Op woensdag 30 december 2015 organiseerde wandelvereniging GreenShoes uit Dalfsen de Midwinterhoorn wandeltocht. De start was vanuit Restaurant en Party Centrum Het Boskamp te Dalfsen. Met de trein reden we naar station Dalfsen. Daar stonden mensen van de organisatie klaar om ons met de auto naar de startlocatie te brengen. De startlocatie lag 3 km van het station.
Rond half tien begaven wij ons op pad. Voor de startlocatie stonden al enige hoornblazers die meteen op de gevoelige plaat werden vastgelegd. We kregen een boekje mee met de parkoersbeschrijving met daarin ook achtergrondinformatie. Het was maar goed dat we meteen al de routebeschrijving hanteerden, want het bleek dat de route niet gemarkeerd was met pijlen, zoals we dat gewend zijn, maar met stokjes waaraan een oranje kleur zat. Deze stokjes stonden net voor en net na een afslag.
Na een km lopen kwamen we bij het huis Bert Jan, dat op een heuvel lag. Dit huis ligt in het Sterrenbos. Vroeger kon je vanuit dit huisje 11 zichtlanen in kijken. Dit soort huizen deden vaak dienst als jachthuis. Je kon dan het wild zien oversteken en vanuit het huisje afschieten. We naderden nu landgoed Aalshorst. Na de Marswetering dwaalden we door het dominees bosje. In het verleden had Dalfsen een dominee, die in dit bos al wandelend zijn preek voorbereidde.
Na een klaphekje liep het pad "ons laantje" naar links. Dit even naar links volgend zagen we een spleet tussen twee ornamenten van Bentheimer zandsteen. Dit was en is een in- en uitgang voor vleermuizen.
Vleermuizen zijn zoogdieren.
In de herfst begint de bronst.
Er kan dan al gepaard worden, nog voor de winterslaap dus!
Na de winterslaap kan dat ook nog.
De eigenlijke bevruchting vindt niet meteen plaats.
Het sperma wordt, na de paring in de herfst, opgeslagen in het lichaam van het vrouwtje tot in het voorjaar.
Dan pas vindt de bevruchting plaats.
Er zijn ook soorten waarbij de bevruchting direct na de paring plaatsvindt.
Maar het jong ontwikkelt zich pas als de omstandigheden goed zijn.
De zwangerschap duurt een kleine 9 weken.
Vrouwtjes en mannetjesvleermuizen leven apart van elkaar,
alleen tijdens het paarseizoen hebben ze elkaar nodig.
Na het paren in het na- en voorjaar, worden tussen eind mei en eind juni de jongen geboren.
Vrouwtjes brengen over het algemeen maar één jong ter wereld,
bij hoge uitzondering twee.
Na drie tot zes weken zijn de jongen volgroeid.
Het beestje kan meer dan tien jaar oud worden.
Sommige zelfs 30 jaar.
Ondanks dat hun naam anders doet vermoeden, zijn ze niet verwant aan muizen.
Vleermuizen horen tot een aparte groep zoogdieren, namelijk de 'handvleugeligen'.
Via het Greenbikeslaantje werd Huize Den Aalshorst bereikt. Verderop, langs het Aalshorsterpad lagen enige fraaie boerderij. Langs de weg stond een groep hoornblazers, die we al van afstand hadden gehoord. Maar toen wij langs hen liepen hadden ze een blaaspauze. Nu volgden een paar lange wegen, waaronder de Oude Vechtsteeg. Daarop werd landgoed Den Berg bereikt. Hier slingerde de route fraai door bos en langs waterpartijen. Huize Den Berg lag op een eilandje en was alleen door een brug met het vaste land verbonden. Het was deze dag een prachtige zonnige dag. Door het felle licht was Huis Den Berg niet optimaal te fotograferen. Na een rododendronbosschage werd het landgoed verlaten.
We kwamen bij Huize Vidal. Het huis zag er uit alsof de eigenaar niet voldoende geld voor het onderhoud had. Na kruising met de spoorlijn Zwolle-Ommen werd de Poppenallee bereikt en even gevolgd. De Poppenallee is een provinciale weg die van Wijthmen naar Dalfsen loopt. De Poppenallee werd spoedig verlaten voor een bezoek aan de Zwevende Steen.
Ingeklemd tussen het liefste stationnetje van Nederland en de Overijsselse rivier de Vecht ligt een prachtige heuvel. Bovenop balanceert een enorme, platte, zwamachtige steen op een Griekse zuil. Zo lijkt het. Eromheen liggen zwerfkeien als in vergadering bijeengeroepen. Via een bruggetje en een smal voetpad kun je erheen lopen en heb je uitzicht op Dalfsen, en op de mooiste Sallandse vertes. Dichtbij het beeld gekomen, lijkt het alsof de zuil midden uit de balancerende steen is gestoken met een soort grote appelboor.
