Op donderdag 3 oktober 2019 liepen we de NS wandeling Krickenbecker Seen die van Kaldenkirchen in Duitsland naar Venlo loopt. Wij hebben een treinabonnement waarmee wij met 40% korting kunnen reizen vanaf 9 uur of inchecken voor half zeven. Dat laatste deden we waardoor we wel vroeg moesten opstaan. Met de trein van 6:36 uur vanuit ons dorp konden we volgens dienstregeling om 8:28 uur in Venlo aankomen. Het is echter herfst en als gevolg van gladde sporen reed de geplande trein niet waardoor we al een vertraging van een half uur opliepen. In Venlo hadden we een overstaptijd van een half uur, dit omdat de bus naar Kaldenkirchen om het uur rijdt.
De wandeling voert grotendeels door het Grenspark Maas-Swalm-Nette. Dit park ligt op de grens van de provincie Limburg met het Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen tussen Venlo, Roermond en Mönchengladbach. Het park, opgericht in 1976 en zo’n 870 vierkante kilometer groot, is zeer divers. Het bestaat uit een groot aantal natuurgebieden die variëren van extreem vochtig en voedselrijk in de dalen tot extreem droog en voedselarm op de hoger gelegen terrassen. Cultuurliefhebbers komen overigens met burchten, watermolens en kloosters ook goed aan hun trekken. Meer informatie staat op www.naturpark-msn.de.
Vanaf de uitstapbushalte Poststraße te Kaldenkirchen was het 5 minuten lopen naar het station vanwaar de wandeling officieel begint. Over het Am Bucherpfad werd een industriegebied bereikt. Na kruising met de A61, die in Nederland overgaat in de A74 liepen we over een asfaltweggetje door een prachtige boomkwekerij. Leuth was de eerste doorkomstplaats.
In het centrum van Leuth met uitzicht op de Sint Lambertuskerk hadden we op een bankje een rust. Een man van 91 jaar raakte met ons in gesprek. Toen we hem vertelden dat we onderweg waren naar Venlo wist hij ons de kortste weg naar Venlo te vertellen. We zeiden tegen hem dat we een uitgezette wandeling liepen. Hij bleef nog een tijd doorpraten totdat een buurvrouw tegen hem zei dat zijn telefoon ging. Daarna waren we van hem af.
Een deel van onze route door Leuth was afgezet voor doorgaand verkeer vanwege vernieuwing van riolering. Wij konden er gelukkig wel langs. Bij de Leuther Muehle volgden we het riviertje de Nette. Dit gebied is heel populair bij de Duitsers want er waren op deze doordeweekse dag veel wandelaars.
De ruim 300 jaar oude Leuther Mühle is een gecombineerde koren-oliemolen. Tot 1932 werd er olie uit lijnzaad gewonnen; tot 1966 maalde de molen ook graan. Het waterrad aan de buitenzijde is nog helemaal intact. Na sluiting in 1966 deed het gebouw een tijd dienst als restaurant en hotel. Sinds 2017 is het in gebruik als ‘Seminarhuis’. Er worden workshops en cursussen gegeven; gasten kunnen er tevens overnachten. Voor passanten is de molen niet opengesteld.
Nadat we het riviertje Nette een km hadden gevolgd, volgde even later onze eerste rust in café restaurant Secretis. We lieten ons een Latte Macchiato goed smaken. Daarna wordt koers gezet naar de Krickenbecker see, de naamgever was deze tocht. Bij de Krickenbecker Allee kwamen een aantal oude tractoren langsgereden. De voorgaande zaterdag hadden we met de Tocht om de Noord ook al talrijke oude tractoren gezien. We bevonden ons nu bij het Bezoekerscentrum Krickenbecker Seen maar besloten hier niet naar binnen te gaan
Het riviertje De Nette is 28 kilometer lang en slingert door het Grenspark Maas-Swalm-Nette. De natuur in het vochtige dal van de Nette kent een rijke flora en fauna. Rietkragen, elzenbroekbossen en orchideerijke graslanden maken het landschap zeer veelzijdig. Vanuit de vogelkijkhut kunt u behalve eenden en ganzen met wat geluk ook de blauwe reiger, rietgors, bruine kiekendief en roerdomp spotten. Omdat de roerdomp in Europa vrijwel was uitgestorven, startte hier in 2009 een roerdompproject’ waarbij een nieuw leefgebied voor deze vogelsoort werd gecreëerd. Bezoekerscentrum Krickenbecker Seen geeft informatie over de roerdomp en dit project.
Na Schloß Krickenbeck, dat vrijwel niet te zien was door de vele bladeren die nog aan de bomen zaten, liepen we naar en later door bosgebied Venloër Heide.
Bij Restaurant Café Birkenhof, 300 meter van de route af hadden we nog een tweede rust.
Ook nadat we de grens waren gepasseerd bleef het gebied Venloër Heide heten.
Kasteel Krickenbeck is in de 13de eeuw gebouwd als zetel van de Gelderse heren. In de 16de eeuw werd het flink uitgebreid. Na een brand in 1903 is de burcht in neorenaissancestijl herbouwd. Sindsdien heeft het dienstgedaan als bejaardentehuis, conferentiecentrum en opleidingsinstituut. Nu is het, met 28 vergaderzalen en 160 kamers, weer in gebruik als ‘Seminarzentrum’.
Aan het einde van het bos lag Informatiecentrum De Groote Heide.
Ten westen van de Krickenbecker Seen ligt natuurgebied de Groote Heide. De naam zegt het al: een groot deel bestaat uit heide. Aan de zuidzijde van het 260 ha grote gebied bevinden zich akkertjes, naaldbos en schraal grasland.
Even voor Informatiecentrum De Groote Heide ligt links van het pad een dubbele landweer. Deze hoge en dichtbegroeide lange aarden wal vormde vroeger een goede bescherming tegen ongewenste indringers.
Lange tijd was de Groote Heide in gebruik als militair oefenterrein. In de Tweede Wereldoorlog legden de Duitsers er een vliegveld aan. De grond voor de landingsbanen, afkomstig uit Maasdal, leverde een gevarieerde flora op. In de jaren 80 van de vorige eeuw is het beton van het vliegveld verwijderd en de heide hersteld.
Uiteindelijk kwamen we in de bebouwde kom van Venlo. Daarbij liepen nog door kleine bosgebieden onder andere langs een landweer, een oude verdedigingslinie uit de 15e eeuw. Via het Maagdenbergplein werd de finish bij station Venlo bereikt.
Al eeuwenlang woonden er mensen op de plek van het huidige Venlo. Geen wonder, het ging om een strategische plek: op een kruising van wegen, bij een oversteekplaats over de Maas. Toen Venlo in 1343 stadsrechten kreeg, kwam de stad tot grote bloei. Omdat zo’n belangrijke handelsstad in trek was, werd
Venlo afwisselend door Spanjaarden en Fransen bezet. Totdat de stad in de 19de eeuw deel uitmaakte van de provincie Limburg in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.
Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog lag de frontlinie in het centrum van de stad. Bij geallieerde bombardementen werden de joodse synagoge, kloostercomplexen en vele huizen verwoest. Meer dan 1000 inwoners kwamen om het leven. Het 16de-eeuwse stadhuis en het middeleeuwse stratenplan bleven
gespaard. Langs de Maas werd een nieuwe boulevard
gerealiseerd met winkels, restaurants, passantenhaven en een
park.
Met de trein van 15:33 uur reisden we huiswaarts. We hebben onderweg een licht regenbuitje gehad. Maar toen liepen we onder bomen zodat we daar geen last van hebben gehad. Het was een mooie wandeldag geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|
