Vrijbuiter tocht met de FLAL vanuit Roden

Op 12 januari 2019 organiseerde de FLAL de Vrijbuiter tocht. De start was bij Snow & Co te Roden. De starttijd van de 35 km was met ingang van deze tocht gewijzigd. Nu startten we tezamen met de 25 km. Omdat wij het niet fijn vinden om in de massa te startten, begonnen nu wat later aan de tocht. De doorsnee 25 km lopers, lopen sneller dan wij dat doen.

De start werd in noordelijke richting verlaten. Vanaf de start was er af en toe een lichte miezer. Na een kleine twee km werd buurtschap Leutingewolde doorkruist. Daarna zetten we koers naar het Leekstermeer. De Rodenervaart werd ongeveer een km gevolgd. Daarbij kwamen we langs een oude vuilstortplaats. Door natuurgebied De Onlanden dwaalden we naar Roderwolde. Daarbij kwamen we langs de prachtige molen Woldzigt en de Jacobuskerk. Het was inmiddels gaan regenen zodat we hier geen foto van maakten. Met de tocht om de Noord waren we hier al eens langs gekomen en hadden toen wel een mooie foto van de molen kunnen maken.

Dichtbij de stad Groningen ligt een natuurgebied van circa 3.500 aaneengesloten voetbalvelden groot, met ruige hooilanden, moerasbos en volop ruimte voor overtollig water. Bij langdurige, hevige regenval zorgt dit gebied ervoor dat de stad-Groningers droge voeten houden. De uitkijktoren biedt op 26 meter hoogte een schitterende uitzicht: over De Onlanden, op de skyline van Groningen, op de vele moerasvogels en de bijzondere grazers.
Het moerasachtige gebied is een paradijs voor veel vogelsoorten. De hier veel voorkomende grote zilverreiger is onbetwist het icoon van De Onlanden. Maar ook snor, waterral, koekoek, baardmannetje en roerdomp zie je als je hier door het gebied loopt.
De otter is een graag geziene gast in De Onlanden. Dit prachtige zoogdier voelt zich prima thuis in De Onlanden. De otter laat zich niet vaak zien, maar in 2016 verschenen er voor een wildcamera drie jonge baby-otters.
De uitkijktoren bereik je via een slingerend pad vanaf de Noorddijk door het weiland. Neem je verrekijker mee, want vanaf de 26 meter hoge toren heb je prachtig uitzicht.

Wellicht kom je ze tegen als je door De Onlanden wandelt of fietst: de Exmoorpony’s. Deze bruine pony’s met korte beentjes zijn te herkennen aan hun ‘meelsnuitje’. Het lijkt alsof ze hun neus in een emmer met meel hebben gestoken.
Op weg vanuit het klooster in Aduard liepen rond 1300 monniken naar de kerk in het dorpje Vries. Onderweg rustten ze bij het Beeld. Deze droge zandkop stak een dikke meter boven het moerasachtige landschap uit. De naam ‘het Beeld’ is afkomstig van het beeld, dat waarschijnlijk door de monniken op deze plek is gezet. Het beeld is inmiddels verdwenen, maar de naam is gebleven. Op deze plek staat nu de uitkijktoren.
Overal in Nederland neemt de wateroverlast toe. Daar moeten we met z’n allen iets aan doen. Natuurmonumenten combineerde tussen 2010 en 2012 het aanleggen van nieuwe natuur met waterberging in De Onlanden. Samen met een groot aantal organisaties werd in het project herinrichting Peize de kans op ongewenste overstromingen verkleind. De natuur profiteert ervan: otters, moerasvogels en de mens genieten van dit bijzondere beekdal.

Op 11 km was de eerste binnenrust in het plaatselijke dorpshuis. Toen we naar de ingang liepen, kwam net een bekende wandelaar naar buiten gelopen die zei dat het binnen heel druk was. Daarop besloten we door te lopen. Het Peizerdiep werd bereikt en overgestoken. Aan de rand van Peize was een bushokje. Hier besloten we even te rusten en wat te eten.

Opnieuw werd het Peizerdiep opgezocht, maar nu volgden we dat ook een eind. De Groningerweg werd overgestoken. Opnieuw dwaalden we door natuurgebied De Onlanden. Daarbij hadden we zicht op bebouwing van de stad Groningen. We liepen weer terug naar Peize. Hier was op 22 km de tweede binnenrust in café Ensing. We lieten ons een kom erwtensoep met roggebrood en spek goed smaken. Maar we vonden zes euro best prijzig.

Toen we naar deze rust waren gelopen, hadden we al gezien hoe we na de rust verder moesten lopen doordat we zagen hoe uitgeruste wandelaars verder liepen. Want als je een rust verlaat, dan kijk je naar de pijlen. Door de regen viel de krijtpijl niet op en je zag dan ook wandelaars na de rust naar hun routebeschrijving grijpen om te zien hoe ze verder moesten lopen. Na de rust moesten we meteen rechts langs de cafémuur lopen.

Opnieuw zetten we koers naar het Peizerdiep. Omdat we nu Lieveren naderden heette het riviertje niet meer Peizerdiep maar Lieverensediep. Nu volgden we dit riviertje 1½ km. Bij een sluis kwamen twee beken er bij. Door het dal van de Lieverensediep werd Lieveren bereikt. Hier was op 30 km de laatste binnenrust bij café 't Hart van Lieveren. Na de rust liepen we door het Lieverensedieperdal maar dan aan de andere zijde noordwaarts. Nu was het niet ver meer naar de finish die om 16.52 uur werd bereikt. Het was een mooiere tocht geworden dan verwacht. Vooral de talrijke graspaden maakte de wandeling zwaar evenals de vele regen zwaar. Wij danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor