Dommeldal tocht
We kwamen bij de A50-snelweg en volgden deze even parallel. Na oversteek van de A50 voerde de hoofroute steil over het talud naar beneden. In de routebeschrijving stond ook een alternatieve route vermeld.
Opnieuw werd de A50 snelweg gevolgd parallel tot na de brug over de Dommel. Langs de Dommel werd het centrum van Sint-Oedenrode bereikt. Bij de markt liepen we bij bakkerij Van Doorn naar binnen voor een cappuccino. We lieten ons de koffie-to-go goed smaken.
Opnieuw werd de Dommel opgezocht en even gevolgd. Langs een zijtak van de Dommel, de Visdommel werd koers gezet naar Park Kienehoef. Hier was bij Paviljoen Helden van Kien de eerste officieel koffie-to-go rust. Omdat er een lange rij van koffieklanten stond te wachten, besloten we door te lopen. Ook al omdat we bekenden van de OLAT wandelgroep Wandelen-op-Dinsdag zagen, die net verder liepen en waarmee we even verder opliepen.
Rita wilde eigenlijk in het klooster, maar haar ouders huwden haar op veertienjarige leeftijd uit. Haar echtgenoot bleek een enorme bruut te zijn. Rita werd moeder van twee kinderen. Nadat haar man was vermoord zworen haar zonen bloedwraak. Rita kon niet leven met het idee dat haar kinderen mensen zouden vermoorden. Daarom wenste zij dat haar kinderen zouden sterven. Dat gebeurde inderdaad en de bloedwraak werd niet uitgevoerd. Na de dood van haar kinderen was Rita alleenstaand en stond niets een gang naar het klooster in de weg. Dat Rita patrones van de wanhopigen is, zal op basis van haar levensverhaal niemand verbazen.
Ondanks dat Rita alleenstaand was, weigerde de kloosterorde van het Maria Magdalenaklooster in Cascia haar aanvankelijk op te nemen. Volgens de legende werd haar de toegang tot driemaal toe geweigerd. Nadat in een nachtelijk visioen Johannes de Doper, Augustinus en Nicolaas van Tolentino verschenen, brachten deze drie haar naar het klooster waarvan de poorten zich daarna vanzelf openden. Op Goede Vrijdag 1442 werd Rita gestigmatiseerd door een doorn uit de doornenkroon van Jezus Christus. De wond daarvan zou nooit meer genezen.
Aan een familielid vroeg zij op haar ziekbed in 1447 om een roos. Ondanks dat het winter was vond haar verwante een roos die zij kreeg. Op 22 mei van dat jaar stierf zij. Om deze reden krijgen zieken op de sterfdag van Rita op veel plaatsen nog steeds gewijde rozen. Tien jaar na haar dood werd haar lichaam opgegraven en dat bleek nog geheel intact te zijn. Het werd opgebaard in een glazen sarcofaag in de kerk van Cascia.
Toen de bebouwde kom van Sint-Oedenrode werd bereikt, in buurtschap Dommelrode, hadden we bij cafetaria De Koffer nog een koffie-to-go stop. We lieten ons een warme chocolade goed smaken. Even later werd het fraai Kasteel Henkenshagen bereikt.
Buiten Sint-Oedenrode werd de A50 snelweg overgestoken. Bij bushalte Kruispunt te Nijnsel hadden we nog een korte rust. Verderop werd nog een park met 15 kruiswegstaties, dat naast de Antonius van Paduakerk te Nijnsel ligt, doorkruist.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor