Wij liepen op donderdag 15 september 2022 de RS80 tocht vanuit Woubrugge na die op 5 maart werd georganiseerd. Met de auto reden we naar de start. Even voor 9 uur begonnen we aan de 25 km lange wandeltocht.

Als eerste liepen we naar de Woudwetering en volgden deze een tijdlang. Na de plaatselijke bakker, waar het lekker rook, kwamen we bij de PKN kerk. We liepen onder de Woubrugsebrug door en verlieten na een nieuwbouwwijk Woubrugge. We kregen zicht op Gemaal Cornelis den Hertog.

Het Cornelis den Hertog gemaal is genoemd naar de zoon van de toenmalige dijkgraaf van de Polder Vierambacht. Het gemaal verving de windmolens die zorgden voor de bemaling van de Vierambachtspolder sinds 1743. Er zijn twee centrifugaalpompen aanwezig, een Pannevis pomp uit 1910 en een Stork pomp uit 1922. Beide hebben een opvoerhoogte van 5,00 meter. Het gemaal werd in 1992 buiten gebruik gesteld en vervangen door een nieuw, naast het oude gelegen, gemaal. Het historische gemaal is in 1995-1999 gerestaureerd onder leiding van architect Pieter Verkade uit Alphen aan den Rijn.

De Woudwetering ging over in de Heimanswetering. Of die overgang voor of na de Vrouwgeestmolen, waar we dus ook langs kwamen, kon ik niet vaststellen. Verderop kwamen we langs een voormalige molen waarvan alleen nog de romp over was, maar zo te zien wel bewoond. De Heimanswetering mondde uit in de Oude Rijn. Deze rivier gingen we nu een kilometer volgen. We liepen onder de imposante koningin Maxima brug uit 2016 door en sloegen toen af.

In Koudekerk aan de Rijn liepen we langs de Lagewaardse Wetering. Bij een boerderij waar pompoenen werden verkocht begon het te regenen. Gelukkig konden we hier schuilen in een schuur. Bij de boerderij zaten 4 of 5 werklui aan een picknicktafel en uit de wind. Ze waren verbaasd dat we vroegen om te schuilen, maar spoedig hadden ook zij door dat het was gaan regenen.

Verder liepen we langs de Lagewaardse Wetering. Prachtig waren de talrijke, veelal oude, boerderijen langs de kant. Op 7 km was de eerste rust bij Sportpark Gruttolaan. Niet bij de voetbalvereniging, die destijds de officiële rust was, maar bij tennisvereniging Artesia omdat de voetbalkantine dicht was.

Ook de Lagewaardse Wetering mondde uit in de Oude Rijn. Dat was nabij het voormalige kasteel Groot Poelgeest. We bevonden ons inmiddels in Kouderkerk aan den Rijn. We kwamen hier langs de Brugkerk (genoemd naar de vlakbij gelegen Koudekerksebrug) en de Ontmoetingskerk. We volgden de Oude Rijn nu maar liefst ongeveer 5 km. We zagen hier meerdere boten varen, zowel rijnaken als ook pleziervaartuigen. Bij de Betonmortelcentrale Koudeker liepen we onder een hijskraan door die bezig was om grint uit een boot over te hevelen en bij dit overhevelen ging dat ook over ons wandelpad heen. Maar ter plaatse was een overdekking zodat de wandelaars en fietsers niet door vallende stenen konden worden geraakt.

Vlak voor de bebouwde kom van Leiderdorp sloegen we af. Even verder volgde ons afaltpad die over een dijk liep en alleen voor wandelaars was bestemd. Voor fietsers was een apart betonpad. We volgden de Ruigekade ruim 2 km. Daarbij hadden we zicht op de Meerburgermolen, Doeshofmolen en de Achthovense molen.

We kwamen bij de Doesmolenbrug, die net geopend was. Vanaf de brug hadden we zicht op de Doesmolen en Kalkmolen. Meteen na de brug voerde ons pad over een smal graspad dat eerst langs de rivier Does en later langs de Zuidzijdervaart liep. We staken de Wittert van Hooglandbrug over en liepen toen naar Hoogmade. In Hoogmade kwamen we langs de Onze Lieve Vrouwe Geboortekerk.

Op 4 november 2019 werd de rooms-katholieke kerk door een grote brand getroffen. Het dak ging helaas geheel verloren en ook de torenspits stortte in. Het lijkt er op dat de brand lijkt is ontstaan tijdens werkzaamheden aan de kerk. De brandweer had geasviseerd om het hele gebouw te slopen maar de muren en toren zijn echter blijven staan. De toren is nu stabiel en kan mogelijk behouden blijven

Ondanks de meegenomen 12 bruine boterhammen had ik toch nog trek gekregen. Bij de plaatselijke supermarkt kocht ik 2 bananen en een literpak lekkere drinkyoghurt met bosbessensmaak. Omdat ik dat literpak niet wilde meenemen heb ik het ter plaatse opgegeten. De bananen volgden later met de wandeling ook.

Opnieuw staken we de Does over. Nu via de Doebrug. Nu liepen we langs de Vlietkade met talrijke woonboten. Sommige woonboten waren haast een juweeltje om te zien. Een van de bewoners spraken we nog en ze zei dat ze er al 30 jaar woonde en nog geen dag spijt had gehad van de koop van de boot.

Nog voordat de Vlietmolen werd bereikt, liepen we over een graspad langs de Kromme Does. Vrij snel na de Vlietmolen was de officiële tweede rustpost. De denkbeeldige 15 km lopers hadden zich inmiddels aangesloten aan ons pad. Nu was voor ons ook deze post dicht en daarop vervolgden we ons pad over de grasdijk. Het was nu zwaar lopen. Enerzijds omdat de begroeiing over het pad hing waardoor het zoeken was waar je je voeten moest neerzetten en anderzijds vanwege de meerdere overstapjes, die behoorlijk hoog waren.

Na kruising van de Ofwegener Waterering volgden we de Plasdijk en de Oudelandsedijk terug naar Woubrugge. Beide -dijken waren geasfalteerd en dus makkelijk te belopen. De wandeltijd, inclusief rusten bedroeg 7,5 uur. Het was ondanks het vele asfalt, toch een aardige tocht geworden. En we hebben het getroffen met het weer.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor