Pelgrimspad 2 van Born naar Spaubeek
Op maandag 3 februari 2020 liepen wij een traject van het Pelgrimspad 2. We begonnen in Born. Via Limbricht, Sittard, Windraak en Puth liepen we naar Spaubeek. Een wandeltocht op maandag doen we maar heel zelden. Nu was er een speciale gelegenheid om dat wel te doen. We waren namelijk op deze dag precies 1/3 eeuw getrouwd. We waren de voorgaande dag al naar Sittard afgereisd. Bij een Fletcher hotel hadden we voor 50 euro kunnen overnachten, inclusief ontbijt, maar exclusief 5 euro VVV-kosten.

Met de bus reden we van ons overnachtingadres via station Sittard naar Born. Coos was eerder met een vriendin begonnen met Pelgrimspad 1, van Amsterdam naar Den Bosch. Door omstandigheden was die vriendin afgehaakt. Coos besloot alleen het pad af te maken. Daarna vervolgde Coos met Pelgrimspad 2. Dat liep zij ook alleen tot Born. Nu vond Coos het wel zo gezellig als ik tot Maastricht mee zou lopen. Rond kwart voor negen begonnen we aan de wandeling. Het motregende af en toe licht. We hadden nog maar een paar meter gelopen of we zagen al een oude boerenhoeve waar Limburg ook zo bekend voor staat.

Na de Sint Martinuskerk lag, eveneens aan onze rechterzijde, kasteel Born. Aan de rand van Born stond een grote veldsteen waarop, voor ons aan de achterzijde, een heleboel namen in waren gegraveerd. We staken de A2-snelweg over en liepen nu naar en even later door het Limbrichterbos. We kwamen bij kasteel Limbricht. Hier konden we zowaar koffie drinken, en dat op maandagochtend als de meeste uitbaters in Nederland dicht zijn. Door een poort liepen we de binnenplaats op en zagen op een verhoging het eigenlijke kasteel liggen. We lieten ons de Latte Macchiato in het restaurant goed smaken.

Daarna liepen we door naar de naastliggende oude Sint Salviuskerk. We troffen hier een vrouw, die al 48 jaar getrouwd was, met een kleinkind waar we even mee aan de praat raakten. Van het kerkhof hadden we ook nog zicht op kasteel Limbricht. Na Limbricht kruisten we de N276/Hasseltsebaan en langs een verkeersweg liepen we naar de spoorlijn te Sittard. Na onderdoorgang van de spoorlijn sloegen we RA in de richting van het station. De GPSroute gaf aan dat we voor het station links moesten aanhouden. Dat deden we per ongeluk te vroeg en liepen daardoor door de Stationsdwarsstraat. Dit was een kleine afkorting van de route.

We kwamen langs een kledingwinkel met alleen maar carnavalskleding. Even verder aten we bij een bistro een pannenkoek. Op de markt van Sittard aangekomen brachten we een bezoek in de Sint Michielskerk en bewonderen de talrijke fraaie glas-in-lood ramen. Net voorbij de Markt kwamen we bij een Bagels & Beans café/restaurant en lieten ons een grote Latte Macchiato goed smaken. Langzaamaan werd nu het centrum van Sittard verlaten. Bij het Bezinningshuis Regina Carmeli hing een grote indringende foto van een zuster. Een bord met de tekst Wandelgebied wees naar respectievelijke De Zeven Voetvallen, De Hof van Olijven en de Rosakapel. Wat prachtig is de Rosakapel gelegen. Na de Rosakapel kwamen we langs de Kapel OLV van Smarten.

Bijna aan het einde van de Eeckerweg sloegen we op een 5-sprong RA. We zaten hier maar 300 meter van de Duitse grens vandaan. We daalden af naar een voormalige klooster met de kloosterorde Paters Franciscanen maar thans gebouw van Pergamijn (Verpleging en verzorging in Sittard) is. Uiteindelijk werd Windraak bereikt. Hier was een Esso benzinestation waar we koffie dronken.

Windraak werd spoedig weer verlaten omdat het maar een klein dorpje is. Bij de Hoddelsley voerde de officiële route over een steil zandpad naar boven. We besloten hier voor de zekerheid een alternatieve route te lopen. Op de gedetailleerde kaart op onze smartphone kon makkelijk een alternatieve route worden opgezocht.

Voordat Puth werd bereikt kwamen we nog langs de Maria Veldkapel Puth. Na de Sint-Petrus Canisiuskerk werd ook Puth spoedig verlaten. Buiten Puth liepen we over de Slakweg. Talrijke schapen in een weiland kwamen naar Coos toegelopen. Aan het eind van de Slakweg kwamen we bij kasteel Terborgh en de naastliggende Borgmolen. Door het dal van de Geleenbeek werd Spaubeek bereikt. Vanhier reden we met de trein huiswaarts. Het was een hele mooie route en dag geweest vanwaar wij met volle teugen hebben genoten op deze voor ons bijzondere dag.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor