Zaterdag 3 mei was de eerste wandeldag van de Bevrijdingstocht 2025.
De verzamelplaats was Winschoten aan de Stikkerlaan 4.
In het gebouw Oud Winschoten was een museum ingericht met oude dingen uit de tweede wereldoorlog.
Zo hingen er ook bevrijdingsjurken.
Door enkele wandelaars werd de tocht ook gelopen in zo'n kleurrijk bevrijdingsjurk.
Achterin het gebouw waren foto's van alle burgemeesters te zien van 1825 tot heden.
In 1825 kreeg Winschoten stadsrechten van koning Willem I.
De 32 km lopers vertrokken allen vanuit deze startlocatie.
Wij werden met bussen vervoerd naar onze startlocatie te Nieuw Scheemda.
Jammer was het, dat onze bus pas om kwart voor tien vertrok.
Ons wandeltempo is in de loop der jaren afgezwakt.
Dit had nu tot gevolg dat we niet aan alle bijzonder activiteiten optimaal konden deelnemen.
De bus deed er ongeveer een half uur over.
Door de vele smalle wegen kon de bus niet hard rijden, m.u.v. een kort traject over de A7-snelweg.
We werden afgezet bij de Kerk van Scheemda.
Voordat we deze kerk ingingen, bekeken we het mooie geglazuurde betegelde bankje met opschrift Nieuw Scheemda 't Waar aan beide kanten.
Langs het Buiten Nieuwediep werd koers gezet naar 't Waar.
Na 't Waar dwaalden we naar het Hondhalstermeer over vrij liggende fietspaden.
Daarna kwamen we door Wagenborgen.
Aan bijna elke lantaarnpaal was een foto bevestigd van een lid van de Canadian Scottish Regiment.
Bij de Petruskerk was een rust- en stempelpost ingericht.
We lieten ons de groentesoep goed smaken.
Ook bekeken we de kerk van binnen.
Meteen na deze post kwamen we langs Hotel Klaver Vier.
Hier hadden we van 29 november tot 1 december 2024 overnacht.
Toen deden we mee aan de
De Bok van Siddeburen tocht vanuit Siddeburen, die door de FLAL werd georganiseerd.
We verlieten de doorgaande weg over de Kokslaan.
Onder dit straatnaambord staat: Geert Kok, Wagenborgen † 23-4-1945, verzetsman, onderduikgever.
Op 22 april 2025 werd dit bord op gepaste wijze en met veel aanwezige belangstellenden onthuld door de initiatienemer, de kleinzoon van Geert Kok.
Even verderop werden we ingehaald door twee dames die in een bevrijdingsjurk liepen.
Nu werd koers gezet naar Nieuwolda.
We staken de Provinciale weg N362 over.
In Scheve Klap liepen we langs de Hondhalstermaar en de Termunterzijldiep.
Na uitzicht op de haven van Nieuwolda, hadden we een rust bij 't Trefpunt.
We lieten ons de koffie hier goed smaken.
Achterin het café was een museum ingericht met beelden uit de tweede wereldoorlog.
Aan een zijmuur hingen ingekleurde tekeningen van Nederland.
Door het mooie zonnige weer zaten veel wandelaars buiten op het terras.
Wij kozen ervoor om binnen te zitten.
Ook in Nieuwolda stond een mooi geglazuurd bankje. Maar hier stond niet de plaatsnaam op.
Bij Hoofdstraat 119 te Nieuwolde liepen we nog achter het huis langs.
Er lagen strobalen waarop je kon zitten.
Er zou spoedig iemand wat gaan vertellen.
Wij sloegen de uitnodiging af vanwege tijdgebrek.
We hadden nog 6 km te gaan en we wisten niet wat ons nog te wachten stond.
Want het was inmiddels al 3 uur en we moesten voor 5 uur bij de finish zijn. Later bleek dat die eindtijd niet strak werd gehanteerd. Maar dat wisten we toen nog niet.
Op een website waar huizen te koop staan, stond dit huis te koop voor € 925.000.
Buiten Nieuwolda werden we ingehaald door een meisje van 12 jaar.
Zij liep met haar moeder en een opa de lange afstand van 32 km.
Liever waren ze voor de 20 km route gegaan, maar die afstand liep niet door hun woonplaats Scheemda.
Het meisje van 12 jaar kon aangeven als het niet meer ging, want dan zou ze door haar vader worden opgehaald.
Maar vooralsnog wilde zij de hele afstand lopen.
Tot aan Oostwolderhamrik kwamen we langs twee grote gele koolzaadvelden.
In Oostwolderhamrik kwamen we o.a. langs Huize Hoogheem.
In Woldendorp, het eindepunt van deze dag, kwamen we langs de Petruskerk.
We waren te vermoeid om deze kerk te bekijken.
Maar de volgende dag hadden we nog een kans.
Om 16.58 werd het eindpunt bereikt.
Groot was de teleurstelling in Woldendorp dat we een uur moesten wachten tot de bus ons naar Winschoten terug zou brengen.
Later hoorden we dat wandelaars, die om 1 uur waren gefinisht, tot 3 uur moesten wachten voordat de eerste bus kwam.
Toen wij dan rond half zeven in Winschoten aankwamen, reden we eerst naar de Jumbo en kochten ieder een halve liter kwark met een lekker smaakje.
Ook kochten we krentenbollen voor de zondag.
Met de auto reden we vervolgens naar Delfzijl met onderweg een flinke regenbui.
Net als in Winschoten hadden we in Delfzijl een overnachting geboekt tegenover het treinstation.
Het was deze dag, enigszins tegen de verwachting in, best een aardige dag geworden.
