Grenslandpad: Retie - Eersel

We hadden goed geslapen. Het ontbijt voor 10 eu­ro was wat aan de magere kant. Ook het lunch­pak­ket was wat mager, maar we konden voor­af wel een voorkeur geven wat we er op wil­den hebben. En voor het lunchpakket hebben we niets betaald. Dat was wel weer goed. Om 10 mi­nu­ten over acht begaven we ons op 13 september 2015 op pad. Het had 's nachts geregend maar nu was het droog. Wel was het nog nevelig hoe­wel de zon zijn best deed om er door te komen.

We liepen weer de 2˝ km langs kanaal Dessel-Scho­ten over Turnhout terug totdat we weer op de route zaten. Daarna volgden we een lange zand­weg, de Arendonkse weg, door na­tuur­re­ser­vaat De Ronde Put. We kwamen uit bij de Abdij te Postel. Het was hier best wel toeristisch. Om 2 minuten voor half tien probeerden we de toegangsdeur van Gasthof De Beiaard te openen maar zonder succes. Net toen we verder wilden lopen, kwam een echtpaar aangelopen en die wis­ten dat de uitbater om half tien openging. En dat bleek ook het geval te zijn. Vanwege het kleine lunchpakket besloot ik hier twee dunne pannenkoeken te eten, naast de favoriete drank Latte Macchiato. Toen we het Gasthof verlieten za­gen we aan de overkant van de weg een bakker zitten, die ook open was. Want het was deze dag een zondag. Hier koch­ten we ook nog mondvoorraad.

Daarna liepen we over het terrein van de Abdij van Postel en voor de Abdij zetten we onszelf ook nog op de foto. Er stonden hier veel auto's. Ver­moe­de­lijk was er een kerkdienst aan de gaan. We verlieten de Abdij en kwamen even verderop langs een kapelletje. Verder liepen we door het Reu­zels Bos, de Bladelse Heide en het Grootbos naar café restaurant In 't Wild Zwijn. Hier dron­ken we Latte Macchiato die veel op koffie ver­keerd leek. Op elke tafel stond een bakje met pinda's die we zelf konden pellen. Het afval van de pinda's konden we gewoon op de grond gooi­en. We bevonden ons hier weer in Nederland in de gemeente Bergeyk op de grens met Bladel.

We troffen hier informatie aan over de roerige ja­ren dat hier gesmokkeld werd. Verder liepen we langs de Zwarte Weijer en door Grenspark De Kempen. Na de Holle Wit­rijt liepen we door bosgebied Postelse Heide naar Witrijt. Daarbij kwamen nog langs het terrein van mo­del­vlieg­club Bergeyk. Langs een groot grasveld stonden een paar bankjes waar we op een ervan gingen zitten. Onder het genot van ons lunchpakket keken we naar opstijgende en rondvliegende vliegtuigjes.

Bij veel plaatsen in de provincie Noord Brabant met een beetje natuur worden nu natuurpoorten aan­ge­legd. Dat is ook het geval met Witrijt. E­ven voor Witrijt was, vanwege monumentendag of monumentenweekend een atelierroute van Daan van den Enden. Van zijn schilderijen maak­ten we enige foto's. Er was hier een kleine par­koers­wij­zi­ging t.o.v. het Grenslandpadboekje. Zo te zien was dit een verbetering. Door de wij­zi­ging was een stuk asfaltweg met autoverkeer ver­wij­derd. Bij de Kleine Witrijt hadden we nog een rust en dronken koffie verkeerd bij Land­schaps­ak­ker De Oude Belg.

Verder liepen we door bosgebied naar de Bre­da­se Baan. Op de kruising met de weg Witrijt had­den we een rust op een bankje. Hier aten we nog wat omdat dit niet in het café restaurant kon. Aan de overzijde van de weg stond een ijscoman en hij deed best goede zaken. Daarna dwaalden we een tijdlang langs de Hapertsche Heide en over de Carterheide. Het was hier behoorlijk toeristisch. Over de Carterheide liep een fraai smal berkenpad en hier troffen we talrijke tegenliggers. Daarna werd de bebouwde kom van Eersel bereikt. We hadden oorspronkelijk het plan om in Eersel door te lopen naar het busstation. Maar toen we bij bushalte Voortseweg aankwamen, besloten we hier al de bus naar Eindhoven te nemen. In Eind­ho­ven reisden we verder met de trein huiswaarts.

We waren deze dag tweemaal twee wandelaars te­gen­ge­ko­men die ook het grenslandpad liepen, maar dan tegengesteld. De eerste twee, een echt­paar uit Voorthuizen, liepen trajecten in com­bi­na­tie met de caravan en de fiets. De an­de­re twee wandelaars, twee dames, liepen twee keer per jaar een weekend. Ze liepen met een grens­land­pad­boek­je uit 2004. Omdat het al ver­schil­len­de malen niet klopte vroegen ze of ze e­ven in ons boekje mochten kijken. Het waren weer twee mooie wandeldagen geworden.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor