Op woensdag 19 augustus 2015 organiseerde wandelcomité Samen op Pad de Drie provinciën tocht. De start was vanuit Theehuis La Farola te Mijdrecht. Even na 10 uur begaven wij ons op pad. Mijdrecht werd verlaten via het Raadhuisplein, de Raadhuislaan, Zuster den Hertoglaan, Prinses Marijkelaan en de Hoofdweg. Ook in het buitengebied van Mijdrecht loopt de Hoofdweg. We zagen hier talrijke paarden die af en toe flink hard renden. De paarden hadden dan ook behoorlijk grote weilanden om te rennen. Eenmaal zagen we een paard heel mooi zijn benen bij elke pas fraai optillen alsof het gemend werd.
We kwamen bij de Kromme Mijdrecht en zagen er een boot van Fort Wieckerschans voorbij varen. Langs de kant van de weg stonden fraaie huisjes of grote landhuizen. Bij een rietgedekt huis was een rietdekker bezig het dak van een huis van nieuw riet te voorzien. Een verwijzing naar sportvereniging HSV deed ons denken aan de Duitse voetbalclub Hamburger SV, die ook de afkorting HSV gebruikt.
In De Hoef kwamen we langs de Sint Antonius van Padua kerk. Bij een tuincentrum waren mooie zonnebloemen te koop. Nabij de Oude Spoorbrug was een grasveld waar een verzorgingspost was ingericht. Hier kregen we een koek en een pakje met limonade. De wandelgroep, die aanvankelijk 72 deelnemers telde, werd met 2 vermeerderd. 2 wandelaars hadden door files de start niet op tijd bereikt. En omdat zij vaak meeliepen, wisten zij waar de vermoedelijk rustpost zou zijn en reden ze daar met de auto naar toe.
Eén van hen vertelde over de centuriontocht die het voorgaande weekend in Engeland had plaatsgevonden in Castletown op het eiland Man. Hij had de centurionwedstrijd op de voet gevolgd. Toen ik vroeg of hij de Centuriontocht al eens had gelopen bevestigde hij dat. Bovendien was hij al 40 jaar bestuurlid van de Centurion Vereniging Nederland.
Nadat we aanvankelijk over De Hoef Oostzijde hadden gelopen vervolgden we, na de verzorgingspost en na de oude spoorbrug, over De Hoef Westzijde. Heel opvalland was een grote boot, een rijnaak met de naam Scorpio, die met moeite over de Kromme Mijdrecht manoeuvreerde. Vervolgens werd onze aandacht getrokken door een groep achter elkaar rennende schapen. Van Hoeve Korteveld maakten we een foto. De vrouw des huizes was daar kennelijk zo verbaasd over dat ze duidelijk zichtbaar uit het raam naar ons keek. Daarop kwamen we bij het Drie provinciënpunt. Dit punt was voorzien van een afbeelding waarbij elke provincie met een apart kleur was aangegeven.
Hierna vond er een vervelend incident plaats. Een wandelaar uit Zwijndrecht was op zijn gezicht gevallen en bloedde ook in zijn gezicht. Na ruim 5 minuten was hij weer opgelapt maar vervolgde verder met de bezemwagen. Later sprak ik hem op een rust en zei dat het niet fijn voor hem was, wat er was gebeurt. Maar hij zei toen, dat hij de gebeurtenis prachtig vond. Hij kon zich niet herinneren dat er eerder zoveel vrouwen om hem heen hadden gestaan.
Na buurtschap Vrouwenakker kwamen we in De Kwakel. Langs de Drechtdijk stonden fraaie huizen met mooie windvanen. Na Fort De Kwakel werd de grote rust bereikt. Binnen was het behoorlijk warm en benauwd. Over de Vuurlijn werd Uithoorn bereikt. We kwamen door een nieuwe wijk met luxe moderne huizen. Door een tunnel, met mooi versierde zijwanden, liepen we onder busbaan Zuidtangent door. In het centrum van Uithoorn kwamen we langs het fraaie oude stationsgebouw van Uithoorn.
We kwamen bij de rivier Amstel en liepen over de nieuwe promenade. Na een standbeeld van Kees Verkade, ter herinnering aan de vroegere vee- en kaasmarkt, nabij het voormalige gemeentehuis sloegen we af en staken via een brug de Amstel over. Nu bevonden we ons in Amstelhoek. Nu bleven we een tijdlang de Amstel volgen. We kwamen in het plaatsje Kromme Mijdrecht en volgden nu het riviertje met dezelfde naam. Daarbij kwamen we langs het Schaats- en Mutsmuseum, Koud aan de Dijk.
Bij de sluis in de Kerkvaart te De Hoef verlieten we de Kromme Mijdrecht. In de sluis lag een klein bootje. Daarop werd de laatste verzorgingspost bereikt. Hier kregen we een banaan. Het heette hier de Pondskoekersluis. Na deze verzorgingspost volgden we steeds min of meer de Kerkvaart terug naar Mijdrecht. We liepen deze dag bijna de gehele tocht over verharde wegen. Door het mooie zonnige weer was er onderweg veel te fotograferen. De tocht bleek uiteindelijk 27 km lang te zijn. Dat betekende dus 2 km extra en dat zonder bijbetaling!
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
