Met de auto reden we op
woensdag 21 augustus 2019 naar Ter Apel.
Hier namen we de bus, een 8 persoonsbusje, naar Jipsinghuizen.
Bijna reed de buschauffeuze onze halte voorbij.
Aan de andere kant van de weg was een parkeerplaats waar veel mensen stonden. Het was op dat moment een verzamelplek voor vissers die die dag een vistournooi hadden.
In Jipsinghuizen pakten we de route weer op.
Bij het eerste natuurgebied was een nieuw hekwerk en was onze officiële route afgesloten. Aan het prikkeldraad konden we zien dat wandelaars hier toch doorheen waren gegaan.
Wij vervolgden de route door het hekwerk rechts te houden.
Aan de hand van de GPS route konden we zien waar de officiële route er van rechts er weer bij kwam. Ook hier was het prikkeldraad verbogen waar wandelaars door waren gegaan. Voor hen was het wel oppassen omdat er ook een schrikdraad in het hekwerk zat.
Voor Noaberpad wandelaars was hier een bericht geplaatst dat de route hier tijdelijk was afgesloten. Voor Pronkjewailpadwandelaars kwam dat bericht te laat omdat ze dit pas zagen nadat ze het afgezette gebied verlieten.
Bij camping De Bronzen Eik/ rest. De Ruiten Aa hadden we een rust. We lieten ons een Latte Macchiato en cappuccino goed smaken. De eerste koffie kregen we uit een andere automaat dan de tweede koffie. Dat kwam doordat de koffieautomaat verwisseld werd.
Via de mooiste route langs de Ruiten Aa werd Sellingen bereikt.
In Sellingen spraken 2 dames ons aan omdat ze zagen dat ik een heuptasje van de Apeldoornse 4 daagse om had en zij daar hadden gewoond. De ene dame woonde nu in Vlissingen en was de vorige dag naar Sellingen afgereisd. Daar deed ze met het openbaar vervoer zeven uur over.
Bij de Hervormde kerk was net een rouwdienst geweest. De bezoekers liepen net van de begraafplaats naar de condoleerplaats zodat we de kerk even van binnen konden bekijken. Net voorbij de kerk zagen we mensen van de begraafplaats naar een plek in Sellingen lopen. De laatste vier waren de dragers van de grafkist. Deze vier mannen waren keurig gekleed in zwart pak het hoge hoeden op.
Buiten Sellingen liepen we opnieuw fraai door natuurgebieden.
Bij het betreden van natuurgebied Ter Walslage voerde de route door een weilandengebied. Bij een toegangshek stond vermeld dat er mogelijk ook een stier liep. Toen onze route in de richting van koeien liep, namen we het zeker voor het onzeker en volgden een alternatieve route.
Boerderij ’t Veerste Veldhuis is gelegen in de mooie streek Westerwolde in zuid-oost Groningen. Naast de boerderij bevindt zich het natuurgebied Ter Walslage. Dit gebied is enkele jaren geleden ingericht als natuurgebied als onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) Westerwolde. Door het gebied stroomt de rivier de Ruiten Aa waarvan de meandering in de oorspronkelijke staat is hersteld.
Voor het beheer van de weilanden in het natuurgebied Ter Walslage zijn een aantal zoogkoeien aangeschaft van het Franse ras Charolais. De koeien grazen met hun kalveren gedurende de zomermaanden en het najaar in het natuurgebied. In de wintermaanden verblijven de koeien in de potstal. Het vlees afkomstig van deze koeien wordt door ons aan huis verkocht.
Charolais
De Charolais is een rustig, sterk en gezond koeienras. Het van oorsprong Franse ras is een van de oudste vleesrassen ter wereld. Door zijn sobere karakter is het dier uitstekend geschikt voor het begrazen van natuurgebieden.
De geschiedenis van het dit ras gaat vele honderden jaren terug toen het werd ingezet als trek- en arbeidsdier. Later is men het ras ook vanwege de vleeskwaliteit gaan waarderen. Het vlees kenmerkt zich door het lage vetgehalte.
Na Veerste Veldhuis en Ter Wisch hadden we bij camping Roelage nog een laatste rust. Bij de camping konden we zelf koffie klaarmaken.
Aan de oostkant van Ter Apel verlieten we de route en zochten onze auto op.
Het was weer een prachtige dag geworden, droog met zonnige perioden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
