Op dinsdag 3 januari 2017 organiseerde OLAT - Wandelen op Dinsdag een rondwandeling vanuit Aarle-Rixtel.
De start was vanuit Sporthal De Dreef dat gelegen was aan De Duivenakker.
Het was hier binnen zeer ruim zodat alle 76 wandelaars een plaatsje konden vinden.
Meestal wordt een grote lus van 20 kilometer route georganiseerd.
Maar dit keer waren het twee lussen van 10 kilometer.
Met de trein was ik naar station Helmond gereden.
Vandaar reed ik, samen met een medewandelaar uit Asten, met de bus naar de start.
Het had 's nachts gevroren en verschillende wegen en paden waren daardoor glad.
Deze wandeltochten op de dinsdag tellen drie coördinatoren.
Maar alle drie waren op vakantie.
Daardoor werd de leiding overgenomen door een oud coördinator.
Vanwege de koude hield hij zijn openingstoespraakje binnen.
Op de vraag wie er op de grote rust erwtensoep wilde hebben, stak ongeveer de helft van de wandelaars hun hand omhoog.
Tot aan het Wilhelmina kanaal liepen we in noordelijke richting.
Daarbij kwamen we langs 't Heuveltje.
Hier stond een oude unieke waterpomp.
Deze unieke waterpomp heeft de status van Rijksmonument. In 1924 verhuisde hij vanaf de Kouwenberg naar hier en verving daarmee een andere versleten waterpomp. De pomp was voor openbaar gebruik. Hij is aangesloten op een ondergrondse waterput. Ter behoud is hij buiten gebruik gesteld.
Over een laantje geflankeerd met wilgen en een fraai IVN-paadje werd een sloot bereikt.
We staken de sloot over via een twee planken breed bruggetje.
Als ik hier alleen was geweest, dan zou ik hier omkeren en een andere weg zoeken.
Een aardige medewandelaar was mij behulpzaam met het oversteken en zodoende kon de hele groep toch verder lopen.
We volgden het Wilhelmina kanaal een kilometer.
Bij een oud Hagelkruis stond een driehoekig hekje om het kruis.
Dat was net op een splitsing waar een tractor, die bezig was om een zandweg met modderplassen te egaliseren, speciaal voor onze wandelgroep opzij was gegaan, maar zijn werk wel weer snel wilde hervatten.
En daarom maakten we geen foto van het Hagelkruis.
In de velden net buiten Aarle-Rixtel staat het waarschijnlijk oudste bewaard gebleven hagelkruis van Nederland..
Het is moeilijk de exacte betekenis van een hagelkruis te ontdekken. Verhalen gaan dat in de heidense tijd men grote vrees had voor kruispunten. Hier zouden slechte geesten huizen.
Het christendom zou deze heidense angsten in hebben willen kapselen door op die plaatsen hagelkruisen te zetten. Buiten de bescherming tegen boze invloeden boden zij bescherming tegen onweer en hagelschade. Op veel plaatsen in ons land moeten ze gestaan hebben. Hier en daar zijn ze ook nu nog te vinden al zijn het vaak exemplaren die in de loop der eeuwen vervangen zijn door een nieuwe. Het hardstenen kruis in Aarle-Rixtel is wel een oorspronkelijk exemplaar. Het kruis is gesierd met een zeer rudimentaire Christus en de letters INRI. Reeds in 1419 schijnt dit kruis beschreven te zijn, vermoedelijk is het dus al ouder. Heel bijzonder. Rond 1910 is er een hek rond geplaatst ter bescherming.
En na een slinger volgden we het Wilhelminakanaal opnieuw even.
We kwamen bij een oude boerderij waar de organisatie toegang had gekregen om over hun erf te mogen lopen.
Nadat we tweemaal de Goorloop waren overgestoken werd Aarle Rixtel weer bereikt.
Maar de route voerde nu de door het oude centrum.
Dit bleek voor een aantal wandelaars, waaronder ondergetekende, zo mooi te zijn dat op een gegeven moment de aansluiting met de hoofdgroep werd verbroken.
Lopend over de Bosscheweg kwamen we langs de Kapel van Onze Lieve Vrouw in 't Zand.
Aan de Bosscheweg,vlakbij zorgcentrum Mariëngaarde, vindt u de kapel van Onze Lieve Vrouw in ‘t Zand. Deze kapel is al eeuwenlang een zogenaamde bedevaartskapel. De kapel in zijn huidige hoedanigheid dateert van 1598. Toen werd het schip gebouwd. In 1608 werd de kapel uitgebreid met een priesterkoor, dit vanwege het toenemend aantal bedevaartgangers. Rond 1650 werd de kapel door de protestante overheersers aan de eredienst onttrokken. Om te voorkomen dat de kapel als kerkje voor de protestanten ging fungeren, werd het schip als schooltje ingericht en het priesterkoor als raadskamer voor de schepenbank. Hiervoor werd er een scheidsmuur in de kapel gebouwd. Dit heeft geduurd tot 1855. Toen werd er aan de kop van de Dorpsstraat een nieuw gemeentehuis annex school gebouwd. In 1856 werd de kapel opnieuw ingewijd door mgr. Zwijssen, de toenmalige bisschop van Den Bosch. Gelijktijdig kwam er naast de kapel een klooster annex meisjespensionaat /meisjesschool en -nog later- een zogenaamde “bewaarschool”. De kapel kan 7 dagen per week worden bezocht en wel vanaf 9.00 uur tot 19.00 uur. Dagelijks komen er nog steeds bedevaartgangers/mensen die een boodschap voor Maria hebben en/of er een kaarsje op willen steken. De kapel heeft een rijk interieur. In de kapel is een brochure te verkrijgen met meer informatie over de kapel en haar devotie.
Naast de kapel stond nog het monument Zusters van Liefde
Het beeldengroepje is gemaakt door beeldhouwster Ton van Duppen. Het is een uiting van dankbaarheid voor de Zusters van Liefde, die veel betekend hebben voor de Aarlese gemeenschap. Ze werden in 1856 door pastoor Van Sambeek naar Aarle-Rixtel gehaald om voor de Mariakapel met het Wonderbeeldje van O.L.V. te zorgen en te helpen met de bedevaarten. Om een bron van inkomsten te hebben, richtten de nonnen een pensionaat op en de Mariaschool voor meisjes, en later de mulo, de huishoudschool en de modevakschool.
Daarna liepen we de Kapellaan in.
Aan het einde sloegen we linksaf de Klokstraat in.
Op de rechterhoek stond het huis "De Klok".
Huize “De Klok” aan de Kapellaan dateert van de jaren 20 van de 20e eeuw. Op de gevel prijkt het jaartal 1782. Dat is het jaar waarin Hendrik Petit hier een klokkengieterij vestigde. Huize “De klok” behoort tot de gelijknamige voormalige Torenuurwerkfabriek ( Fa. J.v.d. Kerkhof), die tot 2014 hier in bedrijf was. Het pand heeft net als vele andere panden in Aarle-Rixtel de status van Rijksmonument.
Daarna liepen we langs de Kouwenmberg.
De Kouwenberg is een van de driehoekige pleintjes van Aarle-Rixtel. Het pleintje met zijn monumentale kiosk fungeert al eeuwen als centrale ontmoetingsplaats, zoals tijdens jaarmarkten, muziekuitvoeringen enzovoorts. Van oudsher zijn aan dit pleintje ambachtslieden gevestigd. Nu vind je er onder andere het ganzentrio, het symbool van Ganzegat tijdens carnaval, de oude schutsboom van het Sint Margarethagilde, geflankeerd door een dorpel van de voormalige Rixtelse kerk, de meiboom en de Beatrixlinde.
We kwamen uit op de Dorpsstraat.
Hier op de hoek met de Kerkstraat lag het oude gemeentehuis.
Het voormalig gemeentehuis heet nu Conferentiecentrum De Couwenbergh,, waar ook gelegenheid wordt geboden voor het houden van partijen, recepties enzovoorts. Het gemeentehuis werd in 1855 gebouwd. De architect, Hendrik Jacobus van Tulder, was nogal geporteerd van feodale bouwstijlen. Zo kun je zien dat het gebouw kenmerken heeft van kastelen, zoals de kantelen, de arkeltorentjes op de hoek van de middengevel, inclusief de suggestieve schietgaten. Ook de rondboogfriezen verwijzen naar de kastelenbouw. Op de gevel tref je omder andere het gemeentewapen (nu dorpswapen) van Aarle-Rixtel aan. Ook zie je weerszijden van de trap twee kunstwerken die refereren aan de Bevrijding in 1944 en de Indiëgangers. Het kleine Mariabeeldje in de nis is een geschenk van een van die Indiëgangers.
Als u, geachte lezer, alle hierboven staande achtergrond informatie hebt gelezen, dan bent u mogelijk inmiddels vergeten dat de aansluiting met de hoofdgroep was verbroken.
Met hulp van mijn GPS leidde ik deze groep naar de grote rust, die tevens start en finish was.
Ik houd er niet van om bij het halen van een consumptie in de rij te moeten staan.
Toen ik op de grote rust mijn kommetje erwtensoep wilde ophalen, was net de man voor mij. die de laatste kop erwtensoep kreeg.
Ik stelde mij daarop tevreden met tomatensoep.
De tweede lus van 10 kilometer voerde de route in zuidwestelijke richting.
Daarbij liepen we onder Aarle-Rixtel langs naar buurtschap Strijp.
Daarbij kwamen we langs het fraaie Croy Kasteel.
Kasteel Croy dateert van het begin van de 15 eeuw. De naam Croy is ontstaan nadat Jacob van Croy in 1477 het toenmalig slotje kocht van Robert van Erp. Beiden waren toen kanunnik (titel die aan bepaalde geestelijken wordt verleend) op de st. Lambrecht te Luik. Jacob van Croy liet waarschijnlijk het kasteel tot zijn huidige vorm uitbouwen. In de loop van de eeuwen heeft het kasteel zo’n 16 eigenaren gekend. Het bijbehorend landgoed omvat zo’n 230 hectare land- en tuinbouwgrond.
De Goorloop werd weer bereikt.
Nu liepen we er een kilometer fraai langs.
We kwamen uit bij natuurgebied Warande.
Hier maakten we een lus om het natuurgebied om vervolgens op dezelfde plaats de Warande weer te verlaten.
Hierbij kwamen we langs het Graf-eiland en een dierenparkje.
Door een buitenwijk van Helmond werd de Zuid-Willemsvaart bereikt en even gevolgd.
Als laatste liepen we nog langs het golfterrein van de Helmondse Golfclub Overbrug.
Rond 15:15 uur werd de finish bereikt.
Net voor de finish zagen we de uurbus naar Helmond langsrijden.
Wij konden gelukkig een lift van een mede-wandelaar naar station Helmond krijgen.
Daar namen we de intercity in de richting van Schiphol.
Het was weer een mooie tocht geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
