Op 3 juni 2017 organiseerde wandelsportvereniging de Oosterschelde stappers de 7e marathontocht vanuit Sint Maartensdijk. Naast de 42,2 km kon ook kortere afstanden gewandeld worden. Voor de 42 km tocht kon officieel tot 9 uur gestart worden en voor de 31 km tot 10 uur.
Het eiland Tholen: dat is rust, ruimte en o zoveel meer. De smalle, kronkelige polderweggetjes langs dijken met vergezichten over akkers en grasvelden, maken dit eiland ideaal voor natuur en rustliefhebbers.
Geen massatoerisme, maar puur natuur. Al fietsend of wandelend ontdekt u de mooiste plekjes van het eiland. Vanaf de veertig kilometer lange zeewering rond het eiland heeft u een prachtig uitzicht over de Oosterschelde. Bij helder weer lijkt het alsof u de Zeelandbrug kunt aanraken.
Het Nationaal Park Oosterschelde is een waar paradijs voor watersporters, sportduikers en recreanten. Ontdek hoe mooi dit unieke stukje Zeeland is. De onderwaterwereld is volgens kenners adembenemend. De vele duik-locaties rond het eiland bevestigen dat.
Aan wal is het eiland minstens zo mooi. De slikken en schorren van de Krabbenkreek bij Sint-Annaland en het natuurgebied De Pluimpot bij Sint-Maartensdijk zijn enkele gebieden die ongerepte natuur herbergen. Geen gecultiveerd gebied dat aangelegd is door mensenhanden, maar dat door de natuur gevormd is tot wat het nu is. Natuurschoon in de meest zuivere vorm.
Met het openbaar vervoer konden wij normaliter om 9:45 uur op zijn vroegst aankomen. Met het plan om de 31 km route te lopen waren we, met een vrij reizen treinkaartje, afgereisd naar Sint Maartensdijk. Na Utrecht moesten we met de trein dan nog in Den Bosch en Roosendaal overstappen en in Bergen op Zoom namen we dan de uurbus 107 naar Sint Maartensdijk. De trein naar Roosendaal reed via Tilburg en Breda. Een eind voor Breda werd omgeroepen dat het spoortraject tussen Breda en Roosendaal door de politie nog niet was vrijgegeven. Daardoor moesten we in Breda uitstappen en met een half uur vertraging reden we verder. In Breda liepen we wat rond en troffen een wandelaar die in het verleden 20 jaar marsleider is geweest van de Bos-, duin- en strandtocht vanuit Castricum, die door sv De LAT wordt georganiseerd. Hij was onderweg naar de start van een wandeltocht, die in Breda werd georganiseerd. In dat lange weekend werd de driedaagse van Breda georganiseerd, maar hij liep dan alleen de zaterdag mee. Toen we in Bergen op Zoom aankwamen hadden we een overstaptijd van ruim een half uur zodat we rond 10:45 uur aankwamen bij de start. We konden toch nog op de 31 km route starten.
De start lag aan de oostkant van Sint Maartensdijk. Door het centrum werd Sint Maartensdijk in westelijke richting verlaten. Bijna 4 km volgden we, met nog een slinger, de Hogeweg ongeveer 4 km. Daarbij passeerden we nog een groot bloemenveld. Op een splitsing, waar we LA moesten stond een bestelbusje van de organisatie. Ze hadden ons zien aankomen lopen, maar ze waren verbaasd ons te zien, want ze hadden niet doorgekregen dat er zo laat nog wandelaars waren gestart. Ze hadden ook al verschillende pijlen weggehaald. Toen wij vertelden van de problemen met de trein en dat we niet zo ver hadden gereisd om máár een 20 km te lopen, begrepen ze onze situatie en werkten ze er aan mee om onze tocht zo plezierig mogelijk te laten vervolgen. Ook zouden ze nog wat pijlen terugplaatsen.
Smalstad Sint-Maartensdijk heeft een rijk verleden.
In 1491 kreeg Smerdiek (Zeeuws dialect) stadsrechten. De stad werd versterkt met grachten, wallen en poorten. Achter deze poorten stond een kasteel waar destijds beroemde bewoners zoals Jacoba van Beieren en Frank van Borssele hebben gewoond.
Ook nu is Sint-Maartensdijk nog steeds bekend bij onze Koninklijke familie. Zo is Prinses Beatrix Vrouwe van Smerdiek.
Het centrum bestaat uit veel smalle straten met prachtige gevels. Op De Kaai en aan de historische markt, vindt u veel knusse dorpswinkeltjes met verse (streek) producten.
We liepen naar de dijk langs de Oosterschelde. Aan de westelijke zijden van de dijk liepen we verder tot aan de trap over de dijk bij de Oosterschelde camping Stavenisse, waar de eerste rustpost op 9 km was. Maar voor de trap zaten de twee mensen van de organisatie op een picknickbank en samen liepen we naar de kantine van de camping voor de rust. Ze boden ons zelfs een consumptie aan. Na een korte rust vervolgden we ons pad. Het pad langs de Oosterschelde werd verlaten en over de Groeneweg werd de noordkant van het eiland Tholen bereikt. We kwamen bij de Winkelzeesche Watergang, een toegangskanaal naar de haven van Stavenesse en volgden dit tot het centrum van Stavenesse.
Tussen Poortvliet en Sint-Maartensdijk ligt de kleinste woonkern van het eiland: Scherpenisse.
De vijftig meter hoge watertoren is een typisch kenmerk van het dorp.
De toren is van heinde en verre te zien.
Opvallend is ook de kerk van Scherpenisse.
Deze staat niet in het midden van het dorp, zoals in veel oude dorpen wel het geval is.
Stavenesse werd bij de Stavenesser molen bereikt. Uit een huis kwamen net twee vrouwen gelopen. We vroegen aan hen hoe de plaats heette. En in koor zeiden ze Stavenesse. Na de haven van Stavenesse werd de dijk langs het water, hier Keeten genaamd, opgezocht en gevolgd tot de eerste wagenrust. Die lag op 16 km. Hier kregen we een bekertje bouillon. We werden er op geattendeerd dat we vanaf deze verzorgingspost uitzicht hadden op de Zeelandbrug. We bleven de dijk langs de Keeten nog 3 km volgen. Daarbij hadden we mooi uitzicht op de talrijke zeilboten die hier op pinksterzaterdag voerden. Volgens de routebeschrijving moesten we het pad tot het einde blijven volgen. Maar op een gegeven moment zagen we een vlag op de dijk staan en op dat moment dachten we dat het de vlag van de KWBN was en dat we daar dus het pad langs het water moesten verlaten. Bij de vlag, boven op de dijk, bleek het niet de vlag van KWBN te zijn maar er stond wel een pijl van de organisatie. We moesten de Molenweg een eind volgen en die naam stond ook op de kaart van onze GPS-kaart.
Sint Annaland werd bereikt. We kregen zicht op de haven, die vol lag met zeil- en motorboten. We kwamen bij het Havenplein. Hier was op 21 km de tweede grote rust. Tegenover het café zagen we een supermarkt. Even overwogen we nog om daar nog kwark te kopen voor maagvulling. Maar een blik op het horloge deed ons besluiten hier van af te zien. Officieel moesten we voor 5 uur binnen zijn. En met nog 10 km voor de boeg en 2 uur wandeltijd was dat toch nog een flinke opgave. In de Voorstraat zetten we nog een oud pand op de gevoelige plaat en even later ook de centraal gelegen Hervormde kerk.
Sint-Annaland is genoemd naar de schuts-heilige van Anna van Bourgondië, Sint Anna, de moeder van Maria.
De jachthaven van Sint-Annaland staat in rechtstreekse verbinding met de Oosterschelde.
Sint-Annaland is een agrarische dorp met vooral tuinbouw. Deze tuinbouw zorg voor fleurige bloemenvelden in voorjaar en zomer.
In de Voorstraat staat het Nonnetjeshuis, een 17e eeuws huis met een trapgevel, waarin drie mensenschuwe zusters woonden. Na de dood van de laatste zuster gingen voor het eerst na jaren de luiken voor de ramen weer open.
Op de Molendijk staat de oudste molen van het eiland, een houten standaardmolen uit de 17e eeuw.
Naast de markante gebouwen staat Sint-Annaland bekend als een agrarische dorp met vooral tuinbouw. Deze tuinbouw zorgt in het voorjaar en in de zomer voor kleurige bloemenvelden. Met name in de tijd van de ‘vroege aardappelen’ is er veel bedrijvigheid op de plaatselijke veiling.
Buiten Sint Annaland was een boer zijn land aan het besproeien. Het fietspad, waarop wij liepen, dat parallel aan een verkeersweg liep, werd ook continu besproeid. Snel daarna moesten we afslaan en staken daarom al eerder de weg over. Over rustige wegen werd buurtschap Malland bereikt. Hier was op 27 km nog een verzorgingspost. Hier kregen we een bekertje water en een banaan. Omdat er nog veel bananen over waren, werd aan ons gevraagd of we voor onderweg nog bananen wilden meenemen. Dat wilden we maar al te graag. Dit was een mooie vervanger voor de kwark die we in Sint-Annaland hadden willen kopen.
Na een drukkere weg kwamen we weer op rustige wegen en hadden mooie panorama's op bloemenvelden. Sint Maartensdijk werd weer bereikt. Nadat we de provinciale weg waren overgestoken, verlieten we de route en liepen rechtstreeks naar de bushalte. Na een wachttijd van 5 minuten reden we met bus 108 van 16:57 uur huiswaarts. Net als op de heenreis, reed deze bus ook maar 1x per uur. We willen de organisatie hartelijk dank voor de organisatie van deze tocht en vooral ook aan de extra aandacht die aan ons werd besteed. Tijdens deze tocht hebben we geen andere wandelaars gezien. We konden ons niet herinneren of we al eens eerder een georganiseerde hebben gelopen, waarbij we onderweg geen wandelaars hebben gezien.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
