Bollen-, bos- duin- en strandtocht vanuit Castricum

Op zaterdag 9 april 2016 organiseerde de LAT een tocht vanuit Castricum. De start was vanuit de kantine van Sportpark Puikman, alwaar voetbalvereniging Vitesse 22 zijn thuishaven heeft. We waren dit jaar met de trein naar Castricum gereden omdat het KNMI code geel had gegeven vanwege mist. We kwamen om 8:23 uur aan op station Castricum. Daar vandaan was het ongeveer 5 minuten lopen naar de start. Hier was het behoorlijk druk. Voor het inschrijven moesten we in de rij staan en na een kwartier wachten, waren wij aan de beurt. Rond kwart voor negen begaven wij ons op pad.

Er waren 3 afstanden waarvoor je kon inschrijven, te weten 25, 40 en 60 km. Ook dit jaar deden ultralopers (hard­lo­pers) mee en liepen de 60 km. Coos koos de 25 km en ikzelf liep de 40 km. Na de start verlieten we Castricum langs de begraafplaats Onderlangs. We kwamen uit op de Oude Schulpweg, die ons naar Huize "Kijk Uit" voerde. We kregen al meteen zicht op een blauw gekleurd bollenveld.

Hoewel we bij de start een duidelijke routebeschrijving kregen, hebben we daar niet op gekeken, omdat de route ook beschikbaar was voor de GPS. Bovendien was de route ook duidelijk gepijld. Na Johannishof en Kennemerduincamping Bakkum kwamen we bij de voet van het eerste uitzichtspunt. Bij punt 18 stond LA trap op (28 treden). Er was hier een krijtpijl op de grond aangebracht waarover heel veel zand lag. Dat had tot gevolg, dat alle wandelaars en ultralopers voor ons en achter ons de trap links lieten liggen. Wij liepen hier wel het uitzichtduin op. Al was het alleen al voor het verwachten panorama vanwege het mooie zonnige weer.

Voor de strandovergang van Bakkum-Noord sloegen we af. Er was hier een splitsing. De 25 km route liep naar het strand en de overige afstanden sloegen hier af. We dwaalden nu lange tijd verder door het Noord-Hollands duin­re­ser­vaat over de Vlewoseweg. Op de kruising met de Van Oldenborghweg sloegen we af. Hier kwam van de de 25 km wandelaars er weer bij. Dat waren er heel wat. Hoewel de 25 km wandelaars vanaf 8 uur mochten starten en de overige afstanden om 7 uur, waren wij, zoals hierboven beschreven om 8:45 uur gestart. Verderop sloegen we af en beklommen nu een tweede uitzichtduin. Deze trap telde maar liefst 96 treden. Dit uitzichtduin lag ook op korte afstand van de Van Oldenborghweg. Van deze top hadden we ook een prachtig panorama alle kanten op en zagen we ook de zee. Mijn kaart gaf aan dat deze top de naam "der Grosse Elephant" droeg. Dat vonden we wel raar, want je verwacht in Nederland toch een Nederlandse naam.

We hadden nu een kleine 7 km afgelegd. We volgden de Van Oldenborghweg tot aan de kruising met de Lage Weg. We werden ingehaald door een ultraloper, een van de laatste. Hij was gevallen. Hoewel hij nog niet geheel hersteld was van een blessure, zag hij deze tocht, rustig lopend, wel zitten. Door zijn val was hij weer wat geblesseerd en besloot hij, dat hij na de komende verzorgingspost de route van de 25 km verder zou volgen. In dit duingebied hebben verschillende gebiedsdelen aparte namen. Zo liepen we nu vervolgens langs het Centrale Vlak, Soeckebacker en Waterkuilen naar Egmond aan Zee. Op 13½ km was hier de eerste wagenrust. Er zouden nog twee wagenrusten volgen en een grote binnenrust. Een wandelaar vroeg ons op een gegeven moment of wij de laatste 40 km lopers waren. Het bleek dat het de pijlophaler was. Met hem liepen we daarna naar de grote rust.

Na deze verzorgingspost vervolgden we ons pad door Egmond aan Zee. We liepen over de Sportlaan en herkenden de startlocatie van de Egmondse Twee­daag­se. De Sportlaan ging over in de Doctor Wiardi Beckmanlaan. Toen de Doctor Wiardi Beckmanlaan naar links boog op een 5-sprong liepen we het voorgaande jaar (2015) hier RD de Nollenweg op. In 2015 was het traject van Egmond aan Zee naar Bergen aan Zee over het strand vanwege zandsuppletie gestremd. Ook lag er een buis van 2 meter hoogte die mede een doortocht belette. Persoonlijk vond ik de vervolgroute van 2015 mooier, maar het was niet de officiële route. En dit jaar liepen we wel de officiële route.

Bergen aan Zee werd bereikt. Hier was de grote rust bij Hotel Restaurant Victoria. De afgelegde afstand bedroeg hier ruim 19 km. We lieten ons twee Latte Macchiato goed smaken. We hadden gehoopt hier een plaatje te kunnen draaien op de oude jukebox. Maar helaas, de jukebox was defect. Maar ze lieten de Jukebox wel repareren. In september komen we hier mogelijk weer met de herfst5daagse. We vonden het niet netjes om in Victoria onze meegebrachte boterhammen op te eten. Dit deden we aan de rand van Bergen aan Zee in een bushokje. Vlak voordat we bij het bushokje kwamen reed bus 410 langs. Achterop komende wandelaars hadden natuurlijk wel opmerkingen zoals "busje komt zo", "de uurbus is net voorbij gekomen" en "de bus rijdt hier niet in het weekend". We lieten ons het brood er niet minder lekkerder door smaken.

Buiten Bergen aan Zee werd het duingebied weer betreden. Bij dit gebied, dat wordt aangeduid met Meeuwen Lekken, liepen we over mul zand en zonder een trap weer een duin omhoog. Er liep hier een zijpad dezelfde richting min of meer omhoog. Dit pad was veel minder zanderig en een vorige keer hadden we dit pad ook gevolgd. Hier volgde de GPS route ook deze route en niet de gemarkeerde route.

Verder liepen we langs het Nieuwelandse bos en ‘s Heerenweide naar de Woudweg. Daarbij zagen we meerdere keren Schotse Hooglanders. Voor buurtschap Het Woud, nabij de (denkbeeldige) verzorgingspost van de Egmondse Twee­daag­se vervolgden we ons pad. Nu betraden we het duingebied dat in het verleden bekend stond onder de naam van Jonkheer Six van Wimmenum. Na het Klampduin (klampen = ruzie maken) liepen we vlak langs buurtschap Wimmenum.

Voordat de westkant van Egmond aan de Hoef werd bereikt, kwamen we langs een paar prachtige bollenvelden. Op 28 km was een verzorgingspost aan de oostkant van Egmond aan Zee. Dit was dezelfde verzorgingspost als op de heenweg. Nabij De Kaap beklommen we niet een uitzichtsduin. In het verleden voerde de route hier over heen. Maar dat was in de tijd dat je dat duin over een ander pad kon verlaten. Tegenwoordig moet je, officieel, de heuvel over dezelfde route weer afdalen. De organisatie zal daarom hebben besloten om dit deel van de route er uit te laten. Van de top hadden we, in het verleden, een schitterend uitzicht op Egmond aan de Hoef met zijn talrijke bollenvelden, Heiloo en Egmond aan Zee. Door het gevorderde uur besloten we deze top niet te beklimmen. Bij Bakkum Noord kwamen nog langs een Duinmeer, het Meertje van Vogelenzang, even later gevolgd door de laatste wagenrust.

Het Meertje van Vogelenzang is vernoemd naar de eerste rentmeester van de provinciale landgoederen. Hij liet dit meertje graven. Het zand werd gebruikt voor de aanleg van het viaduct over de spoorlijn Castricum-Alkmaar. Het duinmeer werd in 1995 geleegd, omdat het dreigde dicht te groeien. Nadat het vervolgens werd uitgediept en schoongemaakt is het in 1996 weer opgeleverd. De diepte varieert nu van enkele decimeters tot 2½ meter. In herfst en winter zijn hier veel soorten eenden en ganzen te bewonderen en soms een reiger of roerdomp.

Over het terrein van GGZ Dijk en Duin, beter bekend onder de naam Duin en Bosch te Bakkum, vervolgden we ons pad. Er was hier opvallend veel nieuwbouw. Mooi waren ook de huizen, die in oude stijl waren gebouwd. De werkzaamheden waren hier nog in volle gang, waardoor ook een weg voor alle verkeer, inclusief wandelaars, was afgesloten en er nog een omleiding was. Toen wij net na 6 uur de finish bereikte, werd net het toegangs-hoofdhek afgesloten. We konden nog wel door een zijhek lopen.

Het was een prachtige wandeldag geworden. De route op zich was al heel mooi. Bovendien was het een overwegend zonnige dag met een maximum temperatuur van 15°. We hadden de 40 km in een kleine 9½ uur afgelegd. Bij het afmelden kregen we nog een diploma uitgereikt. Wij danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor