Op zaterdag 6 april 2024 liepen wij een traject van het Pronkjewailpad-Zuidroute.
De etappe van de maand april voerde vanuit Hoogezand.
Bij de start vanuit theater Kielzog troffen we enkele bekenden en onbekenden.
Er kon in een groep gelopen worden.
Wij kozen er echter voor om ons eigen tempo te volgen.
Dat resulteerde uiteindelijk wel dat we op de rustposten elkaar wel weer zagen.
De route voerde aanvankelijk langs de Abraham Kuijpersingel.
Daarna dwaalden we door Kropswolde naar Beachclub Vifero.
Beachclub Vifero, gelegen aan het Zuidlaardermeer, is sinds 2019 eigendom van Chris en Annemiek van Houdt. De naam ‘Vifero’ is een samenvoeging van de namen van hun drie dochters: Vieve, Feline en Rosalin. De beachclub staat bekend om zijn gastvrijheid en service, en biedt een unieke ervaring gedurende het hele jaar.
Beachclub Vifero ligt aan Strand Meerwijck.
De geschiedenis van Strand Meerwijck is nauw verbonden met de ontwikkeling van het recreatiegebied Meerwijck. Dit gebied, met een oppervlakte van 20 hectare, is tussen 1965 en 1975 aangelegd1. Het ligt in de buurt van Kropswolde, een dorp met een lange geschiedenis die teruggaat tot de Middeleeuwen, toen het mogelijk een bedevaartplaats was.
In de loop der jaren heeft Kropswolde zich ontwikkeld van een agrarisch dorp naar een woondorp met een recreatieve inslag. De aanleg van het recreatiegebied Meerwijck, inclusief het strand, is een onderdeel van deze transformatie. Het gebied biedt nu veel recreatieve voorzieningen, waaronder een groot zandstrand, een strandpaviljoen, een camping en een jachthaven.
Meerwijck zelf is een villawijk of buurtschap die bestaat uit vrijstaande woningen aan de rand van het Zuidlaardermeer. De naam van de wijk is overgenomen van de buitenplaats Meerwijk bij Midlaren aan de overzijde van het meer. Deze buitenplaats werd in 2009 herbouwd als villa. De wijk Meerwijck en het recreatiegebied zijn belangrijke onderdelen van de lokale gemeenschap en trekken bezoekers aan voor zowel ontspanning als recreatie.
Het Zuidlaardermeer, ook wel bekend als het Wolfsbargemeer, heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen. Oorspronkelijk werd aangenomen dat het meer zo’n 8.000 tot 5.000 jaar geleden was ontstaan door de interactie tussen veengroei en de getijden van de rivier de Hunze. Echter, recent onderzoek suggereert dat het meer veel recenter is gevormd.
In de 17e eeuw werd het gebied aan de westzijde van het meer populair bij rijke burgerfamilies die er buitenplaatsen lieten aanleggen. Enkele van deze buitenplaatsen waren Meerlust, De Bloemert en Meerwijk, waarvan nu alleen Meerlust nog over is. Het meer is tegenwoordig een geliefde plek voor zeilers en biedt verschillende jachthavens langs de Drentse kant, zoals De Bloemert, Plankensloot en Meerzicht, en aan de noordzijde bevinden zich de jachthavens de Rietzoom en de Leine, evenals het recreatiedorp Meerwijck.
Het Zuidlaardermeergebied omvat het Zuidlaardermeer met haar oevers en de omliggende polders. Het gebied wordt beheerd door stichtingen zoals Het Groninger Landschap en is aangemerkt als Natura 2000-natuurgebied1. Door de eeuwen heen heeft het gebied verschillende veranderingen ondergaan, waaronder overstromingen in de 12e eeuw die de vorming van het meer beïnvloedden en de afsluiting van het Reitdiep in de 19e eeuw, wat een einde maakte aan de getijdenbeweging in het meer.
Door bosgebied liepen we naar Vogelkijkhut Kropswolderbuitenpolder.
We hoorden iemand zeggen dat de ijsvogel net was weggevlogen.
De Kropswolderbuitenpolder is een natuurgebied en voormalig waterschap in de gemeente Midden-Groningen. Het gebied van ongeveer 260 hectare werd opgericht op 13 november 1800 en in 1868 werd de Foxholsterbuitenpolder toegevoegd. In de loop van de 20e eeuw is de voormalige landbouwgrond omgevormd tot een natuurgebied. In de jaren '90 werden de eerste waterplassen aangelegd en een oude meander van de rivier de Hunze uitgegraven. Het gebied dient ook als waterbergingsgebied bij extreme wateroverlast
De vogelkijkhut in de Kropswolderbuitenpolder, gelegen aan het Polderpad, is een fantastische plek voor vogelliefhebbers. Het biedt een uniek uitzicht op het waterrijke natuurgebied waar verschillende vogelsoorten te spotten zijn, zoals de Winterkoning, Tjiftjaf, Koolmees, Fazant, Kuifeend, Krakeend, Wilde Eend, Blauwe Reiger, Wintertaling, Bergeend, Pijlstaart, Grauwe Gans, Zanglijster, Merel, Vink, Boomklever, Roodborst , Appelvink en zelfs de IJsvogel.
De hut is het hele jaar door te bezoeken en is ook toegankelijk voor personen die slecht ter been zijn, dankzij een aangelegde rolstoelbaan.
Het is een ideale plek om te genieten van de natuur en de rust die het gebied uitstraalt.
De Kropswolderbuitenpolder zelf is een moerasachtig natuurgebied dat een ideale broedplaats vormt voor moeras- en watervogels.
Het ligt in het stroomgebied van de rivier de Hunze, dichtbij Hoogezand, en is een onderdeel van het beheer door Het Groninger Landschap.
Nu volgden we het 2 km lange Polderpad dat fraai foor de Kropswolderbuitenpolder liep.
Door het mooie, zonnige en warme weer, er was 24 graden voorspeld, reden hier nu ook talrijke fietsers.
Bij Koetze Tibbe stond een picknickbank waar we dankbaar gebruik van maakten.
Hier kwam ook het groepje van acht wandelaars aangelopen.
Het Foxholstermeer, oorspronkelijk Boelemeer genoemd, heeft een interessante geschiedenis die nauw verbonden is met het dorp Foxhol en de regio Midden-Groningen. Het meer is ontstaan door vervening, waarbij de grond zover werd ondermijnd dat het gebied onder water kwam te staan1. Deze vervening heeft geleid tot de vorming van het meer en de omliggende natuurgebieden, zoals de Kropswolderbuitenpolder en de Westerbroekstermadepolder
.
In de late middeleeuwen ontstond er een nederzetting bij het Foxholstermeer, wat belangrijk was voor de ontwikkeling van Foxhol.
De aanwezigheid van het meer was cruciaal voor de visserij en vogelvangerij, die veel inwoners uit de stad aantrokken om hun geluk te beproeven.
Later, in de 17e eeuw, werd het gebied populair bij rijke burgerfamilies die er buitenplaatsen lieten aanleggen.
De industriële ontwikkeling van het gebied nam een vlucht toen de Groninger industrieel W.A. Scholten in 1842 zijn eerste aardappelmeelfabriek vestigde aan de oostzijde van het meer vanwege het zuivere water.
Door de jaren heen heeft het Foxholstermeer verschillende veranderingen ondergaan, waaronder plannen voor drooglegging en de bestemming van een deel van het meer voor industriële doeleinden.
Het meer en de omliggende gebieden zijn nu belangrijk voor natuurbehoud en recreatie, en functioneren ook als noodwaterberging. Aan de oostzijde van het meer staat sinds 2004 de Amerikaanse windmotor Koetze Tibbe, een rijksmonument dat oorspronkelijk uit 1936 dateert.
De Koetze Tibbe is een maalvaardige Amerikaanse windmotor die in 1936 werd gebouwd door de firma Bakker en Hamming uit Uithuizen. Oorspronkelijk was deze molen bedoeld voor de bemaling van de Ten Boersterpolder bij Ten Boer en verving een spinnenkopmolen die een jaar eerder was gesloopt. Na verschillende eigenaren en locaties te hebben gehad, werd de Koetze Tibbe uiteindelijk aangekocht door Het Groninger Landschap. Na een restauratie in 2004 is de molen herplaatst aan de oostelijke oever van het Foxholstermeer, waar hij nu het natuurgebied de Kropswolderbuitenpolder bemaalt. De molen is niet geopend voor publiek, maar kan wel tot op enkele meters benaderd worden. Het is een gemeentelijk monument en draagt bij aan de instandhouding van het lokale erfgoed.
Nu volgden we het Molenpad naar molen De Hoop.
Hier kregen we een pronkjewail.
Het betrof een bepaalde soort afsluitclip.
Molen "De Hoop" is een korenmolen in Kropswolde, beheerd door Mulder Pot. Deze molen is gespecialiseerd in het ambachtelijk malen van meel op traditionele wijze met molenstenen. Het meel wordt voornamelijk gemaakt van regionale granen zoals tarwe, rogge en spelt. Veel van de producten van Mulder Pot hebben het keurmerk Gegarandeerd Groningen, wat staat voor ambachtelijke kwaliteitsproducten geproduceerd door Groninger ondernemers.
De molenwinkel bij "De Hoop" biedt een uitgebreid assortiment aan meel en bloem voor thuisbakkers, evenals bakbenodigdheden en streekproducten.
Een halve km verderop was Natuur- en milieueducatie.
De ingetekende route op de GPS klopte hier niet.
Dat kwam doordat een toegangsdeur op slot zat.
Daarop liepen we er wel naar toe via de hoofdingang.
Natuur- en milieueducatie (NME) in Hoogezand biedt een breed scala aan educatieve activiteiten en programma’s gericht op natuurbeleving voor zowel kinderen als volwassenen. Het centrum, gelegen in een prachtige omgeving, is een recreatieve trekpleister waar bezoekers kunnen leren, kijken, voelen, ruiken en proeven van de natuur.
Bij NME Hoogezand kun je ook genieten van de natuurtuin, de kinderboerderij, en diverse activiteiten en evenementen die door het jaar heen worden georganiseerd.
Verder liepen we door het Gorechtpark.
Het Gorechtpark heeft een rijke geschiedenis.
Het park is vijftig hectare groot en werd in de jaren zestig van de twintigste eeuw aangelegd.
Het bevat een hertenkamp, een kinderboerderij, en de Gorechtvijver, die 's winters als ijsbaan dient.
In 2006/2007 werd het park heringericht, waarbij de mogelijkheden voor outdooractiviteiten werden uitgebreid en een deel van het hertenkamp werd omgebouwd tot een Natuur en Milieu Educatiecentrum (NME) met een natuurtuin.
Kunst is ook een belangrijk onderdeel van het park. Het oudste kunstwerk is een sculptuur van een Drents heideschaap, gemaakt door Willem Valk in 1958, en in 2008 bij Natuurhuis 't Gooregt geplaatst. Andere kunstwerken omvatten de Stormvogel (1987) van Egbert Hanning en een zonnewijzer (1994) gemaakt door Chris Verbeek in samenwerking met scholieren.
Daarna was het nog twee km naar het eindpunt.
De groep van 8 man zat bij de finish bij elkaar en we werden uitgenodigd en er bij te komen zitten.
We sloegen de aanbieding af omdat we met de uurbus van 16.05 uur naar Groningen wilden rijden.
Want we hadden nog een lange thuisreis
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
