In het weekend van 24 en 25 september 2022 werd het wandelfestival Tocht om de Noord (TodN) georganiseerd. Elke dag was de start nabij station Zuidhorn en de finish lag elke dag nabij station Grijpskerk. Op de zaterdag was er een zuid route en op de zondag een noord route. Wij hadden een overnachting geboekt bij een hotel in Aduard. Dat lag op 3¼ km met de OV-fiets vanaf station Zuidhorn. Om de 6000 deelnemers goed te reguleren waren en starttijden toegewezen. Eerst vertrokken de 40 km lopers en daarna de wandelaars op de korte route. Tot de laatste groep behoorden wij en hadden beide dagen een starttijd van 8.02 uur.

Op zaterdag 24 september begon de wandeling bij het gemeente huis van Zuidhorn. Verschillende huizen waren zo mooi dat ze op de gevoelige plaat werden vastgelegd. Zuidhorn ging naadloos over in Briltil. De inwoners van Briltil hadden veel werk van TodN gemaakt. In Briltil werden we welkom geheten door statig uitziende mannen die voorlazen dat Briltil ook al heel lang bestond. Talloze foto’s van vroeger waren opgehangen. Sommige bewoners hadden zich fraai uitgedost. Een vrouw wilde, nadat ik een foto van haar had gemaakt, samen met mij op de foto. Bij het voormalige PTT gebouw was het PTT-embleem nog zichtbaar op de voorgevel.

Langs het Niekerkerdiep werd Briltil in zuidwestelijke richting verlaten. Aan het einde van het Niekerkerdiep Zuidzijde staken we het Niekerkerdiep over en liepen verder over de Niekerkerdiep Noordzijde tot aan het einde van deze smalle weg. Dat was bij een boerderij in buurtschap Faan. Hier was een rustpost. We wierpen hier ook een blik in de koeienstal. Het bleek een vrij grote koeienstal te zijn.

We staken het Niekerkerdiep weer over en volgden een pad door een weiland. We staken de doorgaande weg van Zuidhorn naar Niekerk (Millinghaweg) over en volgden de Maarsweg, een half verharde weg. Over het Hoge Voetpad liepen we naar het centrum van Niekerk. Halverwege daar naar toe lag op een witte bank een boer die ziek was van de stikstof problematiek. Om hem op te vrolijken stonden meerdere bossen bloemen bij hem. Aan een hekwerk hing een grote bak met “paracetamol” als wandelvoer aangeboden door de zieke boer. De aangeboden pilletjes “paracetamol” smaakten naar pepermunt.

In Niekerk was de stempelpost in dorpshuis De Rotonde. Langs beeld De Haringeters werd koers gezet naar de Liudgerkerk. 10 fraai uitgedoste dames zongen ons een mooi lied toe in de kerk. We troffen hier een wandelaar uit Barchem. Hij vertelde aan zijn medewandelaarster dat ik er om bekend sta dat ik veel foto’s maak. Later bleek dat ook duidelijk omdat het aantal gemaakte foto’s die dag 173 bedroeg. Lang de Zandumwerweg stond een oude ANWB praatpaal die er echter wel als nieuw uitzag. Door het indrukken van een knop werden 9 rijmpjes voorgelezen. Bij sportcentrum Eekeburen liepen we door een gebouw waar veel damp of rook hing waar de route doorheen voerde. Dit was voor ons het minst aantrekkelijke deel van de route.

Na voornoemd Sportcentrum liepen we om de Ignatius kerk te Oldekerk. Een muziekgroep was hier net aan het spelen. Op een schoolplein zaten 2 kinderen in een klein houten keet en verkochten ijsjes. Het was opdat moment geen weer om een ijsje te eten. Dat zeiden wij ook tegen de kinderen waarop zij reageerden met: dat klopt wel maar het zijn wel lekkere ijsjes. Na kruising met de Eekebuursterweg stond bij een parkeerplaats een zanggroep die een Nederlandstalig repertoire had. De ter plaatse aanwezige uitbater serveerde lekkere koffie.

Nu volgde een traject door een bosgebiedje. Halverwege een langwerpige vijver was een zelfbedieningspont die echter niet in de route was opgenomen. Verderop in de vijver was een brug die meer geschikt voor durfallen was en mooi zichtbaar was vanaf de heuvel. Om de heuvel liep ook een pad en de meeste wandelaars liepen om de heuvel heen waardoor zij deze fraaie brug niet gezien zullen hebben.

We kwamen uit op de Kuzemerweg in buurtschap Kuzemer. We sloegen bij nummer 22 af naar het Paardenrusthuis De Kuzemer waar tevens Pim Pam Poentje kinderopvang mogelijk was. Zowel in de stal als buiten stonden de paarden veelal met zijn tweeën bij elkaar. Over een andere route liepen we weer terug naar de Kuzemerweg. Een ronding in de weg gaf aan waar het Kuzemer klooster vroeger heeft gestaan. De 60 nonnen die vroeger in dit klooster verbleven behoorden tot de Orde van de Premonstratenzers. Later stonden nu ook nonnen langs de weg. En later ook een joker in een groen/rode outfit.

We staken het Wolddiep over en troffen opnieuw nonnen en ook weer de joker. In een tuin was een vlag met het wapen van Groningen te zien met in het midden een ronde afbeelding die op een biermerk leek maar waarin nu “Kuzemer buurt” stond. Langs de Kerkweg in Kuzemerbalk troffen we een marskramer. Hij vroeg of we wat bij hem wilden kopen want hij had alles bij zich. Ik vroeg of hij wandelsokken bij zich had. Nee, alleen dat artikel had hij niet bij zich. We vonden dat wel vreemd. Want als je naar een wandelevenement gaat dan zou de marskramer een paar wandelsokken toch minimaal mee moeten nemen.

Een klein bordje verwees naar Preikestolen maar wat hier mee precies werd bedoeld kon ik ook op internet niet vinden. In Noorwegen is Preikestolen een klif. We liepen hier over de Kerkweg. Mogelijk gaat het om het woord preekstoel. In Nederland zijn bij slechts 8 kerken een preekstoel van baksteen en mogelijk is dat hier in Sebaldeburen ook zo. Bij Dier en speelweide ’t Trefpunt stond Coos, die vooruitgelopen was, stil bij een bord van een grote gorilla. Alleen de kop was weggehaald. Je kan wel raden dat ik Coos daar op de foto kon zetten. Nog voordat dorpshuis ’t Spectrum werd bereikt kwamen we langs een vrouw en een kind in een mandje. Tot het laatste moment sprak zij Gronings en daar was voor ons niet veel van te verstaan. Maar het was wel weer leuk gespeeld.

Bij het dorpshuis was weer een rustpost. Bij een optredend koor troffen we de eerder genoemde joker weer. Toen hij bij het koor plaatsnam zei de koorleider dat ze mogelijk een nieuw lid hadden maar dat hij zijn outfit wel t.z.t. moest aanpassen. Na het dorpshuis stond in een omrasterd gedeelte fraai het wapen van Sebaldeburen. Ervoor was voor deze gelegenheid een kist met 4 sleutels geplaatst. Dit is namelijk ook in het wapen verwerkt. Vervolgens kwamen we bij de Kerk van Sebaldeburen, die we ook van binnen bekeken. In een weiland zagen we een zwart paard met veulen.

De volgende doorkomstplaats was Grootegast. Na herberg “in de Grote Gast” kwamen we langs het Raadhuis. Het gebouw stond gedeeltelijk in de steigers. Bovendien stond er een donkerblauwe bestelbus voor waardoor de foto van dit gebouw minder mooi is. Op het Marktplein was een rustmogelijkheid. We zagen hier vanaf vanwege de harde muziek. We troffen hier bekenden van de FLAL. Voor kleine kinderen was hier een mooi opblaasbaar kasteel.

Bij het museumplein waren drie musea onder 1 dak waaronder het Victory museum. Dit museum beeldt de geschiedenis uit rondom de bevrijding door de Canadezen in Noord-Nederland in 1945 met in het bijzonder de provincie Groningen. Nu volgden we paden door een natuurgebied dat tussen Grootegast en Lutjegast ligt. Op een splitsing borg een muzikant net zijn gitaar op vanwege de regen. Vlak daarna deden wij de regenponcho aan. Over een traject van het Abel Tasmanpad werd Lutjegast bereikt. Volgens de ingetekende route moeten we vlak langs De Baak zijn gekomen maar het is ons helaas niet opgevallen.

Bij de Christelijke Basisschool ’t Fundament was een Abel Tasman plaquette in een muur geplaatst. Even verderop liepen we door het Abel Tasman museum. We troffen hier in levende lijve Abel Tasman. Dat kwam mede doordat in het museum mensen in klederdracht liepen. Even verderop kwamen we langs de Hervormde kerk met begraafplaats. Bij Huize Rikkerda was een muziekgroep naar binnen gegaan vanwege de regen

Lutjegast werd verlaten over de Abel Tasmanweg. Bij een boerderij waren drankjes van Friesland Campina te krijgen. Bij Westerzand hadden we bij een rustpunt.nl een rust. We lieten ons hier een bakje groentesoep goed smaken. Over het Buikstede pad werd het Van Starkenborg kanaal bereikt. Bij een auto van de brandweer deelde een voor mij bekende persoon o.a. komkommerschijfjes uit. Hoewel het weer wat begon te regenen deed ik de poncho vooralsnog niet aan. Een man uit Tilburg deed met moeite zijn poncho om zijn rugzak en ik hielp hem daarbij.

In Gaarkeuken begon net een groep Schotse doedelzakspelers met hun bekende muziek te spelen. Voor de openstaande brug bij de sluis in het Van Starkenborgkanaal kregen we in plastic verpakt een ijsdrankje aangeboden. Vlakbij stond ook een ijscokar met fraai schilderwerk. Aan de overkant van de brug heb ik op passerende wandelaars gewacht om nog een foto van de sluis te maken. Na de Westerhornermolen werd de spoorlijn nabij station Grijpskerk, waar net een trein vertrok, gekruist. Bij de finish werden we enthousiast onthaald. Dit ondanks het feit dat we nog een wandeldag te gaan hadden. We troffen nog een bekende dame die alle voorgaande 15 edities van TodN had meegedaan.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.