Op
donderdag 12 september 2019 reden we met de bus naar de rand van Tolbert. Vandaar liepen we Midwolde in naar de kerk van Midwolde. De kerk was dicht en er was geen stempelkastje.
Daarna liepen we Landgoed Nienoord in. Bij het museum troffen we een medewerkster van het museum die ons verwees naar de directeur. Dit omdat het museum nog niet open was. Een man, niet de directeur, deed voor ons het museum open. We kregen het stempel niet meteen. Er moest van ons in een rijtuig een foto worden gemaakt. Daarna hadden we problemen met de vervolgroute. Het bleek dat we het museum aan de achterzijde hadden moeten verlaten. Maar als het museum nog niet officieel open is...
Landgoed Nienoord werd verlaten langs het Leekster Hoofddiep. Volgens de GPSroute moesten we nu een graspad volgen langs een asfaltfietspad. Later bleek dat het graspad op het fietspad uitkwam.
Bij een bruggetje stond een picknicktafel waar we een rust hadden. Deze picknicktafel was niet zo geschikt voor mensen met lange benen. We bleven het Leekster Hoofddiep volgen totdat deze overging in het Leekster Meer.
In Lettelbert scoorden we twee stempelposten vlak bij elkaar.
Zowel bij Natuurkampeerterrein Lettelbert als het naastliggende dorpshuis. Bij het dorpshuis kwam de uitbater net naar buiten en wij werden herkend als pronkjewailpadlopers.
Omdat wij het niet fijn vinden om steeds op de smartphone te kijken waarop de app van het pronkjewailpad zit, wij lopen liever met de GPS, overkwam het ons dat we de stempelpost van de uitkijktoren misten. Dat kwam vooral ook omdat de uitkijktoren niet te zien was door bomen met veel blad.
We staken de A7-snelweg over en volgden het Lettelberterdiep naar Enumatil.
Bij café Tante Til aten we een Poffert bij de koffie.
We troffen hier een dame die in Den Horn woont en hier naar toe was gewandeld. Zij was geďnteresseerd in onze wandeling en later ook in mijn website. Toen ik een kaartje van mijn website aan haar gaf, gaf zij ons een pen met op de zijkant haar website.
Tante Til is een kneuterig koffie en theehuis, gevestigd in het historische dorp Enumatil, dat op zijn beurt weer deel uitmaakt van de gemeente Westerkwartier. Met onze houtwallen en coulisselandschap wordt deze regio wel "de tuin van Groningen" genoemd. Het theehuis binnen straalt een sfeer van nostalgie uit met een knipoog naar kitsch. Binnen biedt het theehuis plaats aan 35 personen, buiten op het terras nog eens 40. Bovendien geniet u zowel binnen als buiten van het het uitzicht op de molen Eben Haëzer.
De thee, van de Theefabriek uit Houwerzijl, krijgt u altijd aangeboden in een potje en wordt uitgeserveerd in oude porseleinen kopjes zoals u ze vroeger ook bij uw tante kreeg.
De koffie komt van de Groninger koffiebranderij TIK TAK: van "heul gewoon"tot "latte macchiato".
Kwaliteit, eigenheid en huisgemaakt staan bij Tante Til hoog in het vaandel. Veel producten komen dan ook uit de streek en worden kakelvers en op ambachtelijke wijze verwerkt in taarten, lunches, lekkernijen en hapjes. Nestel u lekker in een stoel, geniet van uw rust en :Goa lekker dikdakken"! (dikdakken betekend "een smakelijk hapje verorberen in het Gronings)
Onze route volgend kwamen we ook in Den Horn en bezichtigden de kerk. De kerk was voorzien van mooie rode kerkbanken.
Na buurtschap Nieuwebrug werd Leegkerk bereikt.
Hier was aan het infobord het stempelkastje bevestigd.
Daarna kwamen we nog door Hoogkerk alvorens Groningen werd bereikt. Na het noordelijke scheepvaartmuseum liepen we naar café De Toetert voor de finish stempel. Naast het stempel kregen we ieder een glas bier.
Daarna liepen we naar de Pannenkoekboot en aten er weer een pannenkoek. Vervolgens namen we de bus naar ons overnachtingadres
Het waren weer mooie wandeldagen. Wij danken de organisatie hartelijk voor dit lange afstand pad.
Onderstaand 2 gescoorde stempels deze dag.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
