de XXL-3 van wandelmee gaf Daniël aan dat hij misschien ook naar Apeldoorn komt ( een autorit van ruim 2,5 uur). Via de mail liet hij mij de afgelopen weken weten dat hij ook daadwerkelijk naar Apeldoorn komt.
Om 08.00 pikken we Gerrit op hier in Epe bij de bushalte en rijden we gezamenlijk naar de startplaats ‘Duivensportcentrum’ aan de Pr. Beatrixlaan in Apeldoorn. Mijn auto was ik snel en dichtbij kwijt, bij binnenkomst liep ik meteen Daniël tegen het lijf. Aartje was aan het inschrijven, daarna eerst koffie. Wederom zat de startzaal bomvol, zodat wij staand bij de bar onze koffie hebben opgedronken. Even later voegt ook Wim Freriks zich nog even bij ons voor een praatje.
Nadat de routebeschrijvingen werden uitgedeeld gingen we iets voor de klok van 9 op pad voor 40,135 km. De WS ’78 tochten kenmerken zich door het feit dat er maar één afstand is, n.l. 40 km. maar daar krijgt men gemiddeld 4 tot 500 wandelaar voor op de been (vandaag zouden dat er 411 zijn). De meest bekende wandelaars uit Nederland en dan ook nog uit alle windstreken komt men tegen op deze tochten. Je hebt echte WS-wandelaars die er altijd zijn en dan zoals wij, wandelaars die met enige regelmaat aanwezig zijn.
Het eerste gedeelte gaat door de bebouwde kom van Apeldoorn, waar het kan pakt men wel onverharde paden, bossage’s en parken. Maar voor we de bossen willen bereiken zullen we toch eerst de ‘stad’ moeten verlaten. Men spreekt van stad maar Apeldoorn is nog steeds een dorp. Voorbij de wijk ‘Orden’ bereiken we de buitenkant van Apeldoorn. Het kan haast niet anders, maar sommige delen zijn voor ons herkenbaar door o.a. de Vierdaagse en natuurlijk de wandeltochten die we wel eens doen bij de plaatselijke verenigingen.Wij proberen Apeldoorn zoveel mogelijk te mijden i.v.m. de Vierdaagse, waar we de laatste jaren altijd present zijn. Met enige regelmaat laat men ons al kennis maken met stukken bos, maar om echt in de bossen te komen zullen we toch aan de andere zijde van de autoweg A1 moeten zijn. ons Intussen is het harder gaan regenen en moeten we de regenkleding tevoorschijn halen. Als we onder de A1 zijn doorgegaan bij het dorp Ugchelen nabij ‘Heidehof’ komen we even later in het uitgestrekte bosgebied van ‘Landgoed Bruggelen’ / ‘Englanderholt’. De paden zijn bezaaid onder het neergevallen blad, soms kun je de drassige en modderige ondergrond zien, maar af en toe word je ook verrast door een uitglijder of opspattend water.Na een korte tijd wandelen in het bos zien mijn broek en schoenen er al niet meer uit, maar dat hoort nu eenmaal bij deze tak van sport. Regelmatig krijgen we te maken met versperringen en moeten we over boomstammen heen stappen. Nadat we deze bossen hebben verlaten komen we bij ’t Spelderholt, een voormalig Instituut voor Pluimveeonderzoek, tegenwoordig, ‘Parc Spelderholt’ dat zich richt op de integratie van mensen met een functiebeperking in de samenleving. Het is intussen droog geworden en dat blijft ook zo de rest van de tocht. Als we dan nog even doorstappen bereiken we de ‘soeppost’ op 10.760 km. Daar ontmoeten we weer wandelaars die we lange tijd niet hebben gezien en praten even bij.
Na ca. 10 minuten gaan we verder op pad voor de volgende lus naar de ‘grote rust’. We trekken even het open gebied onder de rook van Beekbergen door, zien dan ook de vele wandelaars als een lint door het gebied trekken. We passeren een kruising van het Marskramerspad en het Maarten van Rossumpad.
• Marskramerpad een LAW-route van Deventer naar Amersfoort (100 km,)
• Maarten van Rossumpad een LAW-route van Arnhem naar Ommen (143 km.)
Aan Daniël is te merken dat hij in zijn nopjes is en er zin in heeft. Om beurten lopen we bij elkaar en babbelen wat, ook Gerrit heeft er zin in, hij heeft het tempo er goed in zitten. Even later gaan we het bos weer in en worden we getrakteerd op een heuse Veluwse beklimming, niet te lang maar wel heel steil. Door de regen moest je echt uit kijken om niet weg te glijden met alle gevolgen van dien. Verschillende wandelaars moeten hier dan ook een handje worden geholpen. We lopen hier nog steeds in de bossen van Bruggelen. We manoeuvreren om grote plassen heen, af en toe zoeken we de zijkant van een pad op, om enigszins redelijk het slijk te omzeilen. De zon laat zich ook even zien, een mooie schittering tussen de natte bomen door.
Natuurlijk hebben wij herkenningspunten van de vierdaagse maar toch heeft de parkoersbouwer het voor elkaar gekregen om andere paden te gebruiken in dit mooie gebied.
De aanlooproute naar ’t Liederholt is dan ook een heel andere dan ik had verwacht, ik was vooraf bang voor veel overlappingen, maar dat is beslist niet aan de orde. We praten veel onderweg, af en toe begint Daniël even te zingen, hij is prettig gezelschap. We steken de Berg en Dalweg over om dan voorbij de slagboom van het Geldersch Landschap onze weg te vervolgen. Ook ruiterpaden worden ons deel, die hier erg veel aanwezig zijn. En zo schuiven de kilometers onder onze voeten door op deze herfstdag. Aan het geluid te horen, zitten we dicht bij een verkeersweg, even later blijken we uit te komen bij de Arnhemseweg, om dan na enkele meters weer het bos in te gaan. Ik weet dat we nu niet ver meer van ’t Liederholt af zitten. In deze omgeving hebben we ook veel gewandeld maar nu wederom ander bospaden. Opeens een herkenbaar stuk en dan zien we de grote rust.
‘t Liederholt zit ook erg vol maar we weten wat stoelen bij elkaar te sprokkelen en een tafel zodat we even kunnen gaan genieten van een rust. Daniël heeft zich bij ons aangepast en heeft net als de Nederlandse wandelaar een broodje bij zich. Uit ervaring van wandelen in Nederland zegt hij, in België, doet hij dat nooit, de controles liggen bij hen niet zo ver uit elkaar en daar word van alles aangeboden tegen lage prijzen.
Na een klein half uurtje gaan we weer verder, de weg gaat nu eerst over het vakantiepark en via de achteruitgang weer het bos in. De route voert ons nu richting Hoenderloo. Gerrit krijgt nog een verkooppraatje van KPN via zijn mobiel, die hij dan ook tactvol weet af te wimpelen. Waar we nu lopen is bekend van de vierdaagse (dag 4) we komen bij de heide en krijgen te maken met een schitterend uitzicht op de gekleurde bomenpartij. We slingeren over de heide naar beneden en steken dan weer de Berg en Dalweg over. Daniël wijst me op een wandelaarster, met een rug zak vol pluche beestjes ed. met de opmerking ‘She Neven Walk Alone’, ik besluit meteen om dit vast te leggen.
De ene keer lopen we over eenmanspaadjes en even later over brede dreven door het bos, soms licht glooiend. Uiteindelijk komen we uit bij ‘De Leesten’ nabij Ugchelen. Dit vind ik persoonlijk een heel mooi heidegebied, erg glooiend en dat geeft daardoor hele mooie uitzichten. Vooral nu de bossen nog volop in de kleur staan. Ook op de Leesten gaan we nog even klimmen, dan weer het bos in om dan uit te komen bij ‘Het Salamandergat’. Vandaar gaan we naar de ‘Bakenberg’, in de volksmond heet dit de ‘Ugchelenseberg’. Boven op deze berg ligt het graf van ‘Boer de Vries’ Deze boer heeft jaren in onmin geleefd met de gemeente Apeldoorn en is daar illegaal begraven, enkele jaren later is zijn vrouw daar ook begraven, later is dit graf gelegaliseerd. Van daar trekken we via het pad langs de hondenclub en het kerkhof het dorp Ugchelen binnen waar we de koffiepost hebben op31.355 km.
Nadat we een heerlijke bak koffie hebben gedronken trekken we verder, we gaan voor de Hamermolen langs. De Hamermolen is vroeger in het bezit geweest van de voorouders van Aartje en dan natuurlijk ook van Gerrit (broer & zus). Wij doen ook nog een beetje aan genealogie (stamboom onderzoek) en zodoende weten wij dit. Zij stammen af van een papiermakersfamilie, en papiermolens waren er veel te vinden op de Veluwe. Verderop gaat het parkoers langs de ‘Koppelsprengen’, daar nog even door het bos, om dan uiteindelijk bij de Europaweg uit te komen tegenover ‘De Cantharel’, één van de vele motels van het Van der Valk concern.
Als we weer onder de A1 door gaan, gaan we weer de bossen in nabij het Orderbos om dan even later door het Orderbos te wandelen. We gaan om het terrein van v.v. Victoriabos (startplaats Vierdaagse Apeldoorn)heen en dan weet ik al dat er nog een paar klimmetjes komen alvorens we de wijk Orden weer bereiken. In Orden laat men ons ook zoveel mogelijk lopen over park en achter langspaadjes.
Op 37.050 km. staan we bij de fruitpost en krijgen een heerlijke peer. Daar is ook Martin Dolman aanwezig, de verantwoordelijke parkoermaker van vandaag. Ondanks dat het zijn eerste parkoers is voor WS ’78, steken we niet onder stoelen en banken dat het parkoers schitterend was, hij heeft een goede balans gevonden, om er geen kopie van een vierdaagse dag van te maken. Klasse Martin, je hebt het een top parkoers geboden…… De laatste kilometers gaan door Apeldoorn zelf, ondertussen vertelt Daniël ons het verhaal van ‘De Roze Duif’, wij kunnen er hartelijk om lachen, even het Sprengenpark door om daarna na een kleine kilometer aan te komen bij het duivencentrum om 17.00 uur.
We laten onze boekjes afstempelen, praten nog een uurtje door met elkaar en met Daniël, maar aan alles komt een eind. Om 18.00 uur nemen we afscheid van Daniël, wensen hem een goede rit terug naar Lokeren (B). Wij gaan snel naar huis, douchen, want eigenlijk worden wij om 19.00 uur alweer in Arnhem verwacht voor een avond bij de ‘Japanner’. Het uurtje borrelen laten we schieten, maar om iets voor acht, zijn we wel present om mee te gaan eten.
Daniël en Gerrit jullie waren fijn gezelschap en wat ons betreft doen we dit nog een keer over en Daniël, wij komen ook eens een keer in jou omgeving wandelen op één van de door jou bejubelde tochten……bedankt !!!

