Op zaterdag en zondag 11 en 12 mei 2019 werd door wsc De Verbinding de Lente Zonnestralen tocht vanuit Baarn georganiseerd. Wij liepen op zaterdag 11 mei de 33 km route. Toen wij even na half acht bij de startlocatie op camping De Zeven Linden kwamen bleek de routebeschrijving nog niet aanwezig te zijn. Wij hadden gelukkig vooringeschreven en daarbij opgegeven dat we de GPS track wilden ontvangen. De startlocatie bevond zich ditmaal in een grote ronde tent. Toen wij naar de startlocatie liepen, kwam ons een militaire groep tegemoet die al zingend vertrokken. Daardoor kwamen we al wat in de Nijmeegse 4-daagse sfeer. Zonder routebeschrijving maar met de GPS in de hand begaven wij ons op pad.
Als eerste liepen we naar De Stulp. Dit afgerasterde natuurgebied kon betreden worden via een overstapje. We kwamen daarbij, naar later bleek toen we dit verslag maakten, vrij dicht langs de schietbaan van Paleis Soestdijk. Er graasden hier talrijke wit gekleurde koeien die uiteraard op de gevoelige plaat werden vastgelegd. We kwamen uit op de Stulpselaan en kregen zicht op het Pluismeer, dat wel op enige afstand van de route lag. Via de 300 Roedenlaan werd natuurgebied Nonnenland betreden. Talrijke malen waren wij hier in het verleden langsgelopen, maar waren er niet toegekomen om dit gebied te verkennen. Met deze wandeling hebben wij het ontdekt en een volgend bezoek is zeker de moeite waard.
Vanaf omstreeks het jaar 1300 begon de turfwinning in dit gebied en daarmee ook de ontwatering. Dit in opdracht van het Nonnenklooster in Oostbroek in De Bilt, want zij waren de grondeigenaren. Hieraan is ook de naam Nonnenland ontleend.
Zo rond het jaar 1000 voor Chr. was dit gebied onderdeel van een zeer vochtig hoogveenmoeras dat ten westen van Soest en Baarn lag in een soort kom, een uitstuivingsvlakte achter de stuwwal van de Utrechtse Heuvelrug. Uit oude kaarten blijkt dat er in die tijd twee beekjes door het gebied liepen. Vanaf omstreeks het jaar 1300 begon de turfwinning in dit gebied en daarmee ook de ontwatering. Ontginning gebeurde na het graven van lange van zuid naar noord lopende watergangen, de zogenaamde groepen, die de naam Nonnegroep meekregen.
De Nonnegroepen dienden niet alleen voor afwatering, maar ook voor vervoer van de geoogste turf. De turf werd verder via een west-oost-vaart (nu de Praamgracht of Pijnenburger Grift geheten) naar Utrecht of de Eem getransporteerd. Deze vaart is nu de zuidgrens van Het Nonneland en de oostelijke Nonnegroep, die langs het Dolderse Laantje loopt, is de oostgrens van het gebied.
Aansluitend aan het Nonnenland lag het fraaie landgoed Venwoude dat vervolgens werd doorkruist. Deze wandeling was haast een aaneenschakeling van natuurgebieden. Want vervolgens kwamen we door landgoed Pijnenburg en landgoed Vijverhof. In de tuin van een huis langs de Vuursche weg stond een bordje Hotel VogelHof. Daarna kwamen we nog door landgoed Splinterenburg.
In een weiland langs de Professor Bronkhorstlaan was nabij bushalte Berg en Bosch op 9½ km een verzorgingspost van Roparun. We gingen hier bij een wandelgroep aan tafel zitten. De jongste deelnemer in deze groep wil dit jaar deelnemen aan de Nijmeegse vierdaagse. Samen met onder andere zijn oma en opa liep hij deze 33 km lange tocht. Tijdens deze buitenrust vertrok de eerder genoemde militaire groep marcherend hun weg. Een van mijn tafelgenoten zei daarop tegen de jongen: "Dit is een Nederlandse groep. Maar met de Nijmeegse 4-daagse zie je ook talrijke buitenlandse groepen". Net voordat we deze post wilden verlaten troffen we een bekende wandelaar van WS78 tochten.
Om 10:30 uur werd restaurant Mauritshoeve in Maartensdijk bereikt. Een bordje met openingstijden gaf aan dat ze deze dag om 11 uur opengingen. Achter de Mauritshoeve is een manage en het was er druk met ruiters. Om de manage langs de Eikensteeg is een omheining. Maar omdat ik aardig langs ben kon ik, weliswaar met moeite, een foto over de omheining maken. Maar op de foto was toch niet zoveel op te zien. Verder liepen we nu over landgoed Eyckenstein. Over de Koudelaan werd Lage Vuursche bereikt. De afgelegde afstand bedroeg hier 13 km. We konden hier naar keuze een café uitzoeken. Wij besloten echter door te lopen.
Over de Karnemelksweg werd Lage Vuursche verlaten. Daarbij kwamen we langs de oprijlaan van hoeve Canteclaer waar bij de ingang het beeld van een haan op de sokkel staat. Daarna werd het Maartendijkse bos bereikt. Op 15½ km werd restaurant De Paddestoel bereikt. Hier besloten we een tweede rust te houden onder het genot van een kopje koffie.
Na deze rust liepen we over de verharde weg naar Hollandse Rading. In het voormalige stationshuisje was nu café Peet gevestigd en ook hier konden we rusten. De afgelegde afstand bedroeg hier 17 km. Deze rust liepen we voorbij. De doorgaande weg in Hollandsche Rading werd via stoplichten overgestoken. Aan onze rechterhand stond langs de Graaf Floris V weg een oude grenspaal. Verderop, bij zijweg Schaapsdrift naar links, ontbrak een pijl naar rechts. In de routebeschrijving, die ik na afloop nog opvroeg, was dat bij punt 136. Met mijn GPS kon ik de route goed volgen. De route voerde hier door natuurgebied Einde Gooi dat eigendom is van Natuurmonumenten. Daarbij liepen we nog een traject van het Zodden klompenpad.
Tot aan de Huydecopersweg 3e gedeelte troffen we geen wandelaars. Nadat we de Noodweg waren overgestoken zagen we opeens meerdere wandelaars voor ons lopen. We dachten in eerste instantie dat dit wandelaars waren van de Kennedymars van Hilversum. Want hier zagen we ook pijlen van die organisatie.
Door bosgebied de Zwarte Berg kwamen we bij de Hoorneboeg en even verderop bij de Hoorneboegse Heide. Het was hier niet de heide die de aandacht kreeg maar de prachtig bloeiende brem. We liepen hier ook een traject van het oudste voetpad van Nederland, namelijk de 25 km lange voetstappenpad om Hilversum heen.
Opnieuw voerde de route door bosgebied Zwarte Berg. Na de Zwaluwenberg werd de spoorlijn Utrecht-Hilversum en de A27 snelweg gekruist. Door het Erfgooiersbos en het Dassenbos werd het Hilversums Wasmeer bereikt. Omdat er al een tijdlang geen rustpost was geweest zaten talrijke wandelaars op omgewaaide bomen in het zonnetje langs de kant. Voordat de finish werd bereikt liepen we nog langs de Hilversumse golfbaan en door het Cronebos.
Het was een hele mooie tocht geworden en we danken de organisatie hartelijk voor deze tocht. Toen we na afloop naar de auto liepen zagen we nog het bordje van Utrechtse Heuvelrug - Zeven Linden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