Niets is minder waar. Zuil, steen en zwerfkeien zijn allemaal nep. Dat wil zeggen, er ligt een omvangrijke staalconstructie aan ten grondslag, en de stenen zijn op een stevig gaaswerk zorgvuldig opgebouwd uit spuitbeton. De plek was voorheen gewoon een weiland. Totdat Bas Maters, gekozen door gemeente Dalfsen en de Landinrichtingscommissie, het hele stuk land mocht gebruiken om er een kunstwerk te maken.
Maters zag al gauw de mogelijkheid om de dramatiek van deze plek te vergroten door er een heuvel op te werpen. Vervolgens ontwierp hij in de beste traditie van de Engelse follies een sculptuur die als een pantheon de plek zou omtoveren tot een bezinningsoord. Het is gelukt. Of je hier nu langsrijdt of neerstrijkt, je raakt onder de indruk.
Volgens Bas Maters zal zijn beeld met de jaren alleen nog maar beter worden, nog meer één worden met de natuur: 'Laat de vogels er maar op poepen. Laat de algen zich maar nestelen. De atmosfeer moet er greep op krijgen. Ik wilde de suggestie wekken van een oerding, een soort grafheuvel. En ik hoop dat mensen ernaartoe komen en even stilstaan bij het beeld en de omgeving. Daarom heb ik die zwerfkeien eromheen op zithoogte gemaakt. Zo kun je er ook nog je boterhammetje opeten.'
Na een rotonde liepen we naar de brug met de blauwe bogen. Even dachten we, dat we de Vecht zouden oversteken om zo in het centrum van Dalfsen te geraken. Maar voor huize "'t huis over de brug" sloegen we af en werd landgoed Rechteren betreden. Voordat we de Rechterensedijk overstaken kregen we nog uitzicht op kasteel Rechteren. Door de Millinger Esch werd op 11 km het eerste rustpunt bereikt. Hier kregen we, tegen inlevering van een bon, een kop erwtensoep. Er werd live muziek gemaakt met een harmonica. Lang bleven we hier niet want het was er behoorlijk warm.
Verder liepen we langs de Marswetering naar buurtschap Rechteren. Bij twee fraaie boerderijen staken we de Dalmholterweg over. Opnieuw staken we de Marswetering over. Er werd weer een bosgebied betreden. Ditmaal was dat het Hessumsche Veld. Na kruising met de Damsholterweg werd dat het Rechterense Veld.
Het 1225 ha grote landgoed Rechteren hoort bij kasteel Rechteren aan de
Rechterensedijk, waarvan het oudste deel dateert uit de 13e eeuw. Het is het enig
bewaard gebleven middeleeuwse kasteel van Overijssel. Het wordt bewoond door gravin
van Rechteren Limpurg en is niet te bezichtigen. Het Rechterense Veld wordt beheerd door Natuurmonumenten.
We kwamen in een gebied dat Kogelvanger werd genoemd.
We liepen hier een zogenaamde bestickingswal op. Tot 1850 bestond de omgeving vooral uit
woeste (heide)gronden. Door overbegrazing en afplaggen ontstonden nogal eens
zandverstuivingen. Om de landerijen te beschermen werden rijen gesnoeide takken
geplant, waar het stuifzand tegenaan woei. Door daar bovenop steeds weer nieuwe
takken te planten ontstonden hoge wallen.
Later werden daarop jonge eikenboompjes geplant, die met hun wortels het zand
vasthielden. De schors van de takken, eek, werd gebruikt bij het leerlooien. Deze
rondlopende wal werd gebruikt als kogelvanger bij schietoefeningen.
Na een heideveld kwamen de kortere afstanden (8 en 13 km) er bij en spoedig daarop werd op 18 km de twee rustpost bereikt. Met een bon kregen we hier een glaasje glühwein. Hier waren hoornblazers actief en verder werd gedemonstreerd hoe de instrumenten gemaakt werden. Nu was het nog 2 km naar de finish. Doordat alle afstanden nu bij elkaar liepen, was het behoorlijk druk. Verschillende malen haalden we nu wandelaars in. De totaal afgelegde afstand bedroeg 19,7 km. Bij het afmelden kregen we naar keuze een achterlicht-lampje met opdruk "gemeente Dalfsen" of een balpen met opdruk "Green Shoes Dalfsen". Het was een hele mooie tocht geworden. Met een auto van de organisatie werden we weer terug naar station Dalfsen gebracht. We danken de organisatie hartelijk voor deze tocht. Er waren deze dag ongeveer 1000 deelnemers. Op 29 december werd deze tocht ook georganiseerd en toen waren er ongeveer 800 deelnemers.
Op www.dalfsennet.nl zagen we een verslag staan met foto's. Zowel van
29 december als 30 december.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
