Op dinsdag 13 oktober 2015 organiseerde de wandelgroep Wandelen op Dinsdag van OLAT een tocht vanuit Heeze. De start was vanuit de kantine van Paardenstalhouderij en Aspergeverkoop Van Oefelen te Heeze. Met de trein waren we naar Heeze gereden. Vandaar was het bijna 3 km lopen naar de start. We hadden de route op de GPS gezet waardoor we precies wisten hoe we moesten lopen.
De geschiedenis vanHeezevalt vanouds deels samen met die van het KasteelHeeze, voorheen het Huis Eymerick. In het begin van de 12e eeuw was al sprake van de heerlijkheid Heeze, Leende en Zesgehuchten. Na 1950 werden achtereenvolgens drie nieuwe wijken gebouwd, namelijk de Weibossen tussen de weg naar Geldrop en de spoorlijn, de Engelse tuin ten noorden van Strabrecht en de Nieuwe Hoeven ten westen van de spoorlijn. Momenteel wordt nog gewerkt aan de uitbreiding van het industrieterrein de Poortmannen. Door verplaatsing van bedrijven naar dit terrein komt elders plaats voor inbreiding.
Op weg naar de start herkenden we meerdere wegen en paden van de Kempische Wandeldagen. De laatste weg naar de start heette Heezerenbosch. Deze weg moesten alle wandelaars, die met de auto kwamen, volgen. Want het was een doodlopende weg voor auto's. Nadat een paar volle auto met wandelaars waren gepasseerd, stopte een dame die alleen in de auto zat. Zij bood mij een lift aan. We hadden elkaar een maand tevoren getroffen tijdens de Waterreijk Wandeldriedaagse vanuit Paasloo.
Om vijf minuten over tien vertrokken we in zuidoostelijke richting. Spoedig kwamen we in buurtschap Kerkhof langs een oude begraafplaats. In het verleden was dit de kern van het huidige Heeze.
Kerkhof is een schilderachtige buurtschap ten zuiden van Heeze, waar vroeger de kerk heeft gestaan. Deze werd in 1648 protestants. Ze werd echter niet door de protestanten gebruikt, waardoor ze verviel en uiteindelijk werd gesloopt. Tot 1681 moesten de katholieken ter kerke in de Grenskerk te Hugten, juist over de grens met Limburg. Hoewel de oude kerk niet meer bestaat is er nog steeds een rustieke begraafplaats op het gehucht, waarop zich ook een oud familiegraf bevindt van de familie van Tuyll van Serooskerken. Het gehucht kent meerdere langgevel boerderijen, waaronder een uit 1705 en een uit 1714, en een huis met klokgevel uit 1903.
De groep wandelaars was deze dag, ondanks het koude weer, vrij groot met 67 deelnemers en er waren talrijke nieuwe gezichten. In buurtschap Ven stonden twee palen met een smal afdakje erboven waaraan een klok hing.
In buurtschap Ven bevond zich de Sint-Jobskapel, die voor het eerst vermeld werd in 1554 en die gesloopt werd in 1654, waarbij de klok naar het kasteel werd overgebracht. Deze klok, uit 1467, hangt nu bij de tuinmanswoning van het kasteel. Ter herinnering aan de voormalige kapel werd in 1972 ter plaatse een vier meter hoge klokkenstoel opgericht ter vervanging van een eerder, primitiever , exemplaar uit 1962. Het herbergt een Sint-Jobsklokje, dat iedereen mag luiden.
Even volgden we de Leenderweg/N634. Daarna liepen we over de Grootte Aa. Bij Hulsbroeken bevond zich het Theo Ruttenpleintje, de verzamelplaats voor coureurs "Rondje Laar" We staken de spoorlijn en de Sterkselse weg over en volgden nu deSterkselsche Aa. Daarbij liepen we door bosgebied nabij de Kapellerput.
Aan de naam Kapellerput is een legende verbonden omtrent een monnik die een kapel bouwde voor de mensen in de omgeving van Heeze, die horigen waren van roofridder Zwarte Narob, die graag kloosters vermocht te plunderen. De kapel echter werd niet geplunderd omdat de monnik ooit de dochter van de roofridder, Venka, veilig naar huis had gebracht nadat ze verdwaald was in het bos. Zij kwam, samen met haar moeder Euvelinde, regelmatig bidden in de kapel. De vader ontstak hierover in toorn en viel de kapel aan, terwijl moeder en dochter daar aan het bidden waren. Zij vluchtten via een onderaardse gang. Terwijl de mannen van Narob de kapel begonnen te plunderen spleet de aarde open en verdwenen zowel de kapel als de plunderaars in de diepte. De vijver naast de huidige gebouwen van Kapellerput is er voor in de plaats gekomen.
We zagen hier een grote professionele boomhut. Daarna naderden we de Somerenseweg. Na een haakse bocht met vrij zicht maakte ik een foto waar alle (overige) 66 deelnemers opstonden. Bij het oversteken van de drukke Somerenseweg stapte een van de wandelaars op een randje en viel daarbij. Er kon een langsrijdende auto worden aangehouden die de ongelukkige kon meenemen. Een medewandelaar ging met haar mee.
Nu werden de Hubertusbossen betreden. Daarbij kwamen we langs twee fraaie boerderijen. Na deze bossen, waarbij we van de fraaie herfstkleuren genoten, kwamen we bij de Strabrechtse bossen. Verschillende malen maakten we kniebuigingen bij het nemen van foto's van paddenstoelen. De grote rust was bij Heidecafé D'n Vrije Vogel.
Op de website van het Heide Café D'n Vrije Vogel staat o.a. dat het een gezellig café is gelegen in een prachtig natuurgebied in Heeze, de Strabrechtse Heide. Bij het HeideCafé bieden wij u een heerlijk rustpunt waar u kunt genieten van de natuur en van elkaar na een lange wandeling of fietstocht.
Doordat er wordt gewerkt met producten uit eigen tuin en met producten van onze lokale leveranciers heeft u altijd een vers gerecht en kunt u proeven van de regio!
Geniet van een heerlijk kopje koffie met gebak, probeer één van onze pannenkoeken of maak een keuze uit het uitgebreide assortiment aan rijkelijk belegde broodjes. Ook bent u hier aan het juiste adres voor een koud glas trappist of één van onze andere speciaalbieren.
Wij helpen u graag binnen aan de bar, op deze manier houden we de prijzen vriendelijk en u tevreden!
Helaas was het café gesloten van 5 t/m 18 oktober vanwege renovatie. De buitenstaande picknickbanken konden we wel gebruiken evenals het toilet. Door het koude weer was het hier onaangenaam verpozen ondanks de gezelligheid onderling. We staken de Kleine Dommel over gevolgd door een draaihekje. Dit soort draaihekjes zie je veel in Zuid-Limburg. Na een veld met zonnebloemen kwamen we bij de spoorlijn. Voor de spoorwegovergang stond een opmerkelijk bord met de tekst: "ik luister ...". Prorail hoopte dat op deze manier mensen niet onnodig tegen een trein aanlopen.
We kwamen op de Groote (stille) Heide. Ook hier troffen we paddenstoelen in alle soorten en maten.Bij de finish werd de parkoersuitzetter nog gehuldigd. Het was weer een mooie wandeling geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |
