Reeuwijkse Plassen tocht

Op donderdag 25 februari 2021 reden we met de auto naar de Parkeerplaats Goudse Hout-Achterwillensebocht te Gouda. Deze parkeerplaats lag op ongeveer 400 meter van station Gouda-Goverwelle. Er waren twee redenen waarom we deze parkeerplaats als startlocatie namen. Enerzijds had dat te maken met de enige rustmogelijkheid onderweg. Deze rust lag nu voor ons op 11 km. Anders, voor het geval we de tocht niet zouden kunnen uitlopen, hadden we dan de mogelijkheid om met het openbaar vervoer makkelijk tot dicht bij de auto te rijden.
langs het Kale Jonkerpad te Gouda
langs de Burgemeester Lucassenlaan te Reeuwijk
Om 8:50 uur begonnen we aan de wandeling. Vanaf de parkeerplaats hadden we over het Bereklauwpad een aanlooproute van ongeveer 300 meter naar het Kale Jonkerpad. Daar pakten we de route op. Het hele onverharde Kale Jonkerpad volgend kwamen we langs het Volkstuinencomplex Nieuw Leven, een Heemtuin, een eerste, naamloze, plas en een clubhuis voor hondenliefhebbers en een clubhuis van de Goudse ren- en tourclub Excelsior.

Daarna staken we de sluis van het Reeuwijkse of Dubbeld Verlaat over dat in de Breevaarts lag en waarbij we uitzicht hadden op de Oude Molenstomp Reeuwijkse molen, thans een woning. Even daarna werd de officiële startlocatie Olympia bereikt. Uiteraard vervolgden we nu meteen de wandeling.

De sluis Het Reeuwijksche Verlaat of Dubbel(d) Verlaat is in 1604 in opdracht van de stad Gouda gebouwd ten einde een betere verbinding over het water te verkrijgen met het in het achterland gelegen Reeuwijk en Sluipwijk. De naam dubbel(d) komt voort uit de situatie die redelijk uniek was en nog steeds is. Vanaf de sluis loopt parallel aan de Breevaart, slechts door de smalle Oostlangekade gescheiden, de Molenvliet. De Breevaart vormt de verbinding met Reeuwijk Brug en de Molenvliet vormde een vaarverbinding, achter de Wethouder Venteweg en langs de Platteweg via de plas Elfhoven, met Sluipwijk. In de sluis kon dus geschut worden op de Molenvliet en/of de Breevaart. Vandaar de naam dubbel of dubbeld verlaat. In de recentere tijdsperiode is het Molenvliet in onbruik geraakt, wellicht mede vanwege de ontstane vaarverbinding tussen de Breevaart en de plas Elfhoven nabij De Groene Ree. In 1972 werd het Dubbel(d) Verlaat een enkel verlaat.
langs de ’s-Gravenbroekseweg te Reeuwijk
langs de ’s-Gravenbroekseweg te Reeuwijk
We staken de Breevaart weer over en volgden deze een tijdlang. We bevonden ons nu op het grondgebied van Reeuwijk. Tot aan de rand van het centrum van Reeuwijk hadden we achtereenvolgens aan onze rechterhand de plassen Elfhoeven en ’s-Gravenbroek als onderdeel van de Reeuwijkse plassen, waarnaar ook deze wandeling is genoemd.

We sloegen af over de ’s-Gravenbroekseweg. Langs deze oude weg stonden talrijke fraaie huizen. Langs de kant van de weg stonden houten palen, electriciteitspalen met bovengrondse stroomdraden. Door het zonnige weer en de talrijke sloten en plassen weerspiegelden de huizen en bomen fraai in het water.

Zonder dat de straatnaam veranderde, veranderde wel de plaatsnaam waardoor we nu liepen en dat was Sluipwijk. De plas ’s-Gravenbroek lag nog steeds aan onze rechterhand en aan de linkerkant lag nu de Ravensberg plas. Bij de plaatselijke PKN kerk van Sluipwijk was voor Coos eindelijk een beschut plekje voor een sanitaire stop.
Aan het eind van de ’s-Gravenbroekseweg en voor de Groot Vogelenzang-plas sloegen we af. Nu volgden we de Zoetendijk. Na de Hortemansbrug werd de Zoetendijk een fietspad. De huizen aan onze rechterhand lagen hier wel heel rustig. Om deze huizen te bereiken moest via een brug een brede sloot worden overgestoken. En elk huis had hier zijn eigen brug.
Aan onze linkerhand hadden we nog steeds de Ravensberg plas en aan de rechterhand was dat eerst de Klein Vogelenzang-plas. Daarna kregen we de grote Surfplas aan onze rechterhand. Bij deze overgang stond een picknickbank waaraan twee wandelaars zaten. Met inachtneming van 1½ meter afstand konden we er bij zitten.
langs de ’s-Gravenbroekseweg te Sluipwijk
langs de Zoetedijk te Reeuwijk
We bleven het smalle asfaltpad over de Zoetendijk overgaand in Oudeweg volgen. Bij huisnummer 88 of 90 sprak een man ons aan. Hij vroeg of we helemaal uit Driebergen kwamen lopen. We herkenden hem niet direct. Het bleek de chef-kok van pannenkoekrestaurant Princenhof te Driebergen te zijn. Hij had Coos, die voorop liep gezien, maar toen niet meteen herkend.

In Reeuwijk sloegen we af over De Steupel. Meteen aan onze linkerhand was voor ons een verrassing. Bij een particuliere tuin was een ingang waar een tafel met twee banken met zitkussens stonden en op de tafel stonden talrijke flesjes water, zowel met- als zonder koolzuur. En het woord “gratis”. Wij kozen voor een flesje zonder koolzuur ook wel plat-water genoemd.

Het was nu niet ver meer naar Mercatu waar we koffie konden krijgen. Vlak hiervoor was een café restaurant, waar ook koffie-to-go te krijgen was. Maar wij kozen voor Mercatu. Er stonden hier talrijke picknickbanken waarvan de meeste in de zon. Wij lieten ons de koffie goed smaken en namen er later nog een tweede.
langs de Zoetedijk te Reeuwijk
langs de Oudeweg te Reeuwijk
De nu volgende 2½ km liepen we door het Reeuwijkse hout. Dit fraaie natuurgebied ligt tegen de A12-snelweg aan waardoor het autogeronk wel vrijwel steeds te horen was.
De Surfplas werd weer opgezocht en een tijdlang gevolgd. De meeste bankjes langs deze plas waren bezet door fietsers en wandelaars, want het was deze week ook de voorjaarsvakantie voor o.a. midden Nederland.

We sloegen af over de Gravekoopsedijk. Deze doodlopende weg kwam uit op de Prinsendijk. Bij de voorinformatie stond de mededeling dat deze dijk heel erg modderig was maar dat er geen alternatief was. Toen wij de dijk naderden kwamen net twee wandelaars de dijk afgelopen. We vroegen hen naar de toestand van de dijk. De dijk was nu goed te lopen zeiden ze. Voordat we de dijk konden oplopen moesten we door een toegangshekje. Hieraan hing een pamflet met de mededeling dat de dijk door de pandemie zoveel wandelaars hadden getrokken dat daardoor het pad kapotgelopen was en erg modderig was. Geadviseerd werd om deze route te mijden. We herkenden dit pad van het Romeinse Limespad.
langs de Gravekoopsedijk
langs Twaalfmorgen
Aan het eind van de Prinsendijk staken we de Enkele Wiericke over en beklommen bij Gemaal Lange Weide de Wierickewachter uitkijkplatform. We hadden hier een prachtig panorama alle kanten op. Over het Wierickepad, een asfaltweg, werd Driebruggen bereikt. Hier sloegen we af over het Hoogeind. Dit was een mooie, maar smalle verkeersweg omzoomd met fraaie boerderijen en knotwilgen. Regelmatig moesten we aan de kant voor passerende vrachtauto’s. Om even de breedte van deze weg aan te geven, personenauto’s konden elkaar hier niet overal passeren.

We kwamen nog door buurtschap Hogebrug. Op de weg zagen we een doormidden gebroken kentekenbewijs deel1 van een snor-scooter op de weg liggen. Op marktnet.nl stond deze scooter te koop voor € 1300. Voor de spoorlijn Gouda-Utrecht sloegen we af.
We sloegen af over de weg Twaalfmorgen. Dit was de langste weg van deze wandeling, namelijk 2770 meter. Langs de kant stonden weer fraaie boerderijzen en andere woonhuizen. Aan onze rechterhand lagen nu achtereenvolgens de Roggebroek-plas, Kalverbroek-plas en de Vrijhoef-plas.
We kwamen weer op het Kale Jonkerpad uit en bij de afslag over het Bereklauwpad sloegen we af en werd de auto weer bereikt. Het was een prachtige wandeling geworden met prachtig zonnig weer

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor