Cranendonksche tocht

Op dinsdag 2 januari 2018 organiseerde OLAT - Wandelen op Dinsdag (WoD) een wandeling vanuit Maarheeze. De start was vanuit "Onze School". De startlocatie lag ongeveer 1½ km van station Maarheeze vandaan. De startlocatie lag aan de Stationsstraat. Maar de Stationsstraat was de weg vanaf het oude treinstation. Er was in het nieuwe jaar weer een grote opkomst met ongeveer 80 wandelaars. Even na 10 uur begaven wij ons op pad.

De start werd in westelijke richting verlaten. Nadat we de A2-snelweg waren overgestoken, liepen we langs de Sint Gertrudiskerk. De deur van de kerk stond uitnodigend open. Snel liep ik de kerk in en wierp er een korte blik in. Kort, want de wandelgroep liep door en moest ik dus later weer inhalen. Het was een hele mooie kerk van binnen met fraaie glas-in-lood ramen. Een dame was het gangpad aan het stofzuigen. Bij de eerste boerderij zagen we een paar ezels in een stal.

Het had de voorgaande dagen geregend. Dit had tot gevolgd dat op de zandpaden talrijke plassen lagen en dat de paden vaak ook modderig waren. De voorgaande zaterdag had ik een wandeltocht vanuit Appelscha gelopen en daar zaten extreem modderige paden in. In vergelijking met de tocht vanuit Appelscha viel het hier wel mee.

We dwaalden een tijdlang door het Cranendonksche Bos. Daarbij voerde de route enkele keren over lange vlonders waar gelukkig kippengaas overheen was gespannen. Mooi was de nieuw aangelegde voorde (doorwaadbare plaats) voor voertuigen. Voor wandelaars en fietsers was er een bruggetje. We kwamen in buurtschap Cranendonck met het gelijknamige kasteel. Nadat we de Molenheide, de weg van Maarheeze naar Soerendonk, hadden gekruist, liepen we door het gelijknamige natuurgebied. We kwamen bij de Rioolwaterzuivering Soerendonk. Heel mooi waren hier vistrappen aangelegd. Er liep een pad naar een zelfbedieningspontje waar echter maar drie personen per keer naar de overkant konden. En dat duurde voor onze grote groep te lang. We kwamen bij de Trurksebrug.

U zult al denken, de Trurkse brug? Dit is het verhaal van een brug die jarenlang vergeten was en in een hoekje van de materiaalopslag van het waterschap lag. De naam van deze brug is verbonden met de historie van het gebied tussen Maarheeze en Soerendonk. De naam is een vreemde lokale dialectische verbastering die je alleen begrijpt wanneer je oude kaarten raadpleegt. Deze brug vormde een verbinding over de Aa in de weg die Turfdijk heet. De naam verbasterde in het lokale dialect van ‘Turfdiek’ via‘ Truddek’ tot ‘Trurk’.

De laatste resten van het weggetje en ook de oorspronkelijke Trurkse brug (nabij de latere stortplaats) zijn met de Ruilverkaveling Strijper Aa-Budel na 1968 verdwenen. De Trurkse brug zelf is toen jarenlang verdwenen. Mede dankzij de inspanningen van de dorpsraad Maarheeze zijn de brug onderdelen weer gelokaliseerd. De brug lag niet ver van zijn oorspronkelijke plek op de materiaalopslag van het waterschap te Soerendonk. Met de herinrichting van de Buulder Aa en het "terugvinden" en plaatsen van de Trurkse brug wordt er weer een mooi stuk natuur ontsloten.

Niet voor niets maakt de omgeving deel uit van de Ecologische Hoofdstructuur van ons land. Het Waterschap De Dommel heeft met de herinrichting van deze Buulder Aa een grote bijdrage geleverd. Water, natuur en landschap maken deel uit van een altijd veranderend stroomgebied. Het herstel van het beekdal van de Buulder Aa door het herstellen van de oude meandering, het aanleggen van vispassages en het terugbrengen van de natte Ulkendonken dragen bij aan het herstel van de natuur. In dit meest zuidelijke deel van het dal van de Strijper Aa, in de broekbossen van Turfwater en Soerendonks Goor komen nu zeldzame planten en mossoorten voor, bijvoorbeeld het Hakig smaltandmos, het Knolletjesgreppelmos, Bleek Peermos en Bros gaffeltandmos. Flora en fauna zijn hier in de nabijheid van het beekdal van de Buulder Aa zeer waardevol.

Het terugplaatsen van de Trurkse brug vormt een prachtige uitbreiding van het wandelnetwerk tussen Soerendonk en Maarheeze, waardoor iedereen kan genieten van de prachtige flora en fauna.

Na de Trurksebrug liepen we langs de sterk meanderende Buulder Aa. We kwamen weer bij de A2-snelweg en staken deze over bij de Grote Bleek. Nu was het niet ver meer naar de grote rust, die dezelfde was als de startlocatie en dezelfde is als de finishlocatie. We lieten ons een kommetje groentesoep goed smaken. Een van de wandelaars zag een piano staan en speelde er flink op los.

Na de rust liepen we, met een omtrekkende beweging naar het station van Maarheeze. Daarna dwaalden we door het Hugterbos en landgoed Kamerven. Bij het Kamerven hadden we nog een korte rust. Hier kan je dan je zelf meegenomen appeltje of mandarijn opeten. Terwijl ik hier bezig was om mijn meegenomen mandarijn van schil te ontdoen, moesten we een snaps halen. We hadden niet gezien dat dit werd uitgedeeld omdat er allemaal wandelaars om het uitdeelpunt heen stonden. En we moesten het drankje allen gelijktijdig innemen.

Aan het eind van de wandeling liepen we door de El Pinar straat. Hier stonden alleen maar hele dure huizen. Er stond een huis te koop voor € 835.000

In 1954 startte Philips met de bouw van een fabriek in Maarheeze. Maarheeze kende tot die tijd nauwelijks industrie. De komst van Philips zorgde dan ook voor een grote verandering in het dorp. Philips Maarheeze kent een rijke historie. Een historie waarin de gloeidraad van de gloeilamp en de poeders uit TL verlichting de hoofdrolspelers zijn.
“El Pinar “ was het Spanjaardenkamp aan de Dr Antonphilipsweg te Maarheeze. Hier waren de gastarbeiders gehuisvest die bij Philips in Maarheeze werkte.

Als laatste kwamen we op de Stationsstraat nog langs een café restaurant waar hele grote kerstballen hingen. Het was weer een hele mooie tocht geworden.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor