Op zaterdag 8 april 2017 organiseerde de LAT (Lange Afstand Wandelaars) de Bos-, duin- en strand tocht vanuit Castricum. De start was vanuit de kantine van Sportpark Puikman, alwaar voetbalvereniging Vitesse 22 zijn thuishaven heeft. We waren dit jaar met de trein naar Castricum gereden omdat de weersvoorspelling luidde dat het in de ochtend nevelig of mistig zou zijn. Achteraf bleek dat het goed te doen was met de auto, maar toch hebben we geen spijt gehad, dat we met de trein waren gereisd. Want na afloop waren we best moe. We kwamen om 7:52 uur aan op station Castricum. Dat was een kwartier later als op een normale zaterdag. Maar vanwege werkzaamheden reed de trein na Amsterdam via Haarlem in plaats van langs Zaandam. Van station Castricum was het ongeveer 5 minuten lopen naar de start. Voor het inschrijven moesten we in de rij staan en na 5 minuten wachten, waren wij aan de beurt. Even na acht uur begaven wij ons op pad.
Er waren 3 afstanden waarvoor je kon inschrijven, te weten 25, 40 en 60 km. Ook dit jaar deden ultralopers (hardlopers) mee en liepen de 60 km. Wij liepen de 40 km route. Ma een paar honderd meter werden we door twee wandelaars ingehaald. Een van hen zei dat hij zich nu in bijzonder gezelschap bevond. Hierbij doelde hij op het feit dat wij al heel veel tochten bij WS78 hadden gelopen. Coos had bij de laatste WS78 tocht de 14.000 km bereikt. Dat betekent dat ze 350 keer een tocht bij WS78 heeft gelopen. Mijn aantal tochten bij WS78 is slechts 335. De andere wandelaar vroeg of ik inderdaad Henri Floor ben. Nadat ik dat bevestigd had zij hij dat ik ook lid van zijn wandelvereniging ben en dat er regelmatig wandelverslagen in zijn/ons clubblad staan.
We verlieten Castricum langs de begraafplaats Onderlangs. We kwamen uit op de Oude Schulpweg, die ons naar Huize "Kijk Uit" voerde. Coos had in het begin al flink de vaart erin zitten en spoedig stelde ik voor dat zij haar eigen tempo moest blijven vervolgen. We lopen per slot van rekening wel vaker niet samen. Maar toen de route weer verhard werd, op weg naar restaurant Johanna's hof kwam ik weer bij. Hoewel we bij de start een duidelijke routebeschrijving kregen, hebben we daar niet op gekeken, omdat de route ook beschikbaar was voor de GPS. Bovendien was de route ook duidelijk gepijld. Na Johanna's hof en Kennemerduincamping Bakkum kwamen we aan de voet van het eerste uitzichtpunt. Twee wandelaars voor ons waren hier bekend en wisten dat je het uitzichtpunt kon omzeilen door gewoon het doorgaande pad te vervolgen. Een van hen keek nog achterom. Wij liepen hier wel het uitzichtduin op. Al was het alleen voor het mooie panorama.
Op weg richting strand moesten we tot tweemaal toe een Schotse hooglander, die langs het pad graasden, passeren. We dachten aan de waarschuwing dat we deze dieren het beste konden passeren door minimaal een afstand van 25 meter aan te houden. Maar dat was hier niet echt mogelijk. Voor de strandovergang van Bakkum-Noord was de splitsing met de 25 km route. De 25 km wandelaars liepen naar het strand. Ons traject over het strand kwam later nog. We dwaalden nu lange tijd verder door het Noord-Hollands duinreservaat over de Vlewoseweg. Op de kruising met de Van Oldenborghweg sloegen we af. Hier kwam van links de 25 km wandelaars er weer bij. Hoewel de 25 km wandelaars officieel vanaf 8 uur mochten starten, bleek dat een groot aantal toch eerder gestart was. Verderop sloegen we af en beklommen nu een tweede uitzichtduin. Deze trap telde maar liefst 96 treden. Dit uitzichtduin lag ook op korte afstand van de Van Oldenborghweg. Van deze top hadden we ook een prachtig panorama alle kanten op en zagen we ook de zee. Mijn kaart gaf aan dat deze top de naam "der Grosse Elephant" droeg. Dat vonden we wel raar, want je verwacht in Nederland toch een Nederlandse naam.
We hadden nu een kleine 7 km afgelegd. We volgden de Van Oldenborghweg tot aan de kruising met de Lage Weg. We werden ingehaald door drie dames. Voor de splitsing hadden zij ons ook al een keer ingehaald. Ons tempo lag dus niet heel hoog. Maar onze te lopen afstand was wel langer en we moesten onze krachten ook goed verdelen. In dit duingebied hebben verschillende gebiedsdelen aparte namen. Zo liepen we nu vervolgens langs het Centrale Vlak, Soeckebacker en Waterkuilen naar Egmond aan Zee. Op 13½ km was hier de eerste wagenrust. Er zouden nog twee wagenrusten volgen en een grote binnenrust.
Na deze verzorgingspost vervolgden we ons pad door Egmond aan Zee. We liepen over de Sportlaan en herkenden de startlocatie van de Egmondse wandelmarathon tweedaagse. De Sportlaan ging over in de Doctor Wiardi Beckmanlaan. We liepen naar het strand en volgden dit ongeveer drie km naar Bergen aan Zee. Hier was de grote rust bij Hotel Restaurant Victoria. De afgelegde afstand bedroeg hier ruim 19 km. We lieten ons twee Latte Macchiato's goed smaken. We vroegen aan de serveerster of ze de jukebox wilden aanzetten. Daardoor kon we nog naar een aantal oude liedjes luisteren. Het voorgaande jaar, toen wij deze tocht ook liepen, was de jukebox defect. We vonden het niet netjes om in Victoria onze meegebrachte boterhammen op te eten.
Buiten Bergen aan Zee werd het duingebied weer betreden. Bij dit gebied, dat wordt aangeduid met Meeuwen Lekken, liepen we over mul zand en zonder een trap weer een duin omhoog. Er liep hier een zijpad dezelfde richting min of meer omhoog. Dit pad was veel minder zanderig en een vorige keer hadden we dit pad ook gevolgd. Verder liepen we langs het Nieuwelandse bos en ‘s Heerenweide naar de Woudweg. Daarbij zagen we meerdere keren Schotse Hooglanders. Zowel op de heenroute als op de terugroute werden we door zo'n 50 ultralopers ingehaald. De ultralopers waren om 9 uur gestart en moesten officieel om 5 uur binnen zijn, wat trouwens niet alle ultralopers is gelukt. Opvalland was een vrouwelijke ultraloper die in een wel heel kort rokje liep en ook maar hele kleine pasjes maakte. Het zou mooi zijn geweest om haar op de foto te zetten, maar het nadeel was dat ze je van achteren benaderen en dan ben je te laat voor een foto. Voor buurtschap Het Woud, nabij de (denkbeeldige) verzorgingspost van de Egmondse Tweedaagse vervolgden we ons pad. Nu betraden we het duingebied dat in het verleden bekend stond onder de naam van Jonkheer Six van Wimmenum. Na het Klampduin (klampen = ruzie maken) liepen we vlak langs buurtschap Wimmenum.
Op 28 km was een verzorgingspost aan de oostkant van Egmond aan Zee. Dit was dezelfde verzorgingspost als op de heenweg. Nabij De Kaap was een uitzichtduin. In het verleden voerde de route hier over heen. Maar dat was in de tijd dat je dat duin over een ander pad kon verlaten. Tegenwoordig moet je, officieel, de heuvel over dezelfde route weer afdalen. De organisatie zal daarom hebben besloten om dit deel van de route er uit te laten. Van de top hadden we, in het verleden, een schitterend uitzicht op Egmond aan de Hoef met zijn talrijke bollenvelden, Heiloo en Egmond aan Zee. Ik zei tegen Coos dat ik er voor voelde om deze duintop toch te beklimmen. Van de top had ik fraaie vergezichten. Coos besloot om door te lopen, zodat wij elkaar pas weer bij de finish zagen. Bij Bakkum Noord kwamen nog langs een Duinmeer, het Meertje van Vogelenzang, even later gevolgd door de laatste wagenrust. Een van de verzorgers haalden hier een zak uit een auto en liep naar mij toe met de vraag om ik, voor onderweg, nog een lekker verpakt chocolaatje wilde hebben. Daarna deed hij alsof hij de zak weer in de auto wilde leggen. Andere wandelaars reageerden dat zij ook wel zoiets wilde hebben.
Over het terrein van GGZ Dijk en Duin, beter bekend onder de naam Duin en Bosch te Bakkum, vervolgden we ons pad. Er was hier opvallend veel nieuwbouw. Mooi waren ook de huizen, die in oude stijl waren gebouwd. De werkzaamheden waren hier nog in volle gang, waardoor ook een weg voor alle verkeer, inclusief wandelaars, was afgesloten. Coos was om half zes gefinisht. Ik kwam een kwartier later aan. Snel meldde ik mij af zodat we noch de trein van 18:02 uur konden halen. Het was weer een hele mooie tocht geworden. In het begin van de ochtend was het aanvankelijk bewolkt. Maar in de loop van de ochtend en de hele middag was het overwegend zonnig. Wij hadden het goed getroffen. In Appelscha werd ook een wandeltocht georganiseerd. Daar hebben ze de zon helemaal niet gezien. Wij danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
