Pronkjewailpad Oostroute (3)

wandeltraject: Bellingwolde-Rhederbrug-Vriescheloo-Weddeheide-Wedde-Wessinghuizen-Höfte-Onstwedde

Op zaterdag 12 juni 2021 vervolgden wij onze wandeling over de oostroute van het Pronkjewailpad vanuit Bellingwolde. Over de ruim 2 km lange en brede sportweg liepen we (weer) naar het B.L.Tijdenskanaal. Dit kanaal volgden we naar Rhederbrug. Hier was bij Buurthuis De Brug weer een digitale stempelpost. Het kanaal werd opnieuw gevolgd tot aan het Veendiep. Hier sloegen we af. Langs de Veendiepplassen werd de Dorpsstraat van Vriescheloo bereikt. Daar op de hoek was achter een boerderij een groot opblaasbare speelplaats voor kinderen geinstaleerd. Zo te zien was het nog maar net geplaatst want de auto waarmee het opblaasbaar speelplaats was nog zichtbaar. Bij een boerderij waar ezels achter stonden was bij de inrit in staal de afbeelding van een ezel gemaakt.

Bij verschillende huizen zagen we boven de toegangsdeur drie ramen zitten die aan de bovenkant gebogen waren. Een heel apart gezicht was dat. Bij camping & Lunchcafe Noorderloo was weer een stempelpost. Dit keer was er een echte stempel voor op onze stempelkaart. We konden hier even lekker binnen zitten. Want buiten scheen de zon volop. De koffie smaakte hier prima, zodat we er nog een tweede namen. Verderop werd buurtschap Klontjebuurt bereikt.

De naam Klontjebuurt werd zo’n honderd jaar geleden gegeven aan het ?buurtschap?. In het buurtschap was veel bedrijvigheid. Er was onder andere een kleermakerij, cafe?, smederij, bakkerij, stelmakerij en manufacturenwinkel. De voormalig manufacturenwinkel is nu ‘t Klontje. Deze bedrijvigheid zorgde ervoor dat de mensen elkaar opzochten en ?samen klonterden?. De huizen staan hier, voor plattelands begrippen, dan ook dichterbij elkaar.

Nu werd het Engbert Drenthbos opgezocht en doorkruist. Bijna aan het einde van het bos kwamen we langs het Bostheater te Vriescheloo. We konden hier even lekker in de schaduw rusten. Het Bostheater was ook een digitale stempelpost.

Engbert Drenth was 27 jaar burgemeester van de gemeente Bellingwedde. Drenth was in de tijd dat hij burgemeester was ook voorzitter van een commissie die zich bezighield met de herinrichting van Westerwolde en het creëren van nieuwe natuurgebieden. Het bos was zo’n nieuw gebied. Het kreeg aanvankelijk de naam Vrieschelooster Bos maar werd in 2006 herdoopt in Engbert Drenthbos. De burgemeester werd zo geëerd voor zijn werk als commissievoorzitter.

Langs de Industrieweg te Vriescheloo stond langs de kant een oud, maar mooi opgeknapt en onderhouden bushokje van de GADO GADO, Groninger Autobusdienst Onderneming, was van 1924 tot 1998 een busonderneming in Groningen en Drenthe.

Verderop kwamen we bij Dorpshuis t Ganzenust. Omdat het dicht was moesten we digitaal stempel. Daarop werd molen De Korenbloem en Stee-en-Stoetje/Bed-and-Breakfast bereikt. We bestelden hier 2 koffie en kregen toen ieder een kannetje, goed voor 2 kopjes koffie en een plak cake. Nabij de molen stond een mooi betegeld bankje. Zoals haast altijd, was ook de achterkant van dit bankje de moeite waard om er een foto van te maken.

Langs de Wedderweg werden we ingehaald door een mercedes met caravan. Even later haalden wij de Mercedes met caravan weer in omdat de caravan een wiel had verloren. De bestuurder was bezig de caravan op te krikken. Hij had dit kennelijk al vaker gedaan want even later haalde hij ons weer in, met caravan.

Verder liepen we in westelijke richting. Na buurtschap Wedderheide werd de provinciale weg N368 (Blijham-Vlagtwedde) overgestoken. Nu volgde een smal graspad langs de N368. Toen we een dame met hond wilden passeren schrok de dame hevig. Hier loopt bijna nooit iemand, zei ze. Ze vroeg waar we naar toe liepen, want verderop was moeras en daar moesten we wel voor oppassen.

Bij Eetcafe De Leeuw in Wedde was een stempelpost. Toen we zeiden dat we een stempel voor het pronkjewailpad wilden hebben, vroeg zij welk pad we liepen. Want zij is ook stempelpost voor de Zuidroute. Als pronkjewail kregen we hier een zakje Puutje Slikkerij. Verder stond op het zakje snoep: Grunneger snoepkes oet onze regio, 100% netuurlek en zunder kleurstovven. De uitbaatster kwam nog even gezellig bij ons zitten.

Daarop werd Burcht Wedde bereikt. Bij de ingang zat een dame om kaartjes te verkopen. Toen wij om een stempel voor de pronkjewailkaart vroegen was zij verbaasd. Wij waren dit jaar de eersten die om een stempel vroegen want ze zei dat ze niet op de hoogte was dat de Burcht dit jaar een stempelpost was. Ze had dus ook geen stempel beschikbaar. Vanaf de Burcht naar de volgende stempelpost voerde de route heel fraai langs de Westerwoldse Aa. Nadat de rivier werd overgestoken verlieten we de gemeente Westerwold en liepen nu in de gemeente Stadskanaal.

We lieten de Geselberg, waar in de 16e eeuw heksen werden verbrand, links liggen. Klik HIER voor info over die heksenverbranding. https://www.deverhalenvangroningen.nl/alle-verhalen/de-heksenverbrandingen-te-westerwolde

Daarop werd ArtPhy te Wessinghuizen bereikt. Aanvankelijk keken we alleen even bij de ingang, maar wilden toen verder gelopen. We werden opgemerkt door de eigenaar. Hij vroeg of we koffie wilden hebben. Dat wilden we natuurlijk wel. hij vroeg of we haast hadden. Want in een koffiekan zat nog koffie die meer dan een uur oud was. Als we geen haast hadden dan zette hij voor ons verse koffie. In een grote koektrommel was nog voldoende keus. Het gebouw Artphy heeft een oppervlakte van 1000 m². En rondom ligt nog 7 ha. eigen grond.

De route voerde nu fraai door het stroomgebied van Mussel Aa. Bij uitkijktoren Ter Wupping was een digitale stempelpost. De uitkijktoren lag iets van de route af, maar de digitale stempel was vanaf de route wel beschikbaar. Na buurtschap Höfte werd Onstwedde bereikt. De eerste stempelpost was Bakkerij John Meinds. Dit was in principe een stempelpost waar je iets krijgt en we waren benieuwd wat dit kon zijn. Maar helaas, de bakker was tot 4 uur open en het was inmiddels half vijf. Bij Coop Jan Schut besloten we alleen een digitale stempel te halen. Het eindpunt van onze dagwandeling was bij de Nicolaaskerk te Onstwedde.

Henri Floor