Dag 2 - Buitenplaatsenroute van de Gooise wandel4daagse nagelopen
Op donderdag 29 juni 2017 liepen we de tweede dag van de Gooise wandel4daagse na. Op 22 juni werd bij de start al 26 graden voorspeld en een maximum temperatuur van 30 graden. Toen vonden we het te warm. Nu was het 10 graden koeler. Omdat de parkeerplaats bij SV Laren, de officiële startplaats van de Gooise 4daagse, helemaal leeg was, besloten we de auto langs het Schuilkerpad te parkeren. Om acht minuten voor acht begonnen we aan de wandeling.
We liepen naar de A1-snelweg en volgden deze tot afslag Hilversum Noord en liepen onder de snelweg door. Na een wijk met peperdure huizen werd de Westerheide bereikt en overgestoken. Daarbij volgden we nog een alternatieve route omdat op de hoofdroute Schotse Hooglanders zaten. Nadat we de grens met Bussum waren overgestoken liepen we over de Bussumerheide. Daarna liepen we over de natuurbrug Zanderij Crailoo. Deze brug is als brug niet te herkennen. Zo breed is deze brug en er staat heel veel begroeiing op.
Het was een groots project (2002-2006), en de natuurbrug Zanderij Crailoo mag er dan ook zijn (sinds 2006). Het grootste ecoduct ter wereld, 800 meter lang, 50 breed, in het Goois Natuurreservaat en ook beheerd door die organisatie. De brug verbindt het Spanderswoud en de Bussumerheide en overbrugt een provinciale weg, een spoorweg, een sportpark en het terrein van Railpro. Er lopen ook een fiets- en een ruiterpad overheen. Het doel is dat dieren weer over de gehele Utrechtse Heuvelrug heen en weer kunnen lopen, als ze dat willen, van Rhenen tot Naarden. Vele diersoorten gebruiken de brug, zoals reeën, vossen en konijnen, is gebleken. Maar ook zeldzamere diersoorten zoals de veenmol en de zandoorworm, die eerder alleen op de Veluwe waren gesignaleerd. Het is zeer interessant eens te zien hoe het er allemaal uitziet en hoe het ontwerp van brugdelen en landschap in elkaar zit (kosten 14,7 miljoen euro). Onderzoek bewijst dat de recreatie de aanwezigheid van dieren niet belemmert.
Daarna dwaalden we een tijdlang over het Spanderswoud. Na een hekwerk betraden we landgoed Bantam overgaand in Schaep en Burgh. Bij Restaurant Brambergen en Natuurmonumenten zagen we nog een spandoek van de vierdaagse hangen. Ankeveense Rade werd bereikt. Café Bollie Blooper was nog dicht. Dat hadden we wel verwacht want op internet hadden we gezien dat deze pas om 11 uur openging. De bebouwde kom werd weer verlaten. We sloegen af over een grintweg, het Spanderswoud in. Op de grintweg stonden op een gegeven moment een heleboel mensen op en langs de weg en allemaal met de rug naar ons toe. Het bleek dat er een begrafenisauto stond, die op het punt van vertrekken stond.
Het Capitool is in 1820 gebouwd door de bekende (landschaps-)architect J.D. Zocher jr. Het deed dienst als tuin- en biljartkamer en staat achter het landhuis. Het Capitool fungeert nu als vergaderruimte voor Natuurmonumenten. Het neoclassicistisch vormgegeven gebouw is vernoemd naar het politieke discussieprogramma ‘Het Capitool’. Tussen 1981 en 1992 uitgezonden door de NOS. Het Capitool is meermalen herbouwd na verwoesting door storm en brand. Na de allesvernietigende brand in 2002 moesten oude tekeningen en foto’s hulp bieden bij de reconstructie. Het resultaat mag er zijn!
Bantam is pas in 18e eeuw ontstaan. De toenmalige eigenaar van Schaep en Burgh kreeg toen toestemming om ook een deel van het Naarderveld te ontginnen. De heuvels en de vijvers van destijds zijn er nog steeds. Er werd een landschapstuin aangelegd, ook wel Klein Zwitserland genoemd. Beukenen eikenlanen, aangelegd door de bekende tuinarchitect Zocher, staan er nog. Ooit moet er op de hoogste heuvel een zogenaamde Turkse tent hebben gestaan waarin men thee dronk en zicht had tot aan de Zuiderzee. Het landhuis was zo vervallen dat het in 1971 afgebroken moest worden.
Buitenplaats Schaep en Burgh ligt statig en voornaam aan het Noordereinde in 's-Graveland. Vanuit het landhuis zijn er schitterende uitzichten over de parktuin en vijver. De imposante beuken- en eikenlanen, het Capitool achter het landhuis, de vijver met het eiland en vooral het hoofdgebouw met oranjerie en koetshuis geven het buiten echt grandeur.
Op het landgoed Spanderswoud liepen we een eindje verkeerd. Het voordeel daarvan was wel dat we nu op een droog bankje even konden rusten en wat eten en drinken. Daarna kwamen we nog door landgoed Hilverbeek. Bij landgoed Jagtlust liepen we een zodanig lus dat, wandelaars die van afsteken houden hier hun slag konden slaan, maar dan zouden ze wel heel wat moois gemist hebben. Ook maakten we een mooie slinger door landgoed Gooilust.
Hilverbeek is een verrassende buitenplaats met haar open weilanden en dichte bossen. Natuurmonumenten kreeg dit buiten al in 1933 in handen waardoor veel oude elementen bewaard zijn gebleven. Zo is er de boerderij Stofbergen uit de tijd van de eerste ontginning, gebouwd rond 1636. Voor de boerderij staat een zevenarmige, monumentale linde en in het weiland een 350 jaar oude eik.
Geschiedenis Jagtlust: In 1660 werd Cornelis Tromp eigenaar van een strook land buiten de ’s-Gravelandse polder, het Trompenveld. Op dit terrein stond een kleine hofstede met huis, genaamd ‘groot Jan’. In 1861 kwam de buitenplaats in handen van de familie Six, die meer buitenplaatsen bezat. In 1899 verbouwden de architecten Schil en Haverkamp het monument tot wat het nu is. In 2006 werd landgoed Jagtlust door Natuurmonumenten aangekocht.
Gooilust is het meest zuidelijk gelegen van de ’s-Gravelandse Buitenplaatsen. Met 60 ha. is het tevens de grootste. De rododendronvallei, de doorkijkjes naar Trompenburg en het sterrenbos maken dit landgoed tot een prachtig wandelgebied.
's-Graveland werd verlaten en ingeruild voor Hilversum. We liepen langs een paar sportvelden van SV 's-Graveland en sportpark Berestein. In het Corverbos kwamen we langs een sportterrein waar heel veel jongelui actief waren. Op een gegeven moment begonnen een heleboel jongens en meisje hard te lopen en kwamen onze kant opgerend. Een meisje botste bijna tegen mij op, maar het liep goed af. Ze was wel geschrokken. We kwamen weer in het Spanderswoud als onderdeel van het Goois Natuurreservaat.
Toen we eetcafé 't Pandje naderden begon het te miezeren dat spoedig overging in lichte regen. Toen we vlakbij 't Pandje begon het harder te regenen, maar we liepen gelukkig onder bomen. Toen we bij 't Pandje aankwamen begon het nog harder te regenen. We lieten ons een Latte Macchiato goed smaken. Na een kwartiertje klaarde het op en vervolgden we ons pad. We kwamen weer over de Westerheide en opnieuw zaten er Schotse hooglanders op ons pad. Daardoor volgden we opnieuw een alternatieve route. 's-Midags om drie uur werd het eindpunt bereikt. Het was een hele mooie route geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |
