Twentse vierdaagse, 3e wandeldag, paaszondag 1 april 2018
Op paaszondag 1 april 2018 was de start van de derde dag van de Twentse Wandel4daagse bij Erve Kraesgenberg te Losser.
We kregen deze dag een wel heel bijzondere routebeschrijving mee. De routebeschrijving bestond, naast de omschrijvingen, ook een foto van het plaatselijke punt. Op zich is dat heel mooi. Maar daardoor bestond de routebeschrijving van de 30 km route uit 9 bladzijden die aan beide kanten bedrukt waren. We kregen nog een plasticje aangeboden om de routebeschrijving te beschermen voor de dreigende regen. We namen dat wel aan maar besloten toch een eigen meegenomen plasticje te gebruiken omdat deze aan 1 zijde open was en het aangeboden plasticje aan 2 zijden open was.
Het weer was bij aanvang van de wandeling vochtig maar de regenkleding hoefde niet aangetrokken te worden. Door het sombere weer werd aanvankelijk weinig foto's gemaakt. Na 1½ km werd de Dinkel overgestoken. Een uitkijktoren aan onze linkerhand werd niet beklommen mede vanwege het sombere weer. Na het Oelemans meer werd de grens met Duitsland overgestoken. We kwamen uit op de Klosterstraße en liepen even later langs het Franziskaner klooster
We sloegen af over een bospad. Het bospad was officieel afgesloten vanwege kans op vallende takken. Aan het eind van het pad kwamen 4 wandelaars met driftige stap aangelopen. Eerst dachten we dat het wandelaars waren, die meededen aan onze wandeling en wellicht dachten dat ze verkeerd waren gelopen. Maar na een groet liepen ze gewoon door.
Vlak voor de Baumwollstraße sloegen we af en volgden de rustige Ravenshorster Weg. Nu volgde enige lange maar rustige wegen. Ruim voor een spoorlijn werden we gewaarschuwd en mochten auto's niet harder dan 20 km per uur rijden. Deze spoorlijn bleek een oude spoorlijn te zijn die niet veel meer gebruikt werd. Na een korte maar stevige klim werd Gildehaus bereikt. Hier was bij de Ostmuhle de rustpost. Van andere wandelaars hoorden we dat we hier niet welkom waren omdat het etablissement vol was. Wij probeerden het toch en zagen een leeg tafeltje. Maar de eigenares zei toch dat ze vol was.
Coos had wel zin om iets warms te drinken. Bij deze molen stond de echtgenoot van de 2e penningmeester van de Almelose Wandelkring zijn liefhebbende vrouw op te wachten. Wij kenden hem goed en hij was bereid om Coos van een bekertje koffie te voorzien. Heel aardig was dat.
Wij waren hier op 29 september 2017 ook geweest, maar toen waren ze dicht. We waren toen hier met de eerste etappe van het Marskramerpad van het traject Bad-Bentheim naar Oldenzaal. Gildehaus werd verlaten over het traject van het Marskramerpad. Uiteindelijk werd Bad Bentheim bereikt. In een buitenwijk werden we nog ingehaald door een dorpsgenoot. Heel indrukwekkend in Bad Bentheim is Burg Bentheim.
We kwamen langs een standbeeld waarbij verbeeld werd dat een man zijn broek ophield. Bij de GraftSchafter Stube hadden we dan eindelijk onze eerste binnenrust. We troffen hier ook de eerder genoemde dorpsgenoot. Mijn favoriete drank Latte Macchiato hadden ze hier niet, maar we lieten ons een koffie verkeerd, hier Milchkaffee genoemd, goed smaken. Het smaakte zo goed, dat we nog een tweede namen.
Voor het raam van het café hing een afbeelding van de Burg in glas-in-lood. Daarna liepen we naar de Burg/kasteel toe. Het kasteel had een veel grotere binnenplaats dan we verwacht hadden. De toegang tot de Burg bedroeg 5 euro. Van omstanders hoorden we dat het beslist de moeite waard was. Toen we zeiden dat we een wandeling liepen, zeiden ze dat we dan een andere keer terug moesten komen.
We liepen half om het kasteel heen en achter het kasteel door een parkje. We kwamen bij stoplichten die uit stonden. Maar na een druk op de voetgangersstopknop gingen de stoplichten werken en konden we veilig de drukke weg oversteken. Bad Bentheim werd weer verlaten en haast ongemerkt werd Gildehaus weer bereikt.
Bij de molen was weer dezelfde rustmogelijkheid als op de heenweg. Hoewel de eigenares nu buiten stond, besloten we toch door te lopen. Gildehaus werd over het traject van het Marskramerpad verlaten. Na een holleweg werd de weinig gebruikte spoorlijn bereikt en gevolgd tot station Achterberg. Hier staken we de spoorlijn over
Nadat we de Baumwollstraße waren overgestoken kwamen we op een traject waar we de laatste dag ook op zouden lopen. Aan het eind van een lange zandweg liepen we nog langs een zandafgraving.
Bij het einde van de Klosterstraße werd Duitsland verlaten. Dat was nabij Hof Aarnink. Hier zagen we nog een ooievaar op het dak zitten. We staken de Dinkel over en nu was het niet ver meer naar de finish die rond 4 uur werd bereikt. Daarmee hadden we de 30 km lange tocht in ongeveer 8 uur gelopen.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|