Rob de Joode











































De Goudse- en Reeuwijksehout tocht, startplaats Gouda, datum 20 januari 2007, verslag.

ZATERDAG 20 JANUARI 2007
Wandelverslag: Rob de Joode

Onze eerste tocht voor 2007 heeft plaats gevonden in Gouda, waar WS-78 haar 7e wandeltocht van de winterserie 2006–2007 organiseerde. De tocht kreeg de naam ‘De Goudse- en Reeuwijksehout tocht mee. Om 09,30 was het al aardig druk in de gemeenschapsruimte van het Wellandcollege in Gouda.

Iets voor de klok van 9 gaan we op pad, richting het ziekenhuis, het weer is nog redelijk te noemen ondanks de voorspellingen die er voor vandaag zijn gedaan. Maar als we het Atlantis Park in gaan, en da wind daar vrij spel heeft merken we dat er een harde wind staat. Je moet vechten om tegen de wind in te komen, je ziet verschillende wandelaars met regelmaat hun evenwicht zoeken. Via het Groenhoven park en het onderdoorgaan van verschillende voetgangerstunneltjes bereiken we de andere zijde van de A-12. We hebben dan Gouda verlaten en komen aan bij de polder ‘Bloemendaal’

*** Deze polder is de oudste van het hoogheemraadschap van Rijnland en werd gesticht in 1331 door Jan van Beaumont. In de jaren 70 van de twintigste eeuw is in het gedeelte tot aan de Rijksweg A12 een woonwijk van Gouda gebouwd, dat eveneens de naam Bloemendaal draagt. Daarvoor is gedeeltelijk een gemeentegrenswijziging doorgevoerd ten koste van het grondgebied van Waddinxveen. Door deze nieuwbouwactiviteiten was een tekort in de gemeentebegroting van Gouda van 100 miljoen ontstaan, dat (plaatselijk) bekend is als "Het Gat van Bloemendaal". ***
Daar gaan we meteen de ‘winterdijk op, smalle dijk, met aan beide kanten water, dat erg hoog staat. Door de wind moest je goed uitkijken, en met enige regelmaat je evenwicht weer zoeken. Ik heb niet gehoord dat er een wandelaar te water is gekomen, maar Erik Dikken, een fietsende routecontroleur is hier wel te water geraakt mede door de wind, (hij heeft er wel veel voor over om de publiciteit te halen ?). Deze dijk volgen wij zo’n 1500 meter. Als we van de dijk afkomen, gaan we richting Waddinxveen en net voor de hefbrug over de Gouwe volgen we de provinciale weg tot recreatiepark ‘Breedijk’. Daar vervolgen we weer onze weg langs het water, we zijn regelmatig getuige van de schade die de Zuidwesterstorm, afgelopen donderdag heeft aangericht. Ook hier op het park zijn verschillende bomen geveld, een caravan eigenaar is niet alleen een boom kwijt maar zijn schuurtje is ook in elkaar gestort door een grote berk. Als we het recreatiepark achter ons hebben liggen, naderen we Reeuwijk dorp. Intussen is het zachtjes gaan regenen als we Reeuwijkdorp, de koffiepost bereiken na ruim 9 km te hebben gewandeld.

Als we weer weglopen bij de soeppost weglopen, komt net Patrick VanderStukken er aangelopen, zonder zijn metgezellin Linda, hij begroet ons allen hartelijk, even een korte babbel, en we gaan weer verder. Het weer is intussen echt slecht aan het worden, veel winde en regen. En in deze omstandigheden lopen we richting Het Reeuwijkse Land. Maar voor we daar zijn gaan we eerst een behoorlijk stuk over een fietspad, met de wind in de rug en binnen de kortste tijd de broek aan de achterkant helemaal doorweekt. Via een hekje wat we over moeten komen we in ‘Het Reeuwijkseland’ en vervolgen op een dijkje in de weilanden. Het is hier erg modderig, maar dat kan ons niet (meer) deren, de wind die giert langs ons heen. Maar verderop slaan we af en dan moeten we pal tegen de wind in, het word nu een gevecht tegen de weersomstandigheden en de modder waar we lopen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dit is zwaar, ik ben alleen met mijn zelf bezig, mijn metgezellen lopen achter mij, daardoor heb ik ook niet gezien dat Gerrit een schuivert heeft gemaakt in de modder. Jammer, dat had een mooi plaatje op kunnen leveren. Na deze modderpoel gaan we weer verder over verschillende dijken en wegen door het tuinders gebied rondom Bodegraven om dan via Oud-Bodegraven aan te komen bij de grote rust op 22 km. Ondertussen heb ik ook nog een behoorlijk stuk met Patrick opgelopen om even bij te praten, maar ik besluit toch te wachten op mijn medewandelaars die een stuk achter zijn. Intussen is het ook droog geworden en staat er alleen nog een flinke wind. In het AC-restuarant Bodegraven is het lekker warm en ja, het 2e kopje koffie is gratis, veel wandelaars maken daar dan ook gebruik van.

Na de rust gaan we bruggetjes lopen in het Reeuwijkse Hout, een gebied dat doorsneden word door heel veel sloten. Water is vandaag het sleutelwoord van deze wandeltocht, brug na brug (volgens de beschrijving minimaal 37 stuks) steken we over om uiteindelijk uit te komen bij de Reeuwijkse plassen. De Reewijkse plassen bestaan uit 13 verschillende plassen, we krijgen nu een super parkoers voorgeschoteld en door de verbeterde weersomstandigheden zijn we ook weer in staat om te genieten van hetgeen ons word geboden. Smalle doorgangen tussen de plassen door, langs mooi aan het waterliggende stulpjes, we fantaseren er op los wat we zouden doen al wij hier woonden. Het is nu water, bruggen, een fantastische omgeving. Op sommige momenten heb je niet door dat je vlak langs het water loopt door begroeiing of anderzijds de mooie bungalows die hier staan. Op ruim 29 km. bereiken we de koffiepost en daar maken we dan ook gretig gebruik van. Maar niet te lang want we moeten nu nog ca. 10 km. stappen. We blijven bij de plassen in de buurt, als we bij een andere plas aankomen, komt Patrick in eens van een andere kant aangelopen, hij had een pijl gemist, en was zodoende verloren gelopen. Kan ook niet anders, normaal loopt hij altijd achter Linda aan, en nu moest hij zelf op de pijlen letten. Wederom loop ik weer een stuk met Patrick op om dan even later weer te wachten op de anderen. We gaan nu nog een stuk door ‘De Goudse Hout’, dit is 15 jaar geleden aangelegd. Een gebied met veel afwisseling van bospercelen, graslanden en poelen, ook hier steken we de vele waterpartijen weer over door de vele bruggetjes. Als we een veld over moeten, merken we wat de regen heeft gedaan met het gras, het is erg drassig, mede veroorzaakt door de veenlaag hier in de bodem. Op 3 km. voor het eind hebben we de fruitpost, daar ontmoeten we ook Eric Dikken, die vanochtend in het water heeft gelegen, maar hij zag er perfect uit met zijn ‘deftige’ schoenen aan.

Nu nog een 3 kilometer naar het eindpunt, onder een fietsertunnel door, langs de Gouwe, bereiken we de bebouwde kom van Gouda. Vanaf nu word het huisjes kijken, gaan we door het centrum, langs het station om dan weer het eindpunt, het Wellandcollege te bereiken. Na de gebruikelijke plichtplegingen, stempelen van de boekjes e.d. vertrekken we om 18.00 uur huiswaarts en kunnen we nagenieten van een mooie dag. Wel een wandeltocht die we niet snel zullen vergeten.

Rob de Joode












































De Waterfronttocht, startplaats Harderwijk, datum 17 maart 2007, verslag.

Mijn eerste herinneringen aan Harderwijk zijn van eind jaren 60, met mijn ouders op de bromfiets, naar het strand en het dolfinarium. Daar gingen wij vaak naar toe, later toen zij een auto hadden bezochten we Harderwijk nog regelmatig.
Vandaag zijn wij dus weer afgereisd naar Harderwijk, een rit van 20 minuten, om deel te nemen aan de 10e en tevens laatste tocht van de winterserie van WS ’78 van dit seizoen 2006 /2007. Na dat we moeizaam een plaatsje voor onze auto hebben gevonden, gaan we naar de startzaal alwaar vele wandelaars buiten staan te wachten op het startsein. We schrijven ons in en dan eerst koffie, als Aartje in de rij staat voor de koffie komen ook Patrick & Linda aan, we nemen meteen maar een ‘bakkie’ mee voor hen. Onder de koffie praten we even bij en om 09.10 uur verlaten wij hen en gaan van start.
De grote meute is dan al weg, zodat we rustig op pad kunnen, al vrij snel leidt men ons naar het Wolderwijd, de voormalige Zuiderzee, en nu een onderdeel van het Veluwemeer, een randmeer tussen de Flevopolder en de Veluwe. We trekken verder langs het water richting het centrum, gaan dan door een hofje bij de stadswal en komen uit in het oude gedeelte van het stadje, waar je duidelijk kunt zien dat je in een voormalig vissersstadje bent. Men leidt ons nu langs vele historische panden, daarbij passeren we ook de Onze-Lieve-Vrouwe kerk uit de 15e eeuw. We gaan verder door het centrum om uiteindelijk onder de Vischpoort door te gaan en de boulevard te bereiken nabij het dolfinarium, iets later passeren we nog molen ‘De Hoop’ om dan door te lopen richting Lorentz, het industriegebied van de stad. Maar dan gaan we opeens een hele andere kant op, men laat ons de verkeersweg over gaan bij het nieuwe Aquaduct, om dan weer terug te gaan richting Lorentz. Als we Lorentz achter ons hebben liggen komen we in de Harderwijker buurt Frankrijk. Deze buurt zullen we doorkruisen om dan via het agrarische buitengebied verder te gaan naar Hierden. Ondertussen passeren we verschillende nostalgische Veluwse boerderijen, ook de soeppost is bij een boerderij in Hierden op bijna 11 km.

Na ca. 10 minuten gaan we verder, we hebben vandaag een doel, tempo opvoeren en zorgen dat we ruim binnen de 8 uur weer bij de startzaal zullen aankomen. We stappen verder door een in weilanden gedomineerde omgeving maar na een tijdje zien we de contouren van de bossen. Ik weet dan dat we eerst de A-28 moeten oversteken. Dit doen we bij een voetgangers- en fietsviaduct die zowel over de spoorlijn als de autobaan gaat. We komen dan aan bij het Beekhuizerzand.

*** Het Beekhuizerzand is een stuifzandgebied ter grootte van 200 ha. Het Beekhuizerzand is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen. Stuifzanden zijn unieke natuurlandschappen in West-Europa die voor het overgrote deel in Nederland liggen. Net zo als het Kootwijkerzand, wat aangedaan wordt op dag 3 van de Apeldoornse Vierdaagse. Ze hebben hun eigen flora en fauna met weidse vergezichten. ***

Via enkele bospaden komen we aan de rand van deze ‘Veluwse Sahara’, eerst gaan we langs de zandverstuiving, maar na enkele omwegen moeten we er aan geloven en doorsnijden we dan daadwerkelijk deze immense zandbak. Het zand is rullig en loopt dan ook zwaar, maar we gaan stug door. Even verlaten we het zand om er even later weer naar terug te keren. Ook een zandheuveltje heeft de parkoersbouwer voor ons in gedachten en zo stappen we vrolijk verder. Vaak kom ik over de A-28 richting Zwolle, maar ik wist niet dat hier zo’n zandvlakte lag en dat maar ca. 25 km. van ons huis af. We wandelen nu afwisselend door het stuifzand en de bossen, tot we een fietspad gaan volgen. Deze leidt ons voorbij de voormalige Willem George Frederik kazerne (inde volksmond WGF-Kazerne), waar nu een centrum voor wegenbouw en infrastructuur is gevestigd. We volgen het fietspad langs de drukke weg en dan nog een klein stukje en we zijn bij de grote rust in ‘De Slenkenhorst’, een partycentrum annex camping. We hebben er nu 19,025 km opzitten. Aangezien we niet zo heel laat zijn is het er erg druk, terwijl Aartje koffie haalt bemachtig ik net nog 2 zitplaatsen.

Na 20 minuten gaan we weer op pad, de route voert ons al weer snel naar de bosrijke omgeving tussen Harderwijk en Ermelo. Het is nu lekker rustig op het parkoers, toen wij vertrokken zaten nog veel wandelaars in de Slenkenhorst. Als we even op pad zijn zien we o.a. Henri Floor op een bankje in het bos genieten, we groeten hem van afstand en trekken verder.
We steken de weg tussen Harderwijk en Nieuw-Milligen over en lopen dan weer richting het Beekhuizerzand. De parcoursbouwer heeft nog een heuveltje voor ons in petto, ‘de berg van Willem’ genaamd. Boven op deze heuvel staat een uitkijktoren die een mooi uitzicht geeft over het stuifzandgebied. Intussen begint de lucht iets te betrekken en stapelen donkere wolken zich op. In dit gedeelte krijgen we te maken met een routewijziging, we gaan nu door de bossen en steken verschillende vlonderbruggetjes over. De bossen hier worden nu afgewisseld door verschillende beekjes, sommigen met heel helder water. Vlak voor de koffiepost, moeten we nog onder 2 omgewaaide bomen kruipen, dit tot grote hilariteit van Willem Ruis, (voorzitter WS en parcoursbouwer van vandaag). We vervolgen onze weg om dan uit te komen bij de koffiepost, deze is in het gebouw van Ver. Tot Behoud van Natuurmonumenten in Ermelo. We hebben er dan 29,225 km. opzitten. Binnen 10 minuten zijn we weer op weg, brede en smalle bospaden worden nu ons deel, ook krijgen we te maken met hele smalle en slingerende paden in een vrij open bosgebied. Uiteindelijk komen we uit bij de Leuvenumse heide, als we deze hebben overgestoken gaan we voor de 2e maal de drukke weg over om dan verder te wandelen over een lang fietspad richting Ermelo. Op 35,290 km passeren we de fruitpost, waar ik even een praatje maak met Martin Dolman. Maar Aartje gebaart me dat ze verder wil, dus maar weer gaan. We lopen nu langzamerhand weer richting Harderwijk, komen dan ook uit bij de weg tussen Ermelo en Harderwijk, we gaan onder de nieuwe rotonde door, die ook ontsluiting geeft aan de jongste woonwijk ‘Drielanden’, de enigste wijk van Harderwijk die aan de andere kant van de A-28 ligt. Vanaf nu is het huisjes kijken tot aan de startzaal, die wij bereiken na 7.15 uur wandelen, we zijn dik tevreden.

Het was wederom een mooie tocht van WS ‘78, nu moeten we weer wachten tot oktober voor de start van de nieuwe winterserie. We hebben het programma gezien, in het volgende seizoen zij veel tochten wel een stukje verder als dit jaar, maar dat hebben we er wel voor over.
Dit was tevens onze laatste ‘grote’ tocht voor de Kennedymars op 7 april in Sittard.
Ws ‘78 bedankt voor de fijne wandeltochten van dit seizoen, en bij de volgende serie zijn we zeker weer een paar keer van de partij……











































Parken en landgoederentocht, startplaats Arnhem, datum 31 januari 2009, verslag.

31-01-09 *** Parken- en Landgoederentocht - Arnhem

Vandaag op de verjaardag van onze Koningin, ga ik wederom alleen op stap, nou ja ‘alleen’ met nog ruim 500 andere wandelaars neem ik deel aan de Parken- en Landgoederentocht van WS78 vanuit Arnhem. De start is vanuit de Hogeschool Arnhem Nijmegen (HAN), weer veel bekenden en telkens krijg ik de vraag, waar Aartje is. Hopelijk is ze er volgende week weer van de partij.
Meteen na de start gaan we het eerste park al in, wat is voorzien van een aantal kunstwerken. Daarna krijgen we park ‘Angerenstein’. En dan gaan we klimmen naar Hoogte 80, het hoogste punt van Arnhem, bij helder weer kun je kijken tot aan de Achterhoek en Duitsland. Vanaf nu blijven we even klimmen en dalen.
Maar wie de omgeving van Arnhem een beetje kent, wist dit van te voren. In park Klimmendaal, gaan we via een trap naar beneden en verderop via een andere trap weer omhoog, richting de Stenen Tafel, vroeger een watertoren en tegenwoordig een restaurant. Vanaf hier heb je zicht over Arnhem tot aan Nijmegen. Via de Waterberg komen we langs de achterzijde van het Openluchtmuseum en Burgers Zoo en trekken we de bossen in bij Schaarsbergen. Op ca. 10 km. hebben we bij een boerderij de welbekende soeppost, vandaag staat er uiensoep op het menu. Na de soep gaan we even huisjes kijken in Schaarsbergen om dan uit te komen bij het Hoog Erf en dan op naar Landgoed Warnsborn. Een groot bos met veel beekjes en sprengen.
Wat later komen we langs het borstbeeld van Mr. S baron van Heemstra, mede oprichter van het ‘Geldersch Landschap’ en Commissaris van de Koningin voor Gelderland (1925-1946). Daarna zijn er twee heidevelden aan de beurt, langs het monument van het eerste slachtoffer van de luchtvaart in Nederland, die op deze plaats is verongelukt, Clement van Maasdijk op 27 augustus 1910. Ondanks dat ik alleen wandel heb ik veel aanspraak, praat even met deze en gene, of loop even een stukje met iemand op. Eigenlijk ben je op een tocht als deze nooit echt alleen. Maar er gaat toch niets boven samen met Aartje wandelen.
Via de heidegebieden, De Kleine Kweek en Rijk ter Heide komen we aan bij Nationaal Sportcentrum Papendal, voor de grote rust op 21 km. Wat een schitterende accommodatie. Na een korte rust, bak koffie en een cola ga ik weer snel verder. Over het sportcentrum, langs de golfbanen van de Edese Golfclub, langs de trainingsaccommodatie van Sportclub Vitesse uit Arnhem, gaan we de bossen weer in. We gaan nu richting het land van Missionarissen van Mill Hill. We passeren een prieel met een Mariabeeld, als we dit bos uit komen gaan we naar het Koninginnebos, oftewel Park de Gulden bodem, vanaf hier word het weer klimmen.
Het volgende park is Zijpendaal, met het gelijknamige kasteel met Oranjerie, intussen hebben we de koffiepost op 31 km. al even achter ons liggen. Na dit park is al snel de volgende aan de beurt, en wel het bekendste park van Arnhem, park Sonsbeek, waar we over de waterval trekken, en dan aan komen bij de ‘Steile Tuin’, een trap met 104 treden, wat zal het hier in de zomer mooi zijn. Via een statige laan lopen we op de uitkijktoren Belvedère aan, dat wordt weer even klimmen. Hierna volgen de klimmetjes elkaar snel op, aangezien Arnhem op stuwwallen is gebouwd, zijn veel klimmetjes kort, maar steil. Niet veel later zijn we bij de fruitpost, en natuurlijk vandaag ‘Appeltjes van Oranje’. Via een kleine villawijk komen we dan weer aan in park Klarenbeek, maar nu aan de andere zijde, en mogen we even klimmen naar Monnickhuizen, en via Park Angerenstein bereik ik om 15.30 uur de finish.
Een mooi wandeldag, een schitterende tocht, het venijn zat vandaag in de kop en de staart, maar ook het vals plat tussen door, maakte het wel een pittige tocht. De statige lanen op de verschillende landgoederen en de mooi parken waren perfecte ingrediënten, om deze tocht een topper te maken. Volgende week naar de Flal vanuit Winsum, hopelijk is Aartje genoeg hersteld voor onze eerste 50 km. van dit jaar.










































De Oude Maas/Develtocht, startplaats Zwijndrecht, datum 17 januari 2009, verslag.

17-01-09 *** Oude Maas en Develtocht - Zwijndrecht
Vandaag zouden we eigenlijk gaan wandelen in Schaffen, België, maar vorige week tijdens de Dijkentocht heeft Quirinus ons enkele keren gevraagd naar Zwijndrecht te komen. Hij heeft daar voor Ws ’78, de Oude Maas en Develtocht uitgezet. Door zijn leeftijd kon het wel eens de laatste keer zijn dat hij een tocht uitzet. We hebben hem beloofd er over na te denken, afgelopen dinsdag hebben we besloten om toch naar Zwijndrecht te gaan, dus zo geschiedde. Ca. 08.30 uur komen we de aula van het Develcollege binnen, waar het al erg druk is.
Tijdens de koffie lopen we Patrick Vanderstukken tegen het lijf en niet veel later ook Daniël en Clement, drie Belgische wandelaars uit het wandelmee tijdperk, een leuk weerzien. Voor de start is ook de burgemeester van Zwijndrecht aanwezig. Vandaag wordt er in groepen gestart met een tussenpauze van 10 minuten i.v.m. het voetveer naar Puttershoek.
Maar het zou nog een hele toer worden om daar te komen, maar dat later. Als we van start gaan, krijgen we eerst het Develpark en wandelen we langs de Devel richting de Arboretum tuin. Bij pijl 12 slaat iedereen rechtsaf zoals beschreven en gepijld, maar even later komen we al wandelaars uit de kopgroep tegen, we horen ze wel mopperen over wat pijlen, maar niemand doet daar wat mee. Na wat modderige dijkjes en door wat rietlanden nabij het Develbos, blijkt dat we helemaal verkeerd zitten, ja ook de routecontroleurs.
Na wat heen en weer gedoe gaan we verder en worden we terug geleid naar punt 12, al waar we recht door hadden gemoeten. En dat geldt voor alle ruim 300 wandelaars, dit was nog nooit voorgekomen in het bestaan van Ws. Maar ik moet wel zeggen dat we een heel mooi stuk hebben gehad, en dat we niet veel hebben dubbel gelopen. Vanaf hier gaan we naar het voetveer naar Puttershoek en hebben er dan 10 km. opzitten, ruim 3 km. meer dan oorspronkelijk de bedoeling was. adat we de Oude Maas zijn overgezet, zijn we in Puttershoek, de geboorteplaats van de bekende Nederlandse oud-schaatser Kees Verkerk. We gaan verder door de Hoekschewaard, via een schapendijk en wat andere dijken bereiken we soeppost, waar vandaag erwtensoep op het menu stond, en voor € 0,50 kon je er ook nog roggebrood met spek bij krijgen (echte winterse kost).
We gaan verder en gaan door weilanden, intussen is het wat beginnen te regen, even later moeten we over prikkeldraad klimmen om op een smal pad verder te gaan, ook nu regen en een erg gure wind. We gaan een zeer modderig en lang pad door een bos om dan het pad te vervolgen langs de Oude Maas. Het pad is slecht begaanbaar, ook door dat de dooi enkele dagen zijn intrede heeft gedaan, het is glijden en glibberen. Als we uiteindelijk, zonder een valpartij weer asfalt onder de voeten hebben zien we de tunnelingang, die ons onder de Oude Maas door zal leiden, een imposante ervaring…. Lopend onder het water door. Aan de andere kant van het water worden we opgevangen door de voorzitter van WS die ons adviseert even van het parkoers af te wijken, aangezien het parkoers hier ook zeer modderig is. We volgen nu de Oude Maas tot in Heerjansdam, waar we de grote rust hebben bij de tennisvereniging ‘Heer Jan’.
Na een bak koffie en enkele broodjes gaan we weer op pad, niet veel later weer wat regen en nu recht tegen de wind in. We komen dan weer aan bij het Develbos, al waar we vroeg in de tocht ook zijn geweest, maar nu zitten we op het goede pad. Het Develbos is een jong bos en nog volop in ontwikkeling. We slingeren door dit gebied, wel zwaar wandelen, drassig, modderig en ongelijk, maar wel WS-waardig. Als we bij het kerkje aan de Kijfhoek zijn krijgen we een routewijziging, in een verkorte versie gaan we op pad naar de koffiepost. Wel zie je dat veel wandelaars al een alternatieve route hadden genomen. Als we via trappen op, het viaduct over gaan, en weer trappen af bereiken we niet veel later de koffiepost.
We nemen een korte rust, zitten even wat te kletsen met Daniël en Clement en even later komt ook Bertus (W4W) er bij zitten. Na de koffiepost gaat de tocht verder als een stadswandeling, via Hendrik-Ido-Ambacht naar Zwijndrecht. Maar voor we daar zijn komen we via een beeldentuin aan de Oude Maas. Daar kunnen we genieten van een mooie skyline, niet veel verder is de fruitpost, die wij links laten liggen en meteen doorgaan. Het is nu nog enkele kilometers voor we het Develcollege bereiken. We melden os af, laten de boekjes stempelen, binnen word de sfeer verhoogd, door een koor, wat Hollandse smartlappen zingt. We hebben vandaag weer een mooi, ‘avontuur’ beleeft bij een Ws-waardige tocht.