Tocht om de Noord 2018 - dag 2

Op zondag 30 september werden we opnieuw met bussen naar de start gebracht. Er waren problemen met de bussen of liever gezegd met de buschauffeurs of liever gezegd problemen met het rijtijdenbesluit. Nadat twee of drie bussen vertrokken waren met wandelaars van groep 18 duurde het geruime tijd voordat de volgende bus kwamen. Omdat Coos bij groep 19 behoorde en ikzelf bij groep 18 besloten we samen naar de start te gaan. In de wachtrij voor de bus stond Coos een paar wandelaars voor mij, zodat ze toch in een voorgaande bus mee kon. Maar bij de start bij Café de Middelhorst te Haren bleef ze op mij wachten. We liepen deze twee dagen veelal samen. Als eerste vermeldenswaardig punt kwamen we bij de Hortus. In de Hortus waren talrijke verschillende tuinen aangelegd. Vooral de Chinese tuin vonden wij indrukwekkend.

De Hortus botanicus Haren is een van de oudste en grootste botanische tuinen van Nederland. Op de Hortus, die ruim 20 hectare groot is, bevinden zich een groot aantal heel verschillende tuinen. Zo is er een wilde plantentuin, een Keltische tuin en een Chinese tuin met een authentiek Chinees theehuis. De Rijksuniversiteit Groningen is eigenaar van de Hortus Haren.

Wij kwamen onder andere langs de Chinese tuin, de Rotstuin, de Witte tuin, de Rozen tuin, de Hortensiatuin, en de Bamboe en grastuin. Daarna dwaalden we door de Biotoop.

De Biotoop is een dorp in een dorp. Zeven gebouwen op een terrein van acht hectare bieden woon- en werkruimte aan 300 mensen, in een inspirerende groene omgeving. Het voormalig Biologisch Centrum van de RUG, nu beheerd door Carex, biedt ruimte voor kunst, ambacht en creativiteit.  Naast tientallen kunstenaars zijn er vele bedrijven in allerlei sectoren gevestigd. Vleugel F biedt ontmoetingsruimte voor alle groepen. De combinatie van wonen, kunst, bedrijvigheid en evenementen zorgt voor een levendige uitwisseling.

Langs de noordkant van Haren werd de A28 bereikt en overgestoken. We staken het Noord Willems kanaal over en volgde deze even. Daarna slingerde onze weg fraai langs het meanderende Hoornsediep. We kregen uitzicht op het Paterswoldemeer en volgden de oevers van het meer enige tijd over het Hoornsepad.

Na de Hanzehogeschool (Meerwold) volgden we het Noord Willems kanaal weer. We bleven het kanaal ruim twee km volgen. We staken de spoorlijn van Groningen naar Leeuwarden over en meteen daarna sloegen we af en liepen we naar het station van Groningen. Nu liepen we langs talrijk geparkeerde fietsen, die gedeeltelijk ondergronds geparkeerd waren. Het standbeeld van het witte paard bij station Groningen was nog niet op zijn voetstuk teruggekeerd. Het was een mysterie wie dat paard (Peerd van Ome Loeks) had weggehaald/gestolen.

Het Peerd van Ome Loeks
Het beeld is gemaakt van witgeschilderd, gewapend kwartsbeton. Het paard en de eigenaar zijn geabstraheerd weergegeven. De anatomie wordt getoond door duidelijk afgebakende vlakken. Daardoor ontstaat er een interessant lijnenspel dat versterkt wordt door de werking van licht en schaduw. Over de herkomst van het 'peerd' bestaat onzekerheid. Een bekend Gronings volksliedje Het peerd van ome Loeks is dood, verhaalt over ene Lucas (loeks) van Hemmen en zijn beroemde renpaard. Door een nagelkrab van de eigenaar over de neus zou het paard een dodelijke infectie hebben opgelopen. Er bestaan verschillende versies van hoe het dier aan zijn eind is gekomen. Er zijn zelfs bronnen die beweren dat het lied niet oorspronkelijk Gronings is maar gebaseerd zou zijn op een Duits studentenlied. De verdeeldheid over de geschiedkundige herkomst leek een voorbode te zijn voor de reacties op het beeld zelf. Men vond het paard te mager en de houding met het hangende hoofd te passief. Toen het beeld in 1966 gerestaureerd moest worden, bleek dat ook de kunstenaar niet tevreden was: hij bood aan gratis een heel nieuw ontwerp te maken. De Raad voor de Kunst adviseerde de Gemeente zelfs geen geld meer te spenderen om het beeld te herstellen. Ondanks deze negatieve reacties liep het goed af voor ome Loeks en zijn paard want het beeld siert nu al vele jaren het Stationsplein.

Het Verbindingskanaal werd overgestoken. Nu dwaalden we een tijdlang door de binnenstad van Groningen en vergaapten ons aan de talrijke statige huizen. Bij de Hanzehogeschool Academie Minerva, dat vroeger het Groningsch museum was, voerde de route fraai door een smalle rotstuin. Daarna kwamen we door het buitengedeelte van het Noordelijk Scheepvaartmuseum. Na de Der Aa kerk kwamen we langs de Korenbeurs. Bij café De Beurs lieten we ons een Latte Macchiato goed smaken. We wisten toen niet dat even verder ons een bekertje koffie zou worden aangeboden.

Huis de Beurs is een klassiek, nostalgisch Gronings café restaurant dat omstreeks 1795 al zou zijn gevestigd op de hoek van de Folkingestraat en het A-Kerkhof. Huis de Beurs onleent haar naam aan de aan de overzijde gevestigde Korenbeurs, waar tot ver in de 20e eeuw granen, zaden en peulvruchten, afkomstig van de Ommelanden, werden verhandeld. In het logo van Huis de Beurs verwijst het hoofd van Mercurius (de god van de koophandel) naar hun nering.Het monumentale pand waar Huis de Beurs is gevestigd kent een rijke geschiedenis. In de loop der tijd heeft het onder andere gediend als logement voor handelsreizigers, concertzaal, venduhuis, bioscoop, stripteasetent, kegelbaan en schouwburg avant-la-lettre. Na de bevrijding in 1945 zijn er enige tijd Duitsers en collaborateurs geďnterneerd.

Via de Vismarkt werd het Waagplein bereikt. Hier stond een achterdeur van het stadhuis voor ons TodN-wandelaars open. Hier in het stadhuis werd ons een bekertje koffie aangeboden. Via het bordes werd het stadhuis verlaten. We staken de Grote Markt over en kwamen daarop bij de Martinitoren en de Martinikerk. Achter de Martinikerk lag aan het Martinekerkhofpark het Provinciehuis. Dit betraden we door de hoofdingang en verlieten het via een achteruitgang. Opnieuw kwamen we langs het Martinikerkhofpark. We staken de Turfsingel over via de Ebbingebrug. Daarna kwamen we nog langs de Nieuwe kerk die echter niet werd betreden.

Na het Sikkenspoortje liepen we naar het Reitdiep en volgden dit een tijdlang. We staken de spoorlijn Groningen-Eemshaven/Delfzijl over. Na kruising met de N370 was de stempelpost. Hier kwam de korte route (18,2 km) er bij. Over het Jaagpad werd de bebouwde kom van Groningen verlaten. Nu kwam er een parkoerswijziging. Dit in verband met de defekte Paddepoelsterburg.

De organisatie van het wandelevenement Tocht om de Noord kreeg veel vragen over de stremming van de Paddepoelsterbrug. Want waar gaat de route langs, nu de brug er volledig uit ligt? Organisator Peter Velthuis spreekt van een lastige keuze, al is er inmiddels wel een alternatieve route uitgestippeld. 'We hebben weleens voor hetere vuren gestaan', zegt hij lachend. 'We starten de twintig kilometer bij sportcentrum ACLO. Als we daarna het Reitdiep volgen, gaan we niet rechtsaf over de Paddepoelsterbrug, maar houden we links aan, en gaan we over de Dorkwerderbrug', legt hij uit. Omdat de Tocht om de Noord dit jaar in het teken staat van de schilders van Groninger kunstkring De Ploeg, vindt Velthuis het wel spijtig dat uitgerekend nu de Paddepoelsterbrug gestremd is. 'Bij die brug is vroeger heel veel geschilderd door Ploegschilders, zoals 'De rode boerderij' en het kerkje van Wierum. Maar als het nou eenmaal niet lukt, moet je eieren voor je geld kiezen.' De Paddepoelsterbrug wordt dan wel geschrapt uit de route; de nieuwe route over de Dorkwerderbrug biedt volgens Velthuis ook genoeg mogelijkheden. 'Die route voert over het Van Starkenborghkanaal door Wierumerschouw. De schilderijen die we langs de Paddepoelsterweg zouden plaatsen, zetten we nu langs die route. Het Reitdiep heeft De Ploeg-schilders altijd erg geďnspireerd, dus we zijn blij met dit alternatief.' 

We bleven het Jaagpad langs het Reidiep volgen tot aan de Dorkwerdersluis. Hier staken we het Reitdiep over en even verderop de Dokwerderbrug over het Van Starkenborghkanaal. Een Trouwe TodN-gitarist zong weer fraaie liederen. Bij de Platvoetsbrug trommelden twee trouwe TodN-trommelaars er lustig op los.

Nu volgden we de Reitdiepdijk langs het Reitdiep tot aan Wierumerschouw. Hier waren enige De Ploeg schilders actief. Bij B&B The Horse Farm hadden we een rust en aten een kommetje groentesoep. Bij het kerkje van Oostum was niet veel te beleven. Dat kwam mede doordat we in de achterhoede liepen. Na Krassum werd Garnwerd bereikt. Na molen De Meeuw kwamen we bij cafe Garnwerd aan Zee. Hier lag een groot zeilschip op het Reitdiep. Over een vernieuwd traject van het Pieterpad liepen we langs Klein Garnwerd.

Voordat Winsum werd bereikt kwamen we nog langs de buurtschappen Alinghuizen en Schilligeham. Na kruising met het Winsumerdiep volgde nog een traject door een industriegebied alvorens feestelijk ingehaald te worden. Bij de finish werden we gehuldigd voor het uitlopen van twee maal 40 km met de bijbehorende fraaie medaille.

We danken de organisatie en alle vrijwilligers hartelijk voor het mogelijk maken van dit wandelfestival. Inmiddels is een overnachting in Veendam al weer geregeld dat in 2019 het centrale punt van Tocht om de Noord wordt.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor