lus 1 lus 2 Overloonse Duinentocht

Op dinsdag 8 september 2020 organiseerde de Wandelen-op-Dinsdag wandelgroep van OLAT de eerste pilot wandeltocht. De start was vanuit Overloon. Met de trein reden we via station Nijmegen naar station Vierlingsbeek. Hier wilden we met de OV-fiets verder rijden naar Overloon. Maar het lukte niet om een fiets uit de fietskluis te halen. Bij het invoeren van de OV-chipkaart bleek de tekst op de display onzichtbaar te zijn omdat de display bekrast was. Daarop besloten we lopend naar Overloon te gaan, een kleine 5 km. Nadat we 3 km hadden afgelegd reed een auto voorbij die even verderop bij een informatiekaart stopte. Er stapte echter niemand uit zodat we het voorgevoel kregen dat we de laatste 2 km met iemand konden meerijden en dat bleek het geval te zijn.

Rond half 10 kwamen we bij de startlocatie aan. Hier stonden al talrijke wandelaars op veelal 1,5 meter uit elkaar. 44 wandelaars hadden vooringeschreven en in groepjes van 6-8 man werd gestart. In elke groep zaten twee deelnemers die de route op hun GPS of smartphone hadden zitten. Er waren in totaal 6 groepen. Er waren twee lussen van 10 km uitgezet. Drie groepen liepen eerst lus 1 en de andere drie groepen liepen eerst lus 2. Er werd met een tussentijd van ongeveer 2 minuten gestart. Ondergetekende liep de 1e lus in groep 3. Door één van de coördinatoren werd gecontroleerd of iedereen die zich hadden opgegeven er ook daadwerkelijk waren. Een persoon was niet komen opdagen en een persoon had zich niet opgegeven. Toen de desbetreffende coördinator bij mij kwam, vroeg ze wat mijn naam was. Ik zat op dat moment gebogen op de grond om mijn schoenveters strakker te strikken. Omdat ik eerst dacht dat ze een grapje maakte gaf ik als antwoord "fikkie". Nogmaals vroeg ze mijn naam en toen ik mijn naam noemde zei ze o ja natuurlijk.

Nadat we de Venrayseweg waren overgestoken liep groep 2 ons even tegemoet. Zij hadden een afslag gemist. Na natuurgebied Het Helder werd de provincie Noord Brabant ingeruild voor de provincie Limburg. We liepen langs een plek waar een gat in de grond was gegraven en ernaast stonden twee oude melkbussen die al in een verre staat van ontbinding waren en helemaal verroest waren. We vroegen ons af wat hier in had gezeten. Later staken we het Afleidingskanaal en het verlengde van de Venrayseweg, dat inmiddels Overloonseweg heette, over. Bij oversteek van de Loobeek zaten wandelaars van de groep twee op de lage muurtjes van de brug. Nadat zij ons hadden gezien, liepen zij weer verder en konden wij op hun plek gaan zitten. Voor ons werd dit de 5 km rust. De begeleiders hadden ieder ook een plattegrond gekregen en daarop stond op 5,5 km de 5 km rust getekend. Toen wij daar later kwamen liepen we even verkeerd. Ikzelf liep achteraan gezellig met een medewandelaar te praten zodat ik dit niet opmerkte.

De sterk slingerende route voerde meerdere malen prachtig over bloeiende heidevelden en enkele keren zagen we jeneverbesstruiken staan. Deze zie je niet zo vaak meer. Na 10,2 km werd de grote rust bereikt. Dat was tevens de startlocatie. Toen wij daar als laatste aankwamen zagen we talrijke auto's staan met geopende achterkleppen waar de wandelaars rusten. Minder fortuinlijke wandelaars zaten op de harde ondergrond. Ikzelf voelde ervoor om op een bankje met leuning te zitten. Aan één van de coördinatoren had ik gevraagd hoelang de rust was en ze antwoordde dat de rust toch zeker een half uur was. Ik liep het bos in om iets geschikts te zoeken om op te zitten. Ook raadpleegde ik ondertussen de alle-bankjes-in-Nederland-app. Spoedig vond ik een bankje die niet op voormelde app stond, maar er nu wel op staat. Na zo'n 20 minuten liep ik weer terug naar de anderen. Wat bleek. Alleen de medewandelaars van mijn groepje stonden er nog. Ze hadden enigszins zenuwachtig zich afgevraagd wat er met mij gebeurd kon zijn.

De tweede lus verliep ook heel slingerend. Meerdere malen volgde de route MTB-paden waarvan ik niet zo gecharmeerd van ben. Een van de coördinatoren en tevens medewandelaar vroeg hoe ik het vond en daarbij vertelde ik o.a. van die MTB-paden. O, was zijn antwoord, maar dat soort paden vind ik juist heel erg leuk. Iedereen heeft zo zijn eigen persoonlijke mening. Opnieuw liepen we meerdere malen, naast bospassages over heidevelden. En verschillende malen was het heuvelachtig. Want we liepen hier per slot van rekening door de Overloonse Duinen.

De pauzeplek in deze lus lag op 6 km volgens de tekening. Wij hadden ook deze keer al eerder een rust gehad op slagbomen die bospaden afsluiten voor verkeer. Bij de officiële pauzeplek waren de fundamenten van een gebouw te zien. Het had de vorm van een kapelletje maar er stond geen infobord bij. Enigszins aan het eind van de wandeling kwamen we nog langs het grote Schaartven. Een paar honderd meter voor de finish verliet ik de groep. We liepen toen vrij dicht langs het Oorlogsmuseum Overloon. Met mijn museumjaarkaart kon ik gratis in het museum. Het was weer een hele mooie tocht geworden.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor