Op zaterdag 17 november 2018 werd het Pronkjewailpad 2018 officieel afgesloten met de Camino Groningen. De route van deze wandeling voerde van Middelbert naar de Martinikerk te Groningen. Rond half acht gingen we van huis. Vanwege werkzaamheden tussen Amersfoort en Zwolle reisden we via Amsterdam naar Groningen en vandaar verder met de bus naar de Martinuskerk te Middelbert.
Bij de kerk was geen parkeerplaats en daarom was iedereen opgeroepen om met de bus te komen. Er waren in totaal ruim 350 deelnemers/pelgrims. Omdat de kerk maar klein was, waren we in 10 groepen van ongeveer 35 wandelaars ingedeeld. Wij waren in groep 1 ingedeeld. Bij elke groep wandelaars was een leider/gids aangesteld. Onze leider/gids had vertraging met de bus waardoor wij een andere leider/gids kregen.
De verzamelplaats was op de kleine parkeerplaats naast de kerk. Voor 2 euro konden we een beker koffie of thee krijgen met een koek. Rond 11:45 uur ging de eerste groep de Martinuskerk in en verrichte Peter Velthuis de opening. Daarbij werd ook een schilderij onthuld. Bij de ingang van de kerk kregen we nog een stempel van de Martinuskerk op onze stempelkaart die we verplicht hadden moeten meenemen.
Daarna begaven we ons op pad. Al na 100 meter zagen we Sint Maarten op zijn paard zitten. Daarna liepen we over het Kerkpad naar Meerstad. Over de Borgweg werd de Borgbrug over het Eemskanaal bereikt en overgestoken. We bevonden ons nu in Ruischerbrug, spoedig overgaand in Noorddijk. Voordat de Stefanuskerk te Noorddijk werd bereikt, liepen we eerst door het Edonbos. In dit bos troffen we twee dames die hun hond uitlieten. De achterste dame had net een paar happen in een appel gezet. Dat deed mij denken aan de appel die ik in de Martinuskerk had gekregen en waarvan de opdracht was om deze aan iemand te geven of te delen. Aan de rand van het Edonbos troffen we een dame die haar twee honden uitliet en aan haar heb ik, met tekst en uitleg, de appel gegeven. Ze vond het heel leuk en aanvaardde de appel in dank.
Over het Kinderrechtenpad liepen we door het Bevrijdingsbos. Daarna kregen we zicht op De Langelandster molen te Garmerwolde. Bij de Stefanuskerk te Noorddijk kregen we opnieuw een stempel op onze stempelkaart. De kerk heeft prachtige glas-in-lood ramen die op de gevoelige plaat werden vastgelegd.
Daarna liepen we naar Kardinge. Bij de Kardingerplas zagen we een man die ging zwemmen. De meeste wandelaars van onze groep waren goed ingepakt tegen de koude, maar hij ging doodleuk zwemmen. Het bleef wel bij een klein rondje, want we zagen hem even later ook weer het water uitkomen.
Na de 32 meter hoge Kardinger heuvel liepen we over Ecoduct Meedenpad over de N46/Beneluxweg. Daarna staken we het Van Starkenborghkanaal en even later het Oosterhamrikkanaal over. Het voorlopige eindpunt van de wandeling was nog niet de Martinikerk maar een sushirestaurant waar buiten, beschut op het terras een plek voor ons was gereserveerd. Dat buiten zitten zagen we niet zitten. We informeerden bij de leider/gids hoe het vervolgprogramma luidde. We moesten uiterlijk om 16:15 bij de Martinikerk zijn.
In een naburig café besloten we koffie te drinken. Maar helaas, alle tafeltje waren bezet. Daarop zochten we op onze smartphone waar een Baggle ans Beans zaak was om lekkere koffie te drinken. Dat was in de Zwanenstraat. Bij het naderen van de Zwanenstraat bleek door deze straat de Sinterklaasoptocht te lopen. We aanschouwden de Sinterklaasoptocht en gingen daarna naar Baggle and Beans. Rond 15.45 uur liepen we toen naar de Martinikerk.
Bij het beeld van St. Joris en de Draak op het Martinikerkhof was de verzamelplek. Sint Maarten zit hier op een hoge stoel. Talrijke Pronkjewailpadwandelaars hadden zich hier verzameld. Na een rondwandeling om het Martinikerkhof liepen we door een erehaag van vrienden en familie de Martinikerk in. Hier vond de feestelijke huldiging plaats.
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
