Op
zaterdag 6 november 2021 organiseerde de FLAL de Diederick Sonoy wandeltocht Pieterburen. De start was vanuit het Dorpshuis. Met het openbaar vervoer waren wij de voorgaande vrijdag al afgereisd. In Groningen hadden we nog een stadsrondwandeling gemaakt alvorens door te reizen naar Pieterburen.
Na het inschrijving en het groeten en spreken van bekenden begonnen wij even na 9 uur op pad.
Als eerste liepen we langs het startpunt van het Pieterpad. Aan een witte paal waren allemaal verwijzingen naar plaatsen waar de naam Piet, Pieter of Peter in voorkwam. De plaatsnaam Pietermaritzburg (Stad in Zuid-Afrika) was met 9200 km de verst weg gelegen plaats. Daarna kwamen we langs een oud kerkje of een nevengebouw bij een grotere kerk, waar boven de toegangsdeur “Godsdienstonderwijs” zichtbaar was. Nu is dit een theeschenkerij, Domies kerk Toen geheten. Daarnaast lag de Petruskerk. Vanaf een lichte verhoging maakten we een foto van de kerk. Op de terugweg, vlak voor het einde van de wandelroute, kwamen we ook nog langs deze kerk.
Verder liepen we door Pieterburen over de Hoofdstraat en kwamen langs een mooi betegeld bankje dat aan beide zijden fotogeniek was. Meerdere keren stonden waarschuwingsborden voor overstekende katten. Net na het tweede bord kwam van links een kat met een rotvaart aangelopen. In een voortuin zagen we talrijke kaboutertjes staan. Aan het einde van de bebouwde kom sloegen we af over een betonpad. Ik liep hier nog even RD om een foto van het plaatsnaambord zonder diagonale rode streep te maken. De eerste km was nu afgelegd.
Nu volgden we het betonpad over 2 km voordat de volgende afslag was. Nog een km later kregen we, nabij een beeld van een wadloper, zicht op de Waddenzee. Op 7 km kwamen we bij 2 gedenkmonumenten van de aanleg van de Linthorst Homanpolder. Het somberste monument ging over de overleden arbeiders van de aanleg van deze polder door een noodlottig ongeval. Hoewel hier een picknickbank stond realiseerden we dat pas toen we weer een eind verder gelopen waren. Want we hadden al een tijdlang naar een bankje uitgekeken en nu er een was waren we vergeten dat we wilden rusten.
Verder liepen we over de Noordpolderweg. Bij de eerste boerderij lag een hoge stapel suikerbieten. Die waren kennelijk nog niet zo lang geleden geoogst want de asfaltweg was verderop modderig. De boer liet zich echter niet onbetuigd voor wat betreft de modder want een soort sneeuwruimer deed nu dienst als modderruimer, zie de foto in het fotoverslag.
We sloegen af en volgden nu een onverhard pad langs een watertje. Daarbij volgden we een traject van het 7½ km lange Andelster Ommetje. We liepen hier langs een meanderend riviertje dat in een gekanaliseerd riviertje overging. Bij het naderen van Den Andel kregen we zicht op molen De Jonge Hendrik en liepen langs een omgeploegd terrein. In Den Andel was op 11 km de enige binnenrust van de 25 km route. De 40 km wandelaars hadden hier tweemaal een rust.
Na de rust liepen we verder over De Streekweg. Het kwam ons hier wat bekend voor. Met de Noordroute van het Pronkjewailpad kwamen we in 2018 ook door Den Andel en hadden toen als stempelposten respectievelijk School de Holm, de Kerk en De Streekhof. Bij de kerk liepen we ook nog naar de vrijstaande kerktoren. De bomen rond de kerk waren getooid in fraaie herfstkleuren. We kwamen bij het haventje van Den Andel aan het einde van de Andelstermaar.
Bij de Hervormde kerk van Saaxumhuizen sloegen we af. De kerktoren werd gerenoveerd en stond in de steigers. 30 meter voor de kruising met de Oosterweg stond de laatste boom voor de kruising waaraan een pijl RD bevestigd was. Vier wandelaars voor ons stonden op de kruising stil omdat ze niet wisten welke kant ze op moesten. Het blijft natuurlijk steeds opletten op markeringen.
Over Eenrumersteek werd een boerderij bereikt waar 2 dixies stonden.
Over een vrij liggend fietspad kwamen we bij de Pieterbuurstermaar, die even verderop uitmondde in de Broekstermaar. Voordat wij de Broekstermaar volgden, werd deze overgestoken via een Hoogholtje. De Broekstermaar volgden we tot het plaatsje Broek. Op een splitsing kwam van links een auto iets langzaam aangereden. Hij liet ons voorgaan met de oversteek. Daarna ging de automobilist langs ons rijden met het raampje open. Het bleek een bekende wandelaar uit Swifterbant te zijn die de 25 km route er op had zitten.
De Pieterbuurstermaar werd weer opgezocht en gevolgd naar Pieterburen. Bij de Petruskerk in Pieterburen voerde de officiële route nog langs de kerk. Bovendien bestond de gelegenheid om de kerk van binnen te bekijken. Wij lieten dit kleine ommetje schieten omdat 5 minuten later de uurbus naar Winsum vertrok. Ondanks de vele verharde wegen en paden was het een hele mooie tocht geworden. De route voerde heel vaak over verkeersarme wegen. Wij danken de parkoers
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
